Uyanın ey insanlar,

İnsanlık, kaybediyor insanlığını.

Aldırmazlık, körlük sarmış dünyayı

Bunca şiddetin, zulmün ortasında

İnsanlık unuttu ölümü,

Hani biz en şerefliydik,

En müstesna varlıklardık.

Ne zaman yitirdik şerefemizi

Ne zaman azad olunduk da,

Kör ve sağır olduk zalimlere

Taif de taşlanan o yürek

Hesap sormaz mı bize.

Haydi, uyan şimdi

Sabahın seher vaktin de,

Bir dua yükselt göklere.

De ki; Ey Rabbim affeyle.

Kör oldum, sen görenlerden eyle,

Sağırdım, duyanlara ram eyle,

De ki; Ey Rabbim kahreyle

Ben zalimleri sana şikayet ediyorum

Sensin hesap soranların en hızlısı

Sen azizsin, celal ve ikram sahibisin

Bir kor düşür yüreğime,

Huzuruna varana dek,

İçim titresin cehennem dehşetiyle.

Haydi, uyan da

Biraz ağla şimdi,

Göz yaşların temizlesin

Kalbinde biriken tüm cürümleri

Rabbin seni tertemiz bir iffetle

Kudretinin eliyle yarattı,

Bedenini aklına emanet edip

Ruhunu ve kalbini

Sevgiyle, şefkatle, aşkla,

Hüzünle, merhametle donattı.

Sonra seni bu dünyada

Varlıklar üstüne varlık diye tanıttı

Sen ey insan,

Uyan da aslına dön.

Seni yaratan Rabbinin hakkı için

Senin aslın, zalim değildi,

Kâbildi ilk yolunu şaşıran,

Zalimdi ilk o yolda adımını atan.

Ey insan, Rabbin diyor ki

"Duanız yoksa ne ehemmiyetiniz var"

Unuttun tüm benliğini,

Elini göğsüne koy ve dinle

Kalbin sana ağlıyor,

Gönlün yalancı sözlerin esiri,

Huzuru haramda arıyor.

De ki;

Ey Rabbim, bağışla

Ben gafildim,

Sen uyandır beni,

Ben cahildim,

Sen uyardın beni.

Ben kuru bir toprak idim,

Sen donattın beni.

Ben aciz, kimsesizdim

Sen himaye ettin

Rabbim, sen en yücesin

Azabının şiddetinden

Rahmetinin şefkatine sığınıyorum

Rabbim uyandır gafletten

ve affeyle beni.