Askere gönül emanet edilir mi?

-Sen Büyüdüğünde Ne Olucaksın İrmik? - A şey bilmem ki, Sen Ne olucaksın? -Asker, ben Asker olucam. -Hmmm Ama ya dedem gibi şehit olursan? -Annem dediki eğer o dua ederse bana hiç birşey olmazmış. -Öylemiymiş? -Evet

Arkadaşını yıllar önce kaybetmiş üsteğmen hilal Alev konuştukları en son yere göreve gider dalgınlığı yüzünden hata yapar bu yüzden timin başına yüz başı yiğit bora Özkurt atanır. (Kazazede ile benzemiyor. Evet konuda benzerlik var fakat herhangi bir şey çalmadım keyifli okumalar.)

13 yaşındayım,heycanlıyım nasıl bir kitap olacağını bilmiyorum,ama siz lütfen gerçekten doğru bir şekilde kitabı eleştirirseniz ben hatalarımı düzeltirim pazar günleri yeni bölüm gelir.Teşekkürler

Asena 27 yaşında bir yüzbaşı. Küçük yaşta ailesi tarafından terk edildi. Göreve başladığı ilde onu terk eden ailesini görüyor... Karanlık sırlar tek tek ortaya çıkıyor... (Genellikle 29-32 yaş arasındaki bireyler yüzbaşıdır. Tabiki bazı istisnalar dışında.)

Belki de bir kahvenin kırk yıl hatırı vardı

açıklamayı yedim

Belkide zaman en iyi ilaçtır… Ya da en büyük ölüm

Kızımız tam bir buçuk aydır Siirt`de atanmış doktor.

Derler ki; anka kuşu

Bilinmeyene yolculuk

Hem gerçek aile hem askeri kurgu okumak isterseniz beklerim

Bir kurşunda iki hayat yok olabilir mi? Yada yok olan sadece bir beden iki ruhmuydu.

20 yıldır görüşmeyen birbirine deli gibi aşık iki insan 20 yıl sonra karşı karşıya geliyor.Anlaşmalı bir evliliğe sürüklüyor ve kader onları aynı çatıya sürüklüyor.Ama 20 yıl boyunca görüşmeyen tarih öğretmeni ve yüzbaşı olan asker şuan birbirlerinden nefret ediyor gibi görünseler de kalpleri öyle demiyor,öyle atmıyor.Rize`nin hırçın dalgaları bile onların sevdasını durduramiyacak lakin araya giren kişiler hariç....

Saren,"küllerden doğan"anlamına gelen özel adını taşırken,kaderi çoktan yazılmıştı.Yirmi yıl sonra karşısına çıkan çocukluk aşkı Sancak onu hatırlamaz; geçmişi ,yaraları ve eski karısı ikisinin arasına kapkaranlık gölge düşürmüştü.Ama bazı hisler zaman tanımaz.Bazı aşklar unutulmaz.Bazı insanlar ise kaderin ta kendisidir.Sancak, yolunu unutan adamın geri dönüş hikâyesi.Kendi içinde kaybolmuş bir ruhun, ait olduğu yere dönme savaşını anlatır.Eski Türkçede “ışığın en önde taşıyan kişi” olarak bilinir;yani yolu açan, önden giden, koruyan.Ama bazen ışığı taşıyan bile kendi karanlığında kaybolur.Sancak, yeniden doğmayı değil, yeniden bulmayı simgeler.Unutulanı hatırlatan, kaybedileni geri getiren bir adımın ismidir. Son Nefesim Saren,küllerden yeniden doğan kız.Sancak ise,kayıp yolunu yeniden bulan. Bu kitap küllerinden yeniden doğan kız ve kayıp yolunu bulan adamın hikâyesi. 20 yıl sonra bir kavuşma... Saren ve Sancak

"Yüzbaşı Efnun Korkmaz", Ünal Albayın sözleriyle adımlarım durdu, yüzümü Ünal albayaya çevirip konuşmaya başladım "Buyrun Komtanım". Derin bir nefes alıp vererek yanıma geldi. "Seninle konuşmam gerekan şeyler var müsait olunca yanıma uğra" dedikten sonra arkasını dönerek koridorda yürümeye başladı...

"En Derin Acilar, En Sessiz Goz Yalarimda Saklidir"

Karaca ve Karan Alaca kader onları küçükken ayırdı. Ama şimdi tekrar birbirlerine getirdi kader onları. Bakalım birbirleri tanıyacak ve tekrar seveceklermi? Başlarına neler gelicek? Hepsi buarada kebeleklerimm🦋🦋

Bu benim ilk kitabımm o yüzden çok heyecanlıyım iyi okumalar

İyi okumalar 🌺 "Ben savaşın tam ortasında yaşamaya alıştım , Mahur. Ama nedense senin yanındayken en tehlikeli şeyin sessizlik değil , kalbim olduğunu hissediyorum..." 💌 Not!: Bu kurgu tamamen kurgudan ve kendi hayal dünyamdan ibarettir.

İki eli kanda da olsa Türk askeri, vatanını korurdu. İki eli kanda da olsa bir çakır gözlü, yârını korurdu.

Bu savaşta çok kan dökülüyor, çok masum hayatını kaybediyor ama yılmak yok! Kapan kimi tuttuysa onun canını almadan bırakmaz.

Askeri kurgu Nihan ve agah

..."Siyah olmadan beyaz tanımlanamaz, gündüz olmadan gece, kara olmadan deniz... Sen ve ben anlamları zıt kelimeleriz. Sen benim anlamımsın, ben senin anlamınım."...

Karanlığın içinden fısıldayan zincir sesleri… Geçmişin gölgeleriyle kuşatılmış iki yabancı… Ve tüm karanlığı yarıp çıkan tek bir beyaz orkide. Onlar, farklı yaraların çocuklarıydı. Biri özgürlüğün peşinde, diğeri kendi kalbinin mahkûmu. Fakat kader, yollarını zincirlerle birbirine bağladı. Beyaz orkide; masumiyetin, umudun ve yeniden doğuşun simgesiydi. Ama aynı zamanda bir bedelin de habercisi… Çünkü bazen en saf çiçek, en keskin dikenlerin arasında filizlenir. Sevgi mi kurtarır insanı, yoksa geçmişin zincirleri mi galip gelir? Cevabı bu sayfalarda saklı. “Bir Beyaz Orkide” — karanlığın içinden doğan saf bir ışığın hikâyesi.