Uyanın ey insanlar,
İnsanlık, kaybediyor insanlığını.
Aldırmazlık, körlük sarmış dünyayı
Bunca şiddetin, zulmün ortasında
İnsanlık unuttu ölümü,
Hani biz en şerefliydik,
En müstesna varlıklardık.
Ne zaman yitirdik şerefemizi
Ne zaman azad olunduk da,
Kör ve sağır olduk zalimlere
Taif de taşlanan o yürek
Hesap sormaz mı bize.

Haydi, uyan şimdi
Sabahın seher vaktin de,
Bir dua yükselt göklere.
De ki; Ey Rabbim affeyle.
Kör oldum, sen görenlerden eyle,
Sağırdım, duyanlara ram eyle,
De ki; Ey Rabbim kahreyle
Ben zalimleri sana şikayet ediyorum
Sensin hesap soranların en hızlısı
Sen azizsin, celal ve ikram sahibisin
Bir kor düşür yüreğime,
Huzuruna varana dek,
İçim titresin cehennem dehşetiyle.

Haydi, uyan da
Biraz ağla şimdi,
Göz yaşların temizlesin
Kalbinde biriken tüm cürümleri
Rabbin seni tertemiz bir iffetle
Kudretinin eliyle yarattı,
Bedenini aklına emanet edip
Ruhunu ve kalbini
Sevgiyle, şefkatle, aşkla,
Hüzünle, merhametle donattı.
Sonra seni bu dünyada
Varlıklar üstüne varlık diye tanıttı


Sen ey insan,
Uyan da aslına dön.
Seni yaratan Rabbinin hakkı için
Senin aslın, zalim değildi,
Kâbildi ilk yolunu şaşıran,
Zalimdi ilk o yolda adımını atan.
Ey insan, Rabbin diyor ki
"Duanız yoksa ne ehemmiyetiniz var"
Unuttun tüm benliğini,
Elini göğsüne koy ve dinle
Kalbin sana ağlıyor,
Gönlün yalancı sözlerin esiri,
Huzuru haramda arıyor.

De ki;
Ey Rabbim, bağışla
Ben gafildim,
Sen uyandır beni,
Ben cahildim,
Sen uyardın beni.
Ben kuru bir toprak idim,
Sen donattın beni.
Ben aciz, kimsesizdim
Sen himaye ettin
Rabbim, sen en yücesin
Azabının şiddetinden
Rahmetinin şefkatine sığınıyorum
Rabbim uyandır gafletten
ve affeyle beni.