Hayatın normal aktığı zamanlar, her sabah, yürüyüş ile başlar, nefes egzersizleriyle kendini geliştirir ve abisi gibi savunma sporlarıyla ilgilenir. Sakin duran doğa ana ile bütünleşmiş, abisi gibi, yalnızlığı kendine ana bileşim haline getirmiş biri, kendini hiç beklenmediği bir benliğin içinde bulur ve olaylar gelişmeye başlar.

7 insan düşünün.Bir psikopat tarafından korkunç oyunlar oynanmaya zorlanan 7 kişi düşünün. Bu oyunlarda yaralana bilir hatda öle bilirler

Her şey bir yolculukta başlamıştı. Nereden bilebilirdim böyle olacağını pişmanım hemde çok pişmanım

İnsanlar basittir. Korku ve umutla yönlendirilirler. Korku yaratmak, umudu yok etmek benim işimdi. O yüzden buradayım, bu satırları yazıyorum. Bir itiraf mı bu? Hayır. Bu, benim hikayem.

Bu köpeğin bir hastalığı var. Veterinerin yaptığı araştırmalar sonucunda bir kız onu evlat edinmeye geliyor sonra yaşadıkları macera ile nasıl köpeğin vefat ettiğini anlatıyor

İçinizi ısıtacak, kendinizden bir parça bulabileceğiniz kısa bir hikaye

Nida enerji dolu,mutlu kız arkadas çevresi geniş ama birşeye dikkat etmiyor.Arkadaslarinin özelliklerine kardeşim dediği kişi napacak veya zorla mı yaptirilicak bu ölümün arkasindan kim çıkacak!?

Her şey bir oyunla başlar, küçük bir kasabada gizemli ölümler birbirini kovalat. Peki bu oyunu başlatan kişiyi bulabilecek miyiz?

BU KİTAP GERİLİM KİTABI DIR

Kargalar yapılan iyiliği unutmaz

Güzel görünüyordu herşey hayatı tanıyana kadar... Hayatı boyunca büyük zorluklarla mücadele eden Afet Hazal kardeşinin acı haberini aldıktan sonra işler değişiyor. Peki ya şimdi ne olacak.

Babası tarafından kaçırılan kız

Lisede yıllarını beraber geçirmiş 3 polis arkadaşın yaşadığı maceralar

Kaybolmuş Zamanın Ardında, reenkarnasyon ve kaybolmuşluk temasını derinlemesine keşfeden bir hikayeyi anlatıyor. Adeline, geçmişin karanlık sırlarıyla yüzleşirken, kendisini sonsuz bir kaybolmuşlukta bulur. Isabelle, bu kaybolmuşluğun izlerini takip ederken, zamanın ve mekânın sınırlarının silindiğini fark eder. Her adımda, gerçeğin ve hayalin arasındaki ince çizgide ilerlerken, geçmişin etkisi ve geleceğin belirsizliği onları bir yolculuğa sürükler. Ancak her şey kayboldukça, kurtuluşun hiçbir şekilde mümkün olup olmadığı sorgulanır. Kaybolmuş bir dünyada, belki de kaybolmaktan başka bir seçenek yoktur.

Varmıydım yoktum... Seviyormudum hayır sadece özlüyordum... Ama bu bir gerçek ben birini öldürdüm.

İnsanların yüzünü kesip kendi yüzüne montele yen bir seri katil bir düzine gencin hayatını berbat etmek için aralarına sızar ama hiç kimsenin bilmediği derin sırlardır ona bunu yapmaya iten

§ Livia Nox, kayıp kızların izini süren, egosu yüksek, şakalarıyla ortamı dağıtan bir gazeteci. Ama bu kez içine düştüğü olay, şakaya gelmeyecek kadar karanlık. Mafyanın içine sızan bir ajan, yeraltı dövüşçüsü, tehlikeli bir bilim insanı ve gölgelerden dünyayı yöneten bir mafya lideri… Livia, bu kaosun ortasında hem gerçeği bulmaya hem de hayatta kalmaya çalışıyor. Ama soru şu: Gerçek, gerçekten öğrenmek istediği bir şey mi? §

Eken dogum esnasında doğan kuçuk umut annesin uçurumdan düşmesiyle annesini kaybeder ardından 1 sene dedesiyle yaşar dedesi vefat edince askerden dönen babası umuta bakar babası ikinci bir evlilik yapar fakat üvey anne umuta hiç iyi davranmaz unutun ikitane daha kardeşi olur umutun babası polis olduğundan duşmanları çoktur bir tehtit mesajı sonrasonda tüm aile ölür umut dısında umuta mafyalar içinde büyüyerek pikopat bir seri katil olur

ivdszdv sdvdv sdvsdv

Kan ve ölüm... Ne kadar da uyumlu kelimeler değil mi? İnsanın ruhu bedeninden ayrılırken beyazlayan yüzünün etrafındaki kandamlaları, soğumaya başlayan ellerinden aşağı süzülür. Gözleri donuklaşır, kalp atmayı bırakır. Beden yavaş yavaş ısısını kaybeder. Hayattan bir kişi daha silinmiştir, bir kişi daha ölümle tanışmıştır. Bir filmin sonundaki `son` yazısı gibi biter. Bazen filmi sevmeyiz, bittiği için seviniriz. Bazen de çok severiz, bittiği için üzülürüz. Ve bazen de sevsek de sevmesek de bir sonu olduğunu bilerek izleriz. En güzel sonda budur bence Devamı için birinci bölümü oku

Her şeyin başladığı yerde, her şeyin bitmesi...

Genç bir lızın yaşadığı olayların nasıl üstesinden geldiğini ve nasıl dimdik olduğunu gösteren bir kitaptır. Kızın nelerle karşılaşacağını, nelerle başa çıkacağını, neler yaşayacağını, onu bu hayattan kim kurtaracağını göreceğiz. Şimdiden iyi izlemeler

" Bazen en kokutucu olan, karanlık değil... gerçeklerin ardındaki yüzdür." Yıllardır kimsenin ayak basmadığı o terk edilmiş bir malikane o bir bina değildi. Büyük bir karanlık barındırıyordu. İşlenilen bir cinayet sebebiyle Amira ve yoldaşları, malikaneye adım attıklarında bunun sadice bir vaka olduğunu düşündüler. Ancak bazı kapılar açıldığında, bir daha kapanmaz. Gizemli vakalar, bulunan mektuplar, belirlenemeyen semboller, herşey karanlık bir sırrın habercisiydi. Çıkılmaz bir yola girdikleri an geri dönüşün anahtarı. olan "Gölge" adlı kişinin kan ve reva dolu oyunlarını geçmek olacaktı. Peki sen bu oyundan kaçabilecekmisin.?

OYSAKİ SÖZ VERMİŞTİK HİÇ AYRILMIYACAĞIMIZA DAİR

“Elif, sıradan bir sabaha esrarengiz bir mektupla uyanır. En yakın arkadaşı Zeynep, ansızın kaybolmuştur ve geriye sadece kanlı notlar, eski fotoğraflar ve tehditler kalmıştır. Zeynep’in ortadan kayboluşu, Elif’i ailesine, geçmişine ve dostluklarına dair acı gerçeklerle yüzleşmeye zorlar. Gerçekler ortaya çıktığında, Elif yalnızca Zeynep’i değil, kendi hayatını da kurtarmak zorunda kalacaktır. Peki, kim dost, kim düşman? Bazen en tehlikeli sırlar, en yakınındakilerin sakladıklarıdır.” Bölüm 1: Sessiz Fırtına Hayat bazen en sakin anında bile fırtınasını saklar, bilirsin. O sabah da tam öyleydi. Her zamanki gibi annemin “Elif, geç kalacaksın!” diye bağırdığı bir sabah. Saçlarımı aceleyle toplarken gözüme posta kutusu ilişti. Normalde hiç ilgilenmem, ama bugün farklıydı. Çünkü kutuda kocaman, eski, sararmış bir zarf duruyordu. Üzerinde sadece adım yazıyordu. “Elif” Ne soyadım vardı, ne de adresim. Üşenmeden elime aldım ve parmaklarım istemsizce titrerken arkasını çevirdim. Zarfın ağzı mühürlüydü, ama garip olan başka bir şey vardı: sanki biri aceleyle kapatmıştı. Okula geç kalmıştım ama merakım ağır bastı. Zarfı hemen orada, kapının önünde açtım. İçinden çıkan tek şey, kırışmış bir nottu: “Bildiğin her şey yalan. Geçmişin peşini bırakmayacak. Saat 17:00, eski lunaparkta. Yalnız gel.” Okuduğum an içimden soğuk bir dalga geçti. Şaka olamazdı. Kim neden böyle bir şey yazsındı ki? Zeynep? Aklıma gelen ilk isim oydu. En yakın arkadaşım, birlikte kahkahalar attığım, sırlar paylaştığım insan. Belki yine bir oyun, belki kötü bir şaka… Ama bir yanım da biliyordu: Zeynep böyle bir şey yapmazdı.