Say ki zamansız bir ölüm düştü bahtıma.
Kimselere diyemeden derdimi,
Kimseye anlatamadan seni,
Ağır bir suç işlemiş gibi
Yüreğime sakladım seni,
Sanki dünya yıkıldı üstüme,
Dilim varmıyor adını söylemeye.
Bir bilsen,
Nasıl bir işkenceyi,
Miras bıraktın bana,
Say ki bir kurşun saplandı göğsüme
Sen görme, sen duyma diye
Günlerdir susuyorsam,
Sessizce çekilmişsem ölümlere,
Kederimden, sevdamdan işte.



Ne zaman,
Yüzümü senden çevirsem,
Zifiri bir karanlık sarıyor her yerimi.
Mevsimler kış oluyor baharım da.
Kaç gecedir üşüyor,
Titriyor bedenim.
Dipsiz bir kuyuda,
Kör olmuşum da, ışıksız kalmışım,
Ellerim uzanamıyor sana,
Kaç gecedir kabuslara uyanıyor gözlerim.
Öyle bir ateş yaktın ki gönlüm de,
Yanıp kül olsam da ölemiyorum.



Bir bilsen,
Nasıl bir ayrılık bıraktın bana.
Kendimi sana sürgün eder gibi,
Yüreğime sakladım seni.
Bir sevda düşün ki,
Varlığını yokluğundan,
Adını ayrılıktan alsın.
Sormadan vicdanına,
Bir elveda sözüne saklanarak,
İçimi paramparça ettin.



Say ki amansız bir fırtınaya yakalandım.
Öyle bir sarsıldım ki yüreğimden,
Say ki kırılmış kolum kanadım.
Sen üzülme, ağlama,
Saçının bir tek teline dahi,
Değmesin diye,
Dudağımdan kalbime,
İnmiyor intizarlarım.
Kimselere gösteremedim,
İçime akan göz yaşlarımı.
Hiç bir teselliye kanmadı aklım.
Kimseler duymasın diye,
Mühürlenmiş bir sır gibi,
Yüreğime sakladım seni.