Krallığa karşı gelen ve buna cesareti olanların gizli bir şekilde toplandığı bir üs kuran "Evin" ve krallık üyelerinden olup bu topluluğa katılan "Bora"

“Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah`a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp`tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

Lera daha küçükken insanları katletmeye başlamıştır. Almanya`nın en büyük katili ve suikastçısıdır.Darkness çetesinin göz bebeği olan Lera, onlar için en büyük silahtır.Lera Bir gece yeni kurbanının evine ayak basar.Tuzağa düşürüldüğünü bina da kilitli bir şekilde kaldığında anlar. Bu bina`yı bir an önce terk etmelidir. Ama nasıl? ~ "Benden korkmuyor musun, korkutucu değil miyim?" "Hayır, neden olasın ki leydim?" ÖLÜ BEDENLER

Karadeniz, adının ağırlığını taşıyordu; siyah ve kudretli. Dalgaları, öfkesini kayalara savurarak hesap sorar gibiydi. İçinde tutamadıklarıyla birlikte dışına da savurarak geri toplayarak geriye çekiliyordu. Geride bıraktığı göçük, kırılmış ve yıpranmış sessiz bir iz gibi yere tutunuyordu. Ben o göçükte, hayatta kalmaya çalışan son kum tanesiydim. Yaşamla ölüm arasındaki o dar geçitte sıkışıp kalmıştım. Unuttuğum ne varsa hatırladıklarımdan daha ağır bir şekilde üzerime koca bir dalga gibi gelecekti. Bunu ne şimdi savaşırken ne de yaşarken anlayabildim; ben bunu kudretli dalgaların arasında boğulurken anladım. Boğulduğum kara sularda hiç ummadığım bir anda bir el kıyıya doğru çekti beni. Ve ben, o ele tutunarak kalmayı değil, o ele bağlanarak var olmayı seçtim. Karadeniz’in göğsünde sakladığı sırlarla örülü, acı, hayatta kalma ve yeniden doğma üzerine bir hikâye. ☸☸☸ ❝Senin gücün Göçmen Kızı, sesinle değil sessizliğinle titretir dünyayı; zira bazı kadınlar bağırmadan da devrim yapar. Ve sen susarak bastığın toprağa, boğulduğun denizlere, yandığın ateşlere ve tüm bu dünyaya adını öfkeyle kazıdın.❞

“Sevmek bir zayıflık değildi. Ama bu sistemde birini sevmek, ölümle aynı şeydi.” Zehirli Cennet, göründüğü gibi olmayan bir dünyanın iç yüzüdür. Sırtını devlete dayayanların, maskelerle gezenlerin ve suçlarını sistemle aklayanların oyun alanı. Ama bu evrende birileri susmaz, birileri unutturmaz ve birileri cehennemi içinden inşa eder. Adaletin makyajla örtüldüğü, iyilerin sessiz, kötülerin ise profesyonel olduğu bu düzende, kurallar yazılır ama uygulanmaz. Doğrular bilinir ama söylenmez. Gazel Lina Erten, kusursuz maskelerin ardında yaşayan, geçmişi suskunlukla mühürlenmiş bir psikologdur. Onun için hayatta kalmak, duygulardan sıyrılmakla mümkündür. Ama Gazel sadece, sıradan bir psikolog değildir. O, karanlığın içinden doğan, kurşun kadar soğuk, yara kadar keskin bir ajandır. Devletin en gizli birimlerinden biri olan SİS`in en ölümcül üyesidir. Onun için hayatta kalmak, yalnızca nefes almak değil; iz bırakmadan yok etmek demektir. Ve bir gün... Atlas Süvari çıkagelir. Zenginliğiyle gazetelere, suskunluğuyla masalara hükmeden bir adam. Onun geliş amacı belirsiz, sözleri ölçülü, gözleri ise fazlasıyla dikkatlidir. Ama her bakışında Gazel`in geçmişinden bir şeyler kıpırdar. Her cümlede bir sır daha gün yüzüne çıkar. Gündüz danışan ve psikologlar. Gece iki düşman. Biri devletin karanlığını yönetiyor. Diğeri yeraltının ta kendisi. Ama kader onları bir masada yüz yüze getiriyor. Ve ne geçmiş susuyor, ne kalpler... Biri geçmişte susarak hayatta kaldı, diğeri konuşarak hükmetti. Ama ikisi de o gün, birbirlerinin hayatını değiştirdi. "Adını unut, yüzünü sil. Çünkü bu aşkı gölgeler taşıyacak." Gerçek kimliklerini bilmeden, birbirlerinin hayatlarına sızarlar. Danışan ve psikolog olarak. Avcı ve av olarak. Ama en çok da... kader olarak. İkisi de düşmandı. İkisi de maskeliydi. İkisi de birbirinin kaderiydi. Zehirli Cennet, bir aşk hikâyesi değil. Bu, bir hesaplaşma, bir yüzleşme. Kendinle. Onunla. Geçmişinle. En çok da kimliğini kaybetmeden sevebilme ihtimalinle. Burada aşk bir duygu değil, bir savaş yöntemidir. Her kimliğin ardında bir silah gizlidir. Birbirine hem siper hem hedef olan iki insanın hikâyesi. Kanla yıkanmış eller, gecenin içinde yankılanan iç sesler ve her şeyin ortasında susmak zorunda kalan bir kalp. Aşk mı daha tehlikeli, geçmiş mi? Kimliğini saklamak mı daha zor, yoksa kalbini açıkta bırakmak mı? Zehirli Cennet’te herkesin bir maskesi vardır. Ama bazı maskeler… kan tutar. Bazı tutkular ölümcüldür. Bazı aşklar ise… tam anlamıyla zehirli bir cennettir. Bitti sandın ama bitmedi.Sisin sana söyleyecek son bir sözü var. Eğer bu sayfalara dokunduysan artık tarafsız değilsin.Çünkü bu sistemde susmak da bir suçtur. Sen bu kelimeleri okudun. Bir kadının susturulmuş çığlığını, Bir çocuğun titreyen bakışlarını Ve maskelerin ardına gizlenmiş o kanlı düzeni gördün. Geri dönemezsin. Çünkü artık biliyorsun. Ve bilen herkes gibi Ya savaşacaksın, Ya da bir gün hedef olacaksın. Şimdi sana soruyoruz: Masumların yanında mısın, Yoksa sustukça büyüyen o karanlığın ta kendisi mi? Ama unutma: Biz; Çocukların gözyaşları için şehirleri yakacağımıza, Kadınlara uzanan elleri tek tek kıracağımıza, Sadece vatanımız için nefes alacağımıza Ve merhamet taşımayacağımıza, Şerefimiz ve namusumuz üzerine yemin ettik. Şimdi cevap ver: Bir çocuğun canına kastettin mi? Bir kadının sesini susturdun mu? Bu toprağa ihanet ettin mi? Bu bayrağın gölgesine leke düşürdün mü? Eğer cevabın ‘evet’se: Kaçma. Gece seni çoktan gördü Ve artık SİS’in yeni hedefi sensin. Biz yasaları uygulamayız. Biz, onları gölgede yeniden yazarız. Ve adaletin bittiği yerde SİS başlar. Biz, adaletin sustuğu yerde kurşun gibi konuşuruz. Biz, sustuğumuzda bile öldürürüz. Bu satırları okuduysan Artık ya bizimlesin Ya da sıradaki hedefsindir. Karar senin değil… çoktan verildi.

Güçlü ve cesur sokak kızımız ailesini buluyor. Ama bi sorun var ailesi mafyadır ve burda kurallar tamamen farklıdır.

Karanlık ve ışık, her zaman birbirini çeker. Kardelen, genç yaşında kendi şirketini yöneten başarılı bir iş kadınıdır. Güçlü, kararlı ve kimseye boyun eğmeyen bir kadın… Ta ki, hayatına bir gölge gibi düşen Kılıç ile karşılaşana kadar. Kılıç, tehlikeli yeraltı dünyasında adı anıldığında bile insanların tedirgin olduğu bir adamdır. Soğukkanlı, zeki, acımasız… ve Kardelen’in hayatına bir kez girdiğinde asla çıkmayacak biri. Her şey, Kardelen’in hiç düşünmeden attığı bir imza ile başlar. Onun için sıradan bir belge gibi görünen bu kağıt, aslında hayatını sonsuza kadar değiştirecek bir anlaşmadır. Bu imza, Kardelen’in Kılıç’a ait olduğunun resmi bir kanıtıdır. Kılıç, Kardelen’i istiyordu. Ama ona sahip olmanın kolay olmayacağını biliyordu. Kardelen özgürlüğüne düşkündü, kontrol edilmekten nefret ederdi. Ama Kılıç’ın kurallarına göre oynanacak bir oyunda özgürlük diye bir şey yoktur. “Ben kimsenin değilim, Kılıç.” “Bunu söylemeye devam edebilirsin, Kardelen. Ama gerçek değişmeyecek.” Kardelen, Kılıç’ın sınırlarını zorladıkça, ona karşı koymaya çalıştıkça daha da tehlikeli bir oyunun içine çekildiğini fark eder. Bu adam sadece iş dünyasında değil, karanlık bağlantılarıyla da sınırları aşan biri. Onun elinden kurtulmak mümkün mü? Yoksa Kardelen çoktan onun tuzağına mı düştü? Kaçmaya çalıştıkça Kılıç’ın dünyasına daha da saplanan Kardelen, bir noktada kendi kalbine karşı da savaşmak zorunda kalacaktır. Aşk mı, esaret mi? Tutku ve nefret arasındaki ince çizgide yürürken, bir karar vermesi gerekecek. Ama… Kılıç’ın dünyasında aşk bile bir savaş meydanıdır. Ve bu savaşın kazananı olmayabilir. Bir adam. Bir kadın. Ve geri dönülmez bir yol. "Sonsuza kadar benim olacaksın, Kardelen. Kaçman hiçbir şeyi değiştirmez.” Peki ya Kardelen? Gerçekten kaçabilir mi, yoksa çoktan Kılıç’ın karanlığında kayboldu mu?

İzel, geçmişini bilmeden büyümüş genç bir kız. Altı ağabeyi olduğunu öğrenmek mi? Bu sadece başlangıç… Kitap eğlence amaçlı yazılmıştır sorgulamayın.

Ölüm kıyısından karanlıklara mum tutarak çıkmalıydım bu ölüm çemberinden. ° • ° • Askeri kurgu x Mafya

Başarılı ajan selin bir gün tehlikeli bir mafyanın peşine düşer...