@hakikat.orucoglu
|
Bak uyumadım gene
İçimi acıtan her şey geceden çıktı gün yüzüne, Biliyorsun Sen benim en suçlu yanımsın Kendimi affedemediğim ömrümün yangısın Güneşi doğmaz yüreğimin. içimdeki karanlık fırtınalarla büyüttüm seni. Zehrini kendim akıttım yüreğime Bu sözlerim yakandan düşmeyen intizarım olsun Şikayetimdir zabıt tutsunlar bana, zaptedsinler yüreğini. Ben her şeyin ortaya döküleceği gün Davacıyım hakkın nazarında... Sen benim en ağır yaralandığım tarafımsın Göğsümden vuruldum sana Kan kaybından değil gamsızlığından öleceğim bilesin. Her ihanet sahibine döner elbet. Sen benim gönlümün aklıma ihanetisin. Bile bile tükenişim. Bile bile yenilmişliğimsin. Bunları Bile bile sevmişliğimsin. Sen de benim gibi, bir namerde yenilirsin. Sen benim suçlu yanımsın Kendi kendini kanatan gönül yaram. Şuramdan, yani yüreğimin dallarından kopartmaya kıyamazdım Oysa ömrümün geri kalan yıllarına savrulan bir yaprak gibi sessizce sararıp düştün öylece... Şimdi nicedir nedir halin. Kendinle barışıkmısın hayata, İyimisin değilmisiniz bilmiyorum Öylece hatırıma geldin işte Seni sormak istemiyorum aslında Kendime dert ediyorum kendimi kendimle dertleşirken buldum kendimi Öyle işte kırgın ve yaralı bir haldeyim işte Sanırım insan en çok da kendine eziyet ediyor aşkın kanun tanımaz, halden anlamaz dünyasında Senin gidişin beni biraz daha büyüttü hayata Toz pembe bir hayalin pembesi gitti tozu kaldı |