Sevdiğim,
Ömrümün hüzünlü mehtabı
Biliyormusun,
Seni ne çok seviyorum ben
Gözlerine baktığım her vakit
Kalbim bir çocuk sevinciyle titriyor
Kaçırma bakışlarını gözlerimden,
Bırakta, gözlerinde kaybolup gideyim,
Bırakta gözlerindeki o huzuru,
Ruhuma doya doya çekeyim.


Sesini özlediğim zamanlarda
Ardı sıra saatler geçsinde
Sana koşayım diyorum
Sonra günler ve aylar geçsin
Bir duanın makbul saatinde
Secdeye kapanıp amin diyeyim
Amin ey Rabbim
Verdiğin bu sevdanın kabulüne
Binlerce amin.



Sevdiğim,
Nasıl kaybolduysam senden önce
Şaşkınlığımın kendimi yargılayan
İç dökümümde
Bütün kabahatlerimi,
Kusurlarımı örterek, gerildin üzerime
Üşümüştü yüreğim,
Kırgındı belli belirsiz tüm sevinçlere,
Oysa sen yarama merhem gibi,
Yüreğimin yetimliğine şefkatle geldin.



Sevdiğim, ömrüm.
Şimdi sensizliğin ağırlığı sarıyor beni
Sabahın erken vakitlerinde
Sen geliyorsun herşeyden önce
Sonra akşam olmak bilmiyor
Seninle varlığımın yeni bir adı var
Seninle kurulmuş mutlu bir dünyam
Seninle son bulan bir rüyam var
Canımın içi,
Seni çok seviyorum ben..
Çok seviyorum..



Ey benim şefkatli yârim.
Yüreğimin sevda türküsü.
Kırılgan gönlüne,
Nazlanan bakışlarına öldüğüm.
Gel de dua ol ömrüme,
Ben senin gülüşüne
O sevdalı gönlüne muhtacım.
Sen gülmesen,
Hani biraz da olsa asılsa yüzün,
İçimde depremler yıkılıyor,
Sevdiğim ne olur yıkılma yüreğime.
Dayanamam nefessiz kalırım üzüntünle.