Takıntılı mafya klasiği ama güçlü kadın UYARI:BU KİTAP TAMAMEN EĞLENCE AMAÇLI YAZILMIŞTIR

İkili kitap yazıyoruz erkek karakter ben yazıyorum kadın karakter ağzından da mafiaa yazıyor . Hikayemiz bomba bölümlerle aranızda 🔥

Hayatımda ilk defa milli maça gidiyorum. Aa bir saniye heyecandan kendimi tanıtmadım...

"Herkesten beklenir. Peki ya sen?" ``Yapma, lütfen.`` diye mırıldandım. Gözleri gözlerimden bir saniye ayrılmıyordu. Hissettiği kafa karışıklığını vücudunun her zerresinden anlayabiliyordum. Bakışları içimi deliyordu. ``Böyle olmaz demiştin...`` Sözleri hançer gibiydi, sesinden duyduğum her cümle beni kesiyordu. ``Böyle olmaz demiştin.`` Bir kurşun sesi duydum. Tek bir kurşun tüm hayatımı altüst etmeye yetti.

Gözlerinin içindeki karanlığa çekme beni, lakin benliğimi kaybetmek seni kaybetmek demek.

12 yaşında Üvey babası tarafından tecavüze uğramış ve bu tecavüz sonucu doğum yapan küçük bir kızın hikâyesi anlatılıyor... Bu küçük kız büyüyerek büyük bir kadın olmuştu. Askerdi de.. zorlukları başarmış. Ama hala içindeki o buruk aşkı bir köşede saklamıştı. Çünkü Manolya kalp kırıklıklarını asla unutmazdı.

Çok saçma ama gerçek.

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir...

Bir kızın hayatından kendisine bıraktığı her bölümde anıları olan bu kitap , gizemin ağlamasını haykırmasını mutluluğunu aşkını ailesini ve özünü anlatıyor.

Şehirde düzenlenen sonbahar şenliklerinde gördüğü kostümlü çocuktan etkilenen kız aynı gece o çocuğun ne kadar soğukkanlı bir serikatil olduğunu öğrenir. bu çocuğun ortaya çıkmasıyla küçük kasabada işler biraz karışır. Bütün kasaba karantina altına alınır ve kasaba yerlileri bu katilin kim olduğunu bulmak için seferber olmaya başlar.Bir yandan sürükleyici bir aşkın ortasında kendini bulan başrol kızımız bir yanda kasabada durmak bilmeyen ölümler.

Alena Korel, çocukluğundan bu yana sevgisizlikle ve de yaralarıyla büyümüş bir genç kızdır. Bir gün üvey kardeşi yüzünden okuldan atıldığında, bitti dediği yerden hayat, onun için yeniden başlayacaktır. Ta ki, hayatının aşkı Meriç Balamir, Ondan hayatının yalanını saklayana dek. Ama sırların da bir huyu vardı. Bir gün Mutlaka Açığa çıkarlardı. Çıktıklarında ise ne bir çiçek Ne de İzvinya, Sağ kalmazdı. - "Şşt, hayır ağlama." Sesi kendinden emindi. "İnciler, incitilmez."

Ellerimi saran bir annem olmadı.Nasırlı ve barut kokulu olmasını hiçe sayarak merhem oldun yaralarıma

Hayatın zorlukları ile mücadele etmek istemiyorum ben ölmek istiyorum... 04,10,2024

"Siktir etsene kelebeği, ben güveyi istiyorum."

Suna ailesinden gmrdüğü şiddet ve abisinin tacizinden sonra ailesinden kaçar sokaklarda yaşamaya paşladığı zaman çukurun sahibi yani onu Aras baba yanına alır ve onu eyitip sağ kolu yapar. Bir süre sonra gerçekler ortaya çıkar ve suna gerçek aişsei diye bildi insanlar gerçek ailesi deyildir. Peki Suna 8 abi bir ikiz ve iki tane küçük kardeşe alışabilecekmi. Hepberaber göreceğiz. Hayalet okuyucu olmayın işk kitabım olduğu için hatalar olduğunun farkındayım okurken söylerseniz sevinirim. Kitap bittikten spnra düzenlenmeye alınacaktır.

Berbat geçen bir günün, bana yeni umutlar doğurabileceğini bilmeden söylediğim sözlerin, ağzımdan çıktığı geceydi o gece.

Bir umuttu onu aramak, umuduydu bu dağlar. Umut güzeldi. Bir fotoğrafa ne kadar bakılabilirse o kadar baktı. Uzun uzun inceledi fotoğrafı, ilmek ilmek işledi onu yeniden. Dağların yamacından onu izleyen bir çift yeşil gözün olduğunu bilmeden, ilmek ilmek işledi...

Hayat her zaman karşınıza altın tepsiyi sunarak çıkmaz. Bazen altın tepsiyi aramak bulmak hatta korumak gerekir.

Öyle geldi ki zaman ve mekan o acılarıana bıraktı bir kağıt ama acıları biliyordu ona bırakılan en büyük miras doristen athenaya kalan sonu olmayan bir başlangıç olduğunu

Benim hayatım...

Hayatınız boyunca ailenizin üzerinde gezinen karabulutun sorumlusu olarak gördüğünüz kişinin aslında masum olduğunu öğrenseniz ne yapardınız? Bildiğiniz her şeyi altüst etmeye cesaret ederek doğrunun peşinden mi giderdiniz, yoksa geçmişin ağırlığı altında ezilmekten korktuğunuz için eski defterleri açmamayı mı tercih ederdiniz? En büyük yalanları, en sevdiklerinizin söylediğini fark ettiğinizde artık kime güvenebilirdiniz? İnsanın geçmişle ve kendisiyle hesaplaşmasını okumaya hazır mısınız?

"Gözlerime bak Sidelya. Gözlerime bak ve söyle. O şerefsizin sana yaşattıklarına rağmen yine gidecek misin?" Sidelya, gözlerini kararlılıkla karşısındaki adamın koyu harelerine dikti. Gitmesi gerekiyordu. Bu bir tercih değil, mecburiyetti. Fakat anlatılması mümkün olmayan bir mecburiyet. Bakışlarını parmağındaki alyansa çevirdi. Çıkarmalıydı. Artık ona ait bir hatırası olmamalıydı. Parmağına ilk taktığını günü hatırladı. İçinde bir kıpırtı oluştu. Heyecan değil, bir korku gibiydi. Parmak uçları yüzüğü kavradı. Çıkarmaya yeltenirken karşısındaki gözleri kıpkırmızı yorgun bakışlarla kendisini seyreden adam, "Yapma Sidelya! Yapma şunu! Gitme! Kendine zarar vereceksin. Anla artık ya! Bunu yaşatma bize! Her şey yoluna girmişken sokma bizi bok yoluna. Sikik herif kandırıyor seni. Aldanma nolur Sidelya`m!" Yalvaran haykırışlarla gözünden akan yaşı sildi. Sidelya, parmağındaki yüzüğü çıkardı ve bir hışımla genç adamın avcuna bıraktı. "Affet beni sevgilim."

"Sen...!" sesini yükselterek parmağını karşısındaki adama doğrulttu. Günlerdir içinde biriken öfkesini kontrol edemiyordu genç kız. "Sen bana ne yapıp yapamayacağımı söyleyemezsin! Eline geçen vazoyu çarpıp çarpmayacağını umursamadan karşısındaki adama fırlattı. Omuzunu teğet geçen vazo saniyeler içerisinde yeri boylamış ve binbir parçaya ayrılmıştı. Yeşim çileden çıkmıştı artık. Şimdiye kadar ona yapılan herşeyi sineye çekmişti ama son olanlar canına tak etmişti.Bu yaşadıkları onun için çok fazlaydı, hiçbirini hak etmemişti. "Senin beni kısıtlamaya hakkın yok! Bugün çok değerli kardeşin yaşıyorsa eğer, bu benim yaptığım fedakârlıktan kaynaklanıyor Ferzan Ağa. Sen de ailen de bunu unutmuş gibi duruyorsunuz..." ses tonu düştü ve gözyaşları ile ıslanan yüzünde delice bir sırıtış belirdi. "...ama ben seve seve size hatırlatırım!" Dağıttığı yatak odasının kapısına adımladı, o kadar kendinde değildi ki vücuduna batan cam parçalarını hissetmiyordu.

Defne, o yaz tatilinde de köye gideceklerini düşünüyordu. Ancak babası çalıştığı iş yerinde yılın elemanı seçilince, köye gitmek yerine Fethiye`ye gideceklerdi. Üç haftalık Fethiye tatillerinde Defne, hayatında tatmadığı bir duyguyu tadacaktı: Aşk... Defne restoranda gördüğü çocuğa aşık mı olmuştu? Yoksa öyle olduğunu mu sanıyordu? O çocuğu bir daha görebilecek miydi? Yoksa bu aşk başlamadan bitecek miydi?

Annesinin evliliğiyle kendini hiç tanımadığı bir mahallede bulan Duygu`nun hikayesi...