Mahalleden asker olan abi dediği çocuğa aşık bir kızın günlüğü...

Annem bir keresinde şöyle demişti, gözlerimin içine bakarak; " Bir Kürdün ya kaderi güzeldir, ya da gözleri..." Anlamamıştım. Gençtim, toydum, çocuktum belki de... Annem bu cümleleri kurarken, onu belki de umursamamıştım. Zira güzel bir kızın, güzel bir kaderi olurdu, değil mi? Ben Dicle, tanımadığım dalgalarda gezinirken, bir gün Fırat`a çarpacağımı, yerle yeksan olacağımı bilmeden ilerleyen o nehirdim.

05**: Selamın aleyküm Hamdi amca 05**: Hamdi amca bu suyu biz nasıl açacaktık? apartmanyöneticisi: Ne suyu? 05**: çeşme suyu Hamdi amca

Ankara’nın sert soğuğu, iki gencin kaderini daha da sert bir sınavla karşı karşıya bırakır. Fırat, çocuk yaşta omuzlarına yüklenen sorumlulukla büyümüş, hayatın içine erken düşmüş bir tamirci… Okuyamamış olmanın sızısını, geceleri yağ kokan ellerine sinen çaresizliği sessizce taşır. Deniz, düşünceleri güçlü, hayalleri büyük, ailesinin beklentileriyle şekillenmiş üniversiteli bir genç kadın… Onun dünyası kitaplardan, tartışmalardan, ideallerden örülüdür. Aynı şehirde, farklı uçlarda büyümüşlerdir. Aynı gerçekle yüzleşmek üzere olduklarını bilmeden… Ankara’nın sokakları onları yavaş yavaş birbirine yaklaştırırken, geçmişleri ve çevreleri aralarına görünmez duvarlar örer. Kiminin fikri, kiminin korkusu; kiminin yargısı, kiminin yarası vardır. Bu hikâye; aşkla, sınıf farkıyla, aile baskısıyla, gençliğin arayışlarıyla, kendi yolunu bulmaya çalışan iki insanın mücadelesidir. Ne geleceklerini ne de kararlarını biliyoruz. Ama yolları ister sağdan gelsin ister soldan… Kalpleri aynı yöne dönmeye hazır mı?

Birbirini en iyi aynı yerden yara almış, aynı yerden kırılmış olanlar anlar.