Bir anda boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı, gözyaşlarımı bastıramıyordum artık. Ne olduğunu anlamadan, tutmaya çalıştığım her şey çözülüverdi, gözyaşlarım akmaya başladı. Özal bunu fark ettiğinde kaşlarını çatarak hafifçe güldü. "O kadar sinirlisin ki ağlıyorsun," dedi alaycı bir sesle. "Cevap ver, Nehir. Başka biri olduğunu düşündüğün için mi üzgünsün?" Yüzümü kavradı. Elinin sıcaklığı buz gibi tenimi yakıyordu. Baş parmağı gözümün hemen altını okşadı. Yaşın bıraktığı ize dokunduğunda içimdeki tüm kırgınlıklar, öfke ve acı daha da derinleşmişti. Sonunda, belki de biraz yumuşamış gibi gözüküyordu; tutuşunu gevşetti ama yüzümden ellerini çekmedi. "Bu yüzden kaçtın demek."

"Sadece sevmiştim oysa ki. Hem de bütün iyi niyetimle. Bir dönme dolapta sadece ikimiz vardık ve inişli çıkışlı hayatımız. Bulutlara yukseldim sanarken, en tepeden yere çakıldım. Ve şimdi gökyüzünü bile göremiyorum. Her yer zifiri karanlık. "

2082 yılında suçluları taşıyan, onları tarihin en kötü zamanlarına terk eden bir trende kaderleri görünmez bir iple bağlanmış iki mahkumun hikayesi.

Tam dış kapıdan çıkacakken önüne geçtim.Sıkıca sarıldım. "Nolur gitme beni bırakma sensiz yaşayamam yapma bunu bana." Bir süre öylece kaldı. Kurduğu cümleyle sarılı olan kollarım boşluğa düştü. "Benim onca adamın artığı olan biriyle işim olmaz." Beynimden vurulmuşa dönmüştüm. İki adım geriledim. Hayal kırıklığı ve gerçeklerin yüzüme vurulduğu acıyla bakakaldım. Gözlerimden akan yaşları hızlıca sildim. "Haklısın onca erkeğin tecavüz ettiği bir artıkla işin olamaz. Özür dilerim bir daha karşına çıkmayacağıma emin olabilirsin."