Sisilya De La Rosa. On yedi yaşında Santos da yaşayan bir kız. Babası`nın onu Baltazar Sarayına satmasıyla işler onun istediği gibi gitmemeye başlar. Sisilya ya kaderine razı olacak ya da kaderini baştan yazacak.

Pamir Sağlam, zamanında büyük suçlar işleyen ve kaçak yaşayan bir mahkumdur. Her ne kadar işlediği suçları iyi niyet amacıyla yapmış olsa bile bu herkes tarafından konuşulur ve Pamir Sağlamın adı her yerde aranmaya başlar. Fakat Pamir`in bilmediği bir şey vardır ; Çocukluk arkadaşı, aynı mahallede büyümüş olan İz Aydıner ile yolları kesişecektir. Çünkü İz, belli bir kitle tarafından tanınan, çok sevilen ve işinde çok başarılı olan bir avukattır. Avukat İz Aydıner bir sonra ki gelen kişinin her zaman görüştüğü müvekkilleri olduğunu düşünürken karşısında yıllar sonra Pamir`i görüp şoka uğrar ve onu nasıl kurtaracağına dair yollar arar. " Ben suçluyum, pisim. Karanlığım belki de. Sen ise tertemiz, su gibi berraksın. Bütün hücrelerin mükemmel. Senin kalbindeki merhamet kırıntısının bir zerresi bende yok. Ve sen İz... Ve ben bir suçlu... Bunca yaşıma kadar belki de ağır şeyler yapıp kalp kırdım. Bu suçsa suçtur. Ama ben şu an en ağır suçu işliyorum ve sen buna bile engel olamıyorsun sevgili leydim."

Hiç tanımadığı adamla evlendirilmek istenen bir Leydi... Ailesi için bile olsa kendi yolundan gitmeyi tercih etmez miydi? Leydi Eleanora da öyle yaptı. Sevdiği adama ulaşmak uğruna her şeyi göze aldı. Ama fark etmediği bir şey vardı. Sevdiği adam buna değer miydi?

Kaderin cilvesi mi yoksa denizin karanlık bir oyunu mu? Eleanor, asil bir ailenin zarif ama kırılgan kızı, ailesinin borçlarını ödemek için bir lordla evlenmek zorunda bırakılır. Ancak düğün günü, görkemli salonlarda atacağı adım, korsanların sert ellerinde sona erer. Gümüş Ay’ın tehlikeli kaptanı Killian, Eleanor’u kaçırarak onu bambaşka bir dünyaya sürükler. Killian’ın amacı basittir: Eleanor’un ailesine hem intikam hem de ders vermek. Ama işler asla planlandığı gibi gitmez. Eleanor’un zekası, cesareti ve inatçı ruhu, Killian’ın sert kabuğunu çatlatmaya başlar. Ancak Killian’ın geçmişi, denizin derinliklerinde gizlenen sırlar ve Eleanor’un ailesinin karanlık gerçekleri bu ikiliyi köşeye sıkıştırır. İntikam ateşiyle başlayan bu kaçış, hem Eleanor hem de Killian için geri dönüşü olmayan bir tutkuya ve karmaşık bir bağa dönüşür. İkisi de hem birbirlerine hem de kendilerine itiraf edemedikleri bir savaşın ortasındadır. Denizlerin uçsuz bucaksız dalgaları, her sırra, her ihanete ve her yasak aşka şahit olur. Ancak Eleanor ve Killian’ın hikayesi, denizin bile unutamayacağı bir iz bırakacak. Bu tutkulu ve nefes kesen hikaye, aşka, intikama ve özgürlüğe duyulan özlemi derinlemesine keşfetmek isteyenler için… Hazır mısınız? Çünkü Eleanor ve Killian’ın kaderi, Gümüş Ay’ın fısıltılarında yazıldı.

Bazı gerçekler vardır, insanın canını yakacak. Bazı gerçekler vardır, insanın kurtuluşu olacak. Bu iki gerçekleri tatmak ise bir hayata bedeldir. Ben bunları bile bile bir hayatı feda etmeyi seçmiş, geleceğimi sonsuza kadar karanlığa boğmuştum. Karanlık bir leke misali etrafımı sardığında her şeyin o zaman farkına varmış, kaçmaya başlamıştım. Ben Adrienne. İnsanların küçük çocuklara anlattığı korku masallarının içindeki kötü kız, karanlığın içindeki gölgeyim.Ben, hep yanlış anlaşılmış bir yaratığım...

Kont`un kızı Anastasia, küçüklük arkadaşı olan Dük ile evlendirilir. Ancak Anastasia hiç beklemediği şeylerle karşılaşır. ... "Beni sevmediğinizi biliyorum ama yinede odama girip beni öldürmeye çalışmanız büyük bir saygısızlık Dük Brown. Geceliğimin eteklerini sıkıyordum sinirden. Bu evliliğe zorlanmış olabilirdi ama bende zorlanmıştım. Tek istediğim sessizce yaşamaktı. " Niyetim sizi öldürmek değildi Leydim. Sadece sizi bu adamdan korumaya çalışıyordum. " İri cüssesi önümden çekildiğinde yerde yatan adamı yeni görmüştüm. Kahverengi saçları kendi kanıyla ıslanmıştı. Önümde ölü bir beden yatıyordu, benim odamda biri ölmüştü. Midem kasılmaya başladığında dizlerimi tutamaz hala gelmiştim. Bayılacağımı anladığımda bir yere tutunma ihtiyacı ile ellerimi etrafta savurmuştum. Sıcak bir bedene tutunduğum da son hatırladığım keskin yeşil gözlerdi.

Kim demiş leydiler sadece saraylarda olur diye.