Aldığımız kararlar kaderi yaşamamızı kolaylastıran unsurlardır aslında...

Hifa yıllardır sevdiği adamın üniversite için yurtdışına gidişinden sonra sevgisini kalbine gömüp yaşamına devam eder Lakin,birgün ansızın dönen sevdiği ile devam eden hayatı onu hazırlıksız yakalar

0551****: Kes artık halay çekmeyi! Uyumam gerek sahura kalkacağım. 0551****:Başım şişti kardeşim, nedir bu yaa? 0551****:Ben senin halay çekmeni dinlemek zorunda mıyım? Lütfen sus! (Görüldü) Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Gerçek hayattan esinlenerek kurgulanmıştır.

Beyza, bir gün bilinmeyen bir numaradan gelen mesajla yine birileri tarafından kandırıldığını düşünüp yazan kişiyi ciddiye almaz. Bilinmeyen, ısrarla yazmaya devam edince yazdıklarından dolayı onun düşündüğü gibi biri olmadığını anlar. Beyza`nın mavilerine görür görmez vurulan Melih`se, en başından beri yazdıklarında ciddidir. Tek istediği Beyza`nın sandığı gibi biri olmadığına inanıp kendisine "Küçük Bir Şans" vermesidir. İnancından dolayı kalbi ve aklı arasında kalan genç bir kız. Aynı inanca sahip olan ama bu konuda sevdiği kadar güçlü olamayan genç bir erkek. Kader, farkında olmadan ikisini aynı gökyüzünün altında birleştirmiş, aşklarını bir çift mavi ve kahve hareye yazmıştı. MELİH: Kaldır başını ay yüzlü güzel. MELİH: İzin ver bakayım o gözlere. Gördüğüm günden beri aklımdan çıkmıyorlar. MELİH: Senin gözlerinde bir şey var. Baktıkça çoğalası geliyor insanın. Binlerce olası ve tekrar tekrar bakası... ... Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kitappad`deki "Küçük Bir Şans" isimli ilk kitaptır :) Kitap kapağı: Gizemliyazardemir0 (Aldığım en tatlı hediyelerden biri oldu, teşekkür ederim 🤍) ... Bu kitap, hayatın zorluklarından bir an olsun uzaklaşmak ve bunun için de kitaplara sığınan güzel okurlarının yüzünde, küçük de olsa bir tebessüm oluşturmak amacıyla tamamen "EĞLENCESİNE" yazılmıştır. Yorum yaparken ona göre yapmanız önemle rica olunur. ... Başlangıç: 14.02.2025

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellatı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar`dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar`dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

وَلَسَوْفَ يُعْط۪يكَ رَبُّكَ فَتَرْضٰىۜ Rabbin sana istediklerini verecek, sen de râzı olacaksın. (duha | 5)

İnsanlar birbirine iyi gelirdi. Herkesin ruh eşi vardır. Birbirlerine tutunarak destek olurlardı.

Aslında herşey tıp okuma isteğiyle başlamıştı. Doktor olmaktı hayalim... Bu azimle çalışmıştım sınava. Gecemi gündüzüme katarak... Başarmıştımda... Şuan elimde diplomamla geleceğime bakıyordum.

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16`sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar birlikte büyüdüğü annesi, bir genel evde vefat etmişti. Tabi hayatını kaybetmiş olması sıradan bir olay değildi! Zaten annesi bildiği kadının ölmesiyle bunlar başına gelmeye başlamamış mıydı? 5 yaşından sonra yetimhaneye sevk edilmişti ve o genel evde yaşadığı şeylerin hemen hemen aynısını mutlu olmak için gittiği yetimhanede de yaşamıştı. Akşam 20.00`den sonra uyursa ceza yerdi, yemeğini yemeyi reddederse ceza yerdi, sesi birazcık yüksek çıksa ceza yerdi. Bu cezaların çoğu soğuk ve karanlık bir depoda geçse de bazen en büyük korkulu rüyası yaşanırdı! Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

*bölümler çok kısadır, bilginize. Sıkılmazsınız uzun değil* Esir düşen bir Türk askeri. 6 ay sonra kurtarılır. Görevine devam eden başarılı asker, özel bir time alınır. Timinin komutanı olan asker, timinde ki yardımcı komutan ile çok iyi anlaşamaz. Bu düşmanlık eskiye dayanır... BU KİTAP TAMAMEN KURGUDUR. HERŞEY YAZARIN HAYAL GÜCÜNE BAĞLIDIR. Kitaptan herhangi bir alıntı, söz, cümle (ç)almayın. Kitap kapağı bana aittir. KİTAPTA GEÇEN İSİMLERİ ALMAYIN LÜTFEN! YAYINLANMA TARİHİ: 24/12/2024