Hiçliğin ortasında yürürken gözlerime bir çift göz takıldı. Işıldayan parlak gözler, belki de kaybolduğum bu ormandan çıkış yolumdu. Belki de koca bir aptallık ve hayatımın sonuydu. Hangisi olduğunu asla anlayamadım. Uzun ağaçların çevrelediği bedenimin gördüğü gözleri takip etmesine izin verdim.

Size bir gün gelip on yedi yılınızın çöp olduğunu ve çektiğiniz acıların boşa olduğunu söylüyorlar. Ne yapardınız? Kendimce en mantıklı olanı yaptım. Kapıyı çarpıp Doktorun odasından ayrıldım. Kalkmış 6 Abin bir de ikizin var diyorlar. Onlarda eski ailem gibi bana eziyet çektirirlerse ne yapacağım? 🎈 !!!!! ( Klasik bir karışan bebek hikayesi olduğunu bilerek okuyunuz.)

İyi ve kötüsüyle... Kübra, barlardan çıkmayan, hep bir macera hep bir eğlence arayan yeni olmuş bir genç kız. Peki, asla kütüphaneden çıkmayan ve kitaplarından vazgeçmeyen üvey babasının kızı Seçil`e alışabilecek mi? içerik uyarısı: LGBTQ İçerik, Cinsellik, Argo ve Alkol Kullanımı.

Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım. Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden buluyordu bunlar? * İlerleyen bölümlerde kısımlar olacaktır. İlk kez 05.04.2023 tarihinde wattpad`de yayımlanmıştır. Kitappad`de yayımlanmaya başlama tarihi: 28.08.2024

Kız bir ormanda kaybolmuş ve kaçırılıyor daha sonra tacize şiddete... uğruyor ve en sonunda kaçıyo

Yıllar sonra gerçek ailesi ile karşalan ahu izgi`nin hayatında neler olağını hep birlikte görelim. Çağan:Bu yüzden yıllarca büyüten ailesi hemen bırakmış. Ama siz anlamamakta ısrar ediyorsunuz... Kenan bey: SUS LAN ARTIK YETER.KIZIMA SUÇ ATMAYI BIRAKIN... Belkide artık herşey son bulabilirdi.Tüm acılar yaşananlar dertler tasalar belkide önceden vazgeçtiğim şeyi artık yapmanın sırası gelmişti. Arkadan ses ile kendime geldiğimde belkide herşey için çok geç kalınmıştı. Kenan bey:Dur kızım yapmaaa .....

Geçmişte yaşanan yaşanmışlık iki kırık kalp... Aşka inancını yitirmiş bir Cumhuriyet baş savcısı Defne Yaman, İlk aşkını unutamamış pişman bir Binbaşı Afel Toprak.

Efsar çok büyük bir Rus Mafyasının tek kızıydı. Babası oğullarının hayatını tehlikeye atmamak için Efsar`ı varisi yapmış, Rus imparatorluğunun başına geçeceğini söylemişti. Lakin Efsar`ın isteği bu değildi. Apar topar Rusya`dan kaçıp annesinin memleketi olan Türkiye`ye geldiğinde aklında sadece kafa dinlemek vardı. Tek istediği huzur ve mutluluktu. Bu istek ta ki bir mahalle arasında karşılaştığı boş dairenin sahibiyle tanışana kadar sürdü. İlk başlarsa hiçbir şey hissetmeyen Hisar ev sahibini tanıdıkça ona başka duygular besledi. Ama bilmediği bir şey vardı. Onların hikâyesi mutlu bitemezdi. (Şiddet, argo, cinayet, ölüm içerir)

seni sensiz yazdım bugün de. göndermeyeceğimi, gönderemeyeceğimi bile bile yazdım. seni sana anlattım aşkla, öfkeyle. hiç duymadığın satırlarda gizledim adını. seni senden gizledim. seni benden sakladım...

Herşeyin başı güzeldir sonu güzel bitmez

Dokuz yıllık kinin, nefretin bugün son olacağı gündü ama bundan o dahil benim haricinde kimsenin haberi yoktu.

Kitapçıda başlayan bir ilk aşk hikayesi ne derler bilirsiniz gerçek aşklar hep can yakar. Firuze ile Kenan`ın hikayesini okumaya hazır mısınız?

"Her sır bir kalpte saklanır. O kalpler ise bir dünyayı değiştirir." Kağıtta yazan sözcükleri okuduğumda başta anlamamıştım. Bir şey bulmak umuduyla arkasını çevirdim. "O kalplerin ait olduğu kişi sensin."

Ana karakterimiz Helin. Başka ipucu vermeyeceğim.

Gerçek ailem kurgusunu İntikam için öztürk ailesinin kızını kaçırıp kızlarını öldü olarak gösterirler, ama hesap etmedikleri bir şey vardır. Kızlarının ölümü ne inanmayan Öztürk ailesi bu işin peşine düşer 16 yıl sonra şans eseri gerçek kızlarını bulurlar ama bilmedikleri bir şey vardır.

Çirkin olmak kötü değildir. En azından bu hikâyede. Yüzünde ki yara nedeniyle önce ki okulunda zorbalığa uğrayan Nehli yeni bir okula başlar fakat bu okula geçmişten biri de gelir. Nehli geçmişini geleceği mi yapmalı? Yoksa yeni hayatında ki kötü çocuğa şans mı vermeli?

Belki bir gün buharlaşıp kayıp oluruz…

Hayatta tam da böyle değil midir.? Acı♡tatlı En mutlu anlarımız da acıyı,en kötü zamanlarımız da mutluluğu yaşamıyor muyuz? Bu karmaşa işte bizi hayata bağlayan, sonbaharın içinde bile baharı aramamıza yardım eden umut tomurcuğu...🍂🍁 🌟✒Gözün görmedigini görür bazen gönül.Duyulmayanı duyar derinden.Histir ya bu titretir gönül telini ıssızlarda.Karanlıktan çeker vaar eder yarını umuduna sarılı mutlulukla.Zamandır hem yakınlaştıran hem uzaklaştıran.Candır ya bu çeker sevmeyi,çeker özlemi susar tellere sarılı diliyle.Bir gülün dikeni,bir dilin dikeni denktir yaranın sızısına.Hem sevip hem acımak gülün rengine bulanmak.Candan cana akmak...✒🌟

Çocukluk aşkın yıllar sonra yaşadığın şehre polis olarak gelirse ne olur?

Mutlu bir aşk hikayesi değildi bu yaşadıklarımız. Benim varlığımdan haberi bile olmayan birine kendimi fark ettirme çabalarımdı. Pembe bir ruj ve siyah bir tesbihin yan yana bile gelemeyeceği bir yerde, "bizi" oldurmaya çalışmıştım, güzel ve imkansız hayaller eşliğinde. Ama tüm uğraşlarıma rağmen "bizim hikayemiz" diyebileceğimiz bir hikaye bile yazamamıştık. "Biz" olmayı düşlerken "onlar" olarak bulmuştuk kendimizi. Bu, yaşadıklarımızın mutlu bir sona layık görülmeyen başka hikayeler ile benzerliğinin kanıtlarından biriydi. Hayallerimin gerçekleşeceğine inanmaya başladığım zamanlarda, henüz peri masalının ortalarındayken, acımasızca koyulan bir nokta ve o noktanın geride bıraktığı düşler...

"Kalbimi sızlatmadan sev." *** "Yağmurda ıslanmaya değil, yağmurda kaybolmak için dışarı çıkıyorum." *** "Bir gece yürüyüşüne ihtiyacım var, eşlik eder misin?" *** "Şiir şiir okurken mısra mısra unutmuştum."

Gül, yağut dikenli paçavra İçimizde yandı tüm nağmeler Sebebsiz midir tüm gidişler Bak gün aharıyor Ahaz ahaz içimde hisler Suskun bir abajurum İçimdeki titrek alev Gövdemdeki kor Söyleyemediğim her şey kadarım Şimdi bir zerreyim dudaklarında Dumanını üflediğinde yağut söner, yağut solarım.

Bir şans vermelisiniz...

kaybettim . . . İlk ayrılığımız geçen yıl bir sonbahar sabahıydı . İlk defa ayrılmıştık ayrılığın ikinci günü akşamında uzun bir mesajla atmıştı bu şarkıyı bana " S*kerim ayrılığını üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi ? demişti . O gece saatlerce ağlamıştım bu şarkıyı dinleyip mesajı  okuyarak . İki hafta önce maçı vardı , okul çıkışında beni durağa bıraktı . Hava yağmurluydu ayrılık vakti geldiğinde ben onun beresini ve dokunmaya kıyamadığım saçlarını düzeltip soğuktan kızaran ellerini minik montumum cebine soktum ." Ellerin ne kadar da sıcak dedi . Gülümsedim ve nihayetinde otobüs geldi . Binerken Hoşçakal sevdiğim ,dedi . Oysa hiç huyu değildi . Nerden bilebilirdim ki onu son görüşüm olduğunu , sabahın 5`inde kardeşi aradı . Kaza yapmışlar . . . Yoğun bakıma alınmış geceden ameliyata girmiş saçlarını çok severdim , saçlarını kesmişler . . . Ayrılırken elimi tutan elleri şimdi buz kesmişti sabahına kaybettim ben onu. Geceden beri zihnimde kalanlarsa hiç susmayan çığlıklar... Toprağını avuçladım çok soğuktu iyi de benim Girayım soğuğu sevmez ki . O ilkbahar adamıdır bu mevsimde üşür şimdi . Özür dilerim sevgilim ellerini ısıtamadım . Tutamadım seni . Giderken hep görüşürüz derdin sen , son gidişinde hoşcakal dedin . Söylesene sevdiğim sen yokken ben nasıl hoşça kalayım . Sen demiştin Girayım üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi diye , 21 gün oldu Giray yetmez mi ? Senle dolu hayallerime yazık değil mi ? Sen inandırmadın mı beni masallara , rivayetlere ? Her şey bir rivayetle masalla başlamadı mı ? Kalk Giray artık yetmedi mi ? hangi masal kitabının , rivayetinin sonu kötü bitmiş ? Hani iyiler hep kazanır,aşıklar sonsuza dek mutlu yaşardı ? 21 gün oldu Giray yetmez mi? Sen gittin ben de, kendi mi iklimsiz bir kentin limanında buldum. Gözyaşlarımda boğuluyordum. Canım yanıyor... Soğuk karanlık geceler de o çok korktuğum sensizlik ile kalakaldım .  Sen beni inandırdın kırık dökük imkansız masala sığınıyorum . Umay`ın kanatsız kaldı Giray... Güven tuğlalarıyla kurduğumuz dünyamızı içten yıktın . Hani beni bırakıp asla gitymezdin , ben o tuğlaların altında eziliyorum Giray . Tek çare o tuğlaları kaldırıp fırlatmak ama ben sensiz yapamıyorum , gel artık ne olur kanatlarım kırıldı ve canım çok yanıyor... Bazen yüzümüzde buruk bir tebesümle bile bile ilerleriz . O yolda işte bu da o yollardan biri olacak galiba çok heyecanlıyım yazdıklarımı paylaşacağım için umarım seversiniz ...

İlk kitbım o yüzden yazım hataları olabilir ☺️ "Cidenmi bunlar kendilerini ne sanıyo ciden evlen dediler diye evlenicem mi sanıyolar neyse aslında biraz eğlence fena olmazdı he ne dersiniz 😉"