Kitap Tür Kategorileri

Hayatı boyunca kimseyi sevmemiş, tek derdi vatan, bayrak ve ülkesi olan asker ile hiç sevildiğini hissetmemiş, kalabalık içinde yalnızlığı hisseden bir doktorun hikayesidir. Asker & Doktor kurgusudur. İçerik, konu ve kapak şahsıma aittir.

İnsanların sevdiklerinden ayrı kaldığı andan sonraki her an hazan ayıdır derler. Uzun lafın kısası yaprak dökümüdür hazan, sesi serin yüzü solgun olan hazan, ayrılıklarında başlangıcıdır. Sümbül çiçeğinin anlamı, "Sonsuz sevgi, bağlılık ve cazibe" olarak bilinir. Birine sümbül çiçeği hediye etmek, onu sonsuza dek seveceği anlamını taşır. 🔗 "Hazar..." dudaklarımın arasından ismi fısıltıyla çıkmıştı. Ağzımdan akan sıcak sıvıyla art arda öksürmeye başladım. Nefes alamadım o an. "Hayır. Ayşin, ne olur kapatma gözlerini. Çok az kaldı canımın içi. Çok az..." Bir saat öncesine kadar beni kendinden uzaklaştırmamış gibi şimdi sarıp sarmalıyordu. "Özür dilerim, özür dilerim!" Benden ilk kez özür dilemişti. İlk kez. Gözlerim kapanırken anlını anlıma yasladı. "Hani bana, `insan kaybetmeden elindekinin değerini bilemiyor.` demiştin ya... Haklısın, haklısın ama yalvarırım seni kaybetmeyeyim..." Sesi artık çok uzaktan geliyordu. Ona beni kaybetme derken kendinde kaybetme demek istemiştim. Oysa o ikimizi birden kaybetmişti. 🔗

Hazan Kara. Lavanta kokulu Hazan Kara. Cehennemin içindeki en günahsız mahlukat. Bir kukla. Ufak bir çocuk, Hazan Kara. "Ben neşeyle gülen küçük bir çocuktum aslında ama beni öldürdüler.* Hayallerimi, umutlarımı, gülüşlerimi toprağın altına canlı gömdüler. Ruhum sıkıştı, daraldı, patladım. Yeniden doğdum şimdiki ben olarak. O küçük, güzel, sihirli çocuk hep içimde ukte kaldı, kendi içindekilerle. Bütün sevinçlerim kursağımda kaldı. Bütün insanlara yabancılaştım. Ama en çok da kendi insanlığıma uzaklaştım. Bir şeytana evrildim zamanla. Merhametimi, neşemi, gülüşlerimi çaldılar hali hazırda kurak olan bir topraktan çiçek yolar gibi. İlk usul usul yaklaştılar, sever gibi. Narince okşadılar. Yalnız hızla uzaklaşırlarken köklerimi gördüm ellerinde, gözlerinde belli bir gurur. Bir hayatı söndürmenin gururunu haykırıyordu gözleri yumrukları arasında ve ayakları altında renk renk açan çiçekleri ezerlerken çöp gibi. Tek bir tane de değillerdi. Onların ruhuma açtığı oyuklarına başkaları da nefret tohumları ekti çünkü. Kurak toprağımı suladılar. Ben iyilik için savaşırken bir damla suyu esirgeyenler yeşillendi etrafımda. Oradan biliyorum. Hatta -çok gülünç aslında ama gülerken sızlıyor kalbim. Pek gülemiyorum insan içinde acıdığından canım, neyse- can oldular bana söylediklerine göre, canımı aldıklarından bir haber. İşte ben o zaman soldum. Zamanını doldurmuş bir zambak gibi boyun büktüm. Rengimi, kokumu beni ben eden varlığımı söktüler içimden hali hazırda. Şimdi bir köşede gözleri esasında akmaya hazır yaştan parıldayan ama sevinç ışıltıları sanılan kimsesiz bir çocuk var ve diğer bir kenarda da yabancı bir kadın. Kim acaba? Tanımıyorum pek. Bir tek kokularımız ortak. Zavallı. O da ölüm kokuyor. Aynı benim gibi. Nasıl da benziyoruz öyle. Neyse.

Selam herkese; Umarım kurguyu beğenirsiniz. Şurimşine lazcada, canımın içi, sevgilim Kurgu Karadeniz de geçecek ama lazca yazamıcağım için düz bi şekilde olucak ama lazca konuşulan yerlerde bildirim. Seviliyorsunuz 🤍

Tanıtım : Hazan Durusoy, ağır bir trafik kazasında ölüm ile burun buruna gelmiş ve hafıza kaybı yaşamıştır. 3 yıl boyunca komada kalan genç kadın gözlerini hayata yeniden açtığında büyük bir boşluğa düşmüştür. Kendini tekrardan bulmak ister ve adımlamaya başlar… Şimdi 24 yaşında olan genç kadın Ankara’da yaşamını sürdürmektedir. Ev arkadaşının küçük kafesinde günlerini geçiriyor ve eskiye dair kendinde unutmadığı tek tutkusu olan yazmaya devam ediyordur. Birgün sevdiği bir tiyatro grubu Ankara’daki sahne alır. Oyunu izlemeye giden genç kadın, gruptaki oyun yazarı eksiğinden faydalanarak metinlerini yetkililere gösterir. Olumlu yanıt alan genç kadın gruba katılır. Grupta silik anılarından bir ize rastlar ve çıkmaza sürüklenir…