Gökyüzüne yakın yıldızlara ve aya uzak kalmış , güneşin sıcaklığını içimizde hissedin.

Karanlık bir gecede doğmuşum. Adıma bu yüzden, `Gece.` dediler. Bir oraya, bir buraya savruldum. Elimden kimse tutmadı. Küçük bir çocukken hem bir yuva edindim, hem de kimsesizliği tattım. Küçüktüm, düştüm, yaralandım, ağladım. Sesimi duyan olmadı. Elime bir beyaz kağıt ve kalem verdiler. `Kendi hayatını yazacaksın.` dediler. Ciddiye almadım. Ellerim yaralıydı, kanattılar. Hayatımı yazmam için zorladılar. Bembeyaz kağıdın üzerine, elimden akan kanlar damlayacaktı, avuçlarımı kapattım. Hayatını yaz dediler, ben de sayfanın üzerine sadece bir nokta koydum. Sonra bir kabus gördüm, beyaz kağııt siyaha boyandı. Hayatını yaz dediler, bu kez kağıdı yırtıp attım. ©2020 · İrem Oruç Uyarı: Kitabın içinde psikolojik hastalıklar, şiddet, argo ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar yer almaktadır (!) [YALANCI MASKE adındaki ilk kitaptır.]

Beni dinle, kitabı okuma, önemli değil sadece bu yazıyı oku. Farkında ol boykot et! 4 Eylül 2024. Çocuklar aç, anneler kocasız, babalar çocuksuz tam 333 gündür Gazze’de. Ben geleceğe bir umut için ve farkındalık için yazıyorum bunu, ancak müslüman halk aralarındaki farka, farklılıklara bakmadan el ele verirse bu katliam durur. Ama acısı dinmez. Bu acı hiç bir türlü dinmez. Bakın bize sabah kahvaltıda o yerine bu çoktı diyerekten burun kıvırıyoruz önümüzdeki nimete. Bakın günde kaç milyon para, yiyecek giysi ihtiyaç sahipleri yerine dışarıyı umursamayan burnu havada nankörlerin eline geçiyor. Şimdi sana söylüyorum kitabı okuma hiç önemli değil, ama anla asla bu nankör insan evlatları gibi olma. Bak o insanlar hala Allah yolunda bunca acıya katliâma rağmen. Sen günde üç öğün yemek yerken şikayet mi ediyorsun? Sadece farket, boykot et. Diyosun ya hani herkes zaten alıyo ben alışarsam çok mu bir şey değişecek diye. Evet, düşündüğünden fazlası değişecek. Farkında ol, boykot et!