İstanbul üşüyor

sokakat kimsesiz çocuklar

Abiler, amcalar sorna kediler,

Ve öksüzlükten nasibini almış

Yetimlikten muzdarip gece

Ve yalnızlığa sürgün edilmiş ömrümün

Arda kalan sancıları..

bir benim başım dumanlı

bir de şu evlerin bacaları

Üçimde bir ürpertinin şafağı doğuyor

Kıyamet gibi,

Yokluğun gibi bir şey

Alev almış yanıyorken içerim

Göğsümün üşüyen tarafı

Sorguya çeken bir ayaz doğuyor

Günlerin sonu gelmiyor,

Sonra ayların, sonra yılların.

Özlüyorum işte, özlemeye değer herşeyi

Özlemin kendimce tarifi sen

Biriktirdiğim cümlelerim de

Tekrar ettiğim sen

Dha kendime bile uyandım demeden

Günaydın dediğim sen

Sığınıyorum sokaklara

Kuytularda beklediğim,

Kırılmaz zannetip

Defalarca kırmaya teşebbüs ettiğim

Kalbim

Ruhum ve sen...