Öyle çok yorgunum ki bugünlerde

Ne yana dönsem gönlüme çarpıyor yüzün

Belli ki farketmeden yaralamışsın yüreğimi

Farketmeden kök salmışsın içerime.

Benim yüreğim yorgundur be hüzün gözlüm

Bilsen ne ağır yaralarım var iyileşmeyen

Senin o yanıp tutuşup, adına sevda dediğin

Bu dünyanın gönül aldatan,

Gözleri her gece ağlatan eğlencesidir

Bıçak sırtında yaşamaktır kimi zaman

Kimi zaman gönlünü kor ateşlerle dağlamaktır

Sevda en nihayetinde ayrılığa müekkeldir.

Yok olup gider terk eden bir bakışda

Ardına dahi bakmaz ki halini görsün,

Nasıl yanmışsın, nasıl küllere savrulmuşsun

Nefsine sadıktır senin sevda dediğin,

İnsan bilmez ki

Göz yaşıyla sulanan hercai bir çiçektir,

Kokusu, kalbini zehirken yeşeren bir çiledir yüreğinde.

Bana sorma, ben bilmem ki

Nereden gidilir yüreği yorgunların

Vuslata ermişlerin düşler ülkesine

Gelme üzerime bu gece

Yanlızlığım ağır gelir ikimize de

Saçlarımı ağartan bir hal var üzerimde

Ben gözümü arşa dikmiş

Rabbimden bir nazar beklemekteyim

Hani tutup perçemimden atacakken cehennem kuyularına

Rahmetiyle kuşattığı ilahi tecelliye iltica etmekteyim

Çöl kokusuna aşık bir dervişin duasında

Tur dağına çıkan musanın asasında

Yusufu yusuf yapan zindanların vuslatında

Yakacaksa yüreğimi bir ateş,

İbrahimin atıldığı ateşin nârındayım.