Tozlu topraklı yolların üzerinde kaldı

Çocukluğumun ayak izleri.

Gerideyse anlayamadığım bir hayatın

Geçip giden günceleri.

Şimdi sevmeye korkar olduk herşeyi

Herkesin yüreğinde ömrüne yoldaş olan

Dokunsan ağlatacak ince bir sızı kaldı.

Uzun uzak yolları arşınladı yüreğim

Bir yoksulun, yoksunluğu kadar zenginim sana

Yuregimde bıraktığın hiç bir izin yok artik

Kanataray kabuk bağlayan yaralarımı

Seni ardima bıraktım da geldim

Kalbimin seninle hiç bir derdi yok artık

Şimdi sen belki kinde güdersin bana

Bilmezsin ki sevdamın seninle bir hesabı yok artik

Bir günaydına sığdırabilseydim seni

Hiç beklemezdim ki geceleri

Beklediğim sabahlar olmadığı gibi

Gelmeni beklediğim gecelerim de yok artık