"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum. Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem`inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana." 🌼🌼 "Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"

Kutay Parla Miran Esila Yağız Sare "Bizimle misin Parla?" "Sizinle olursam ölürüm Kutay. Ben ölmek istemiyorum." " `Kimsesizler` anlayabiliyor musun?Kimsesiziz biz Miran!" "Biz kimsesiz değiliz! Birbirimize sahipiz! Esila. Sen gidersen, biz kimsesiz olucaz."

Onlar bir trende birbirlerini buldular ve o hikaye orda başladı

"Bazı durumlarda insanlar böyle yaşamaya mecburdur. Asker olmayı seçtiysen, sonunda vatan için öleceğini bilirsin." "Peki aşıksanız ölmek zor gelir mi?" "En kötüsü de o`dur. Ölmeyi geç, nefes almak bile zor gelir." Binbir zorluğu beraberinde getiren kuru bir lavanta buketi düşünün; bir tutam ateş ile yeniden doğan. LAVANTALAR EŞLİĞİNDE (Wattpad adım theylovefida)