Kitap Tür Kategorileri

Bazen açtığın o kapı seni bilmediğin bir dünyaya çeker. *Örnek davranışlar içermez. İslami bir içerik değil çünkü çocukken yazmıştım :) Belki ileride kaldırırım bilemiyorum.

Ben vampirim, herkesin bir kere de olsa istediği bir şey. Gerçekleri bilseler istemeye cesaret edebilirler miydi?

10 tane vampirin tahta geçmek için verdikleri savaş

"Duydunuz mu? Yönetici Neivher, vamprin elinde kukla olmuş!

Mera Çağlayan, 21 yaşına girdiğinde arkadaşları ile kamp kurmaya gitmişti, o günden sonra hayatı ve bildiği her şey tamamen değişti. Ormanda karşısına çıkan bir adam onu bilmediği bir dünyaya getirmiş ve ne yaparsa yapsın geri dönememişti... Sandığı dünyayı bilmezken bu dünyaya nasıl alışacaktı? Aşk mı? Nefret mi? İntikam mı? Hangisini hissetmeliydi? Bu kız o kadar güçlü müydü? Hayır! Her kadın güçlüdür, hem de öyle ki Evreni yönetecek kadar...

05.08.2023 öldüğüm günün tarihiydi bu. Evet ben ölü bir kadındım ve bir o kadarda güçlü bir kadın. Bir gecede hayatım alt üst olmuştu. Kehanet gerçekti. Vampir olmuştum, savaş çanları hiç olmadığı kadar şiddetli çalıyordu. Bir vampirden daha fazlasıydım ben. Kurtarıcı. Ya kendimi feda edecektim ya da hiç görmediğim; kendi kanımdan, canımdan olan onu. Her şeyin sorumlusu oydu ama bedelini ödetecek ya da ödeyecek olan bendim. Bedel ödetmek için bedel ödemek gerekirdi ve ben fazlasıyla bedel ödemiştim. Ya o, ya ben. Gecenin çocuklarıyla beraber insanlığın yok olmaması için bir savaşa giriyorduk. Bu savaşta; ya yok olacaktık ya da yok edecektik. Bu savaşta Gecenin Çocuklarıyla beraber misin?

Vampirler tarafından ailesi ölen Lidya içindeki intikam ateşi yanıp tutuşur. İntikam için gittiği Vampir Akademisi nin sırlarını ve efsanelerini çözmeye yaklaştıkça uzaklaşıyordu . Herşey yolunda Giderken vampirler hakkında daha cok bilgi almaya yaklaşmışken bir anda aşk ve intikam arasında kalır.

Ben normal değilim! Bende diğerleri gibi olmak istiyorum...

İnatla uzamış kalın gövdeli ağaçlar arasında, Küçük ama derin bir göl .Ağaçların yaprakları arasında sızan güneş ışığının masmavi göle dokunuşu muhteşem bir manzara, bu Kanada` nın son yaz günleriydi hava yavaş yavaş soğumaya başlamıştı. Yaslandığım ağaçtan biraz doğrulup elimdeki kitabı yavaşça çimene bıraktım . kardeşim yanımda uzanmış mışıl mışıl uyuyordu . Elimi saçları arasına gezdirip başımı çevirip Önümdeki bu güzel manzarayı izlemeye başladım . Çıt.. Başımı çevirip sesin geldiği yöne baktım bu bir geyikti O sırada o da bana baktı . Gözleri çok masum bakıyordu yanına yaklaşmak için hafifçe emekler pozisyonuna gelip . Hareket etmeye başladım . Kardeşime baktığımda pozisyonunu hiç bozmadan uyumaya devam ediyordu . Yaklaştığımı fark etmiş olacak ki bana pür dikkat bakmaya başladı kahverengi kürkü, sol arka bacağında bulunan siyah renkli iki leke ,Uzun kirpikleri ardında simsiyah , kocaman gözleri parıl parıl parlıyordu . Şu an hissettiğim merak ve heyecanla ona yaklaşmıştım . Oturur vaziyete gelip elimi yavaşça başının olduğu konuma getirdim . Başını kaldırıp elimi kokladı , ona dokumak istiyorum elimi biraz daha yaklaştırdığımda , birden ani bir şekilde kulakları hareket etti ve masum bakan gözleri korku ile doldu ne olduğunu anlamadan yanımdan hızla uzaklaştı . Serin olan hava daha da soğumaya başladı artık göle ışık vurmuyordu, etraf kararmaya başladı rüzgarın uğultusu kulağıma vuruyor uzun ağaçların yaprakları durmadan hareket ediyordu içime korku düştü .Hızlıca ayağa kalkıp önceden yaslandığım ağaca yöneldim . Kitabım yerinde yoktu miracı hızlıca kucağıma aldım . Ani sarsılmanın etkisiyle uyanan Miraç bana baktı . Onun korkutmamak için titreyen sesimle - miniğim hadi eve gidelim - ben uyumak istiyorum Cevabını hiçe sayıp koşmaya başladım. İçimdeki korku durmadan büyüyordu şuan bur da yanlız değildik ..

Kimimiz insanların düşüncelerini okadar merak ederiz`ki hür dikkatimizi o insana odaklarız bir an gözümüzün önüne "yüzü çok gülüyor Allah bilir o gülüşün arkasında hangi acı dolu perde var" deriz, yada keşke ben x yerinde olsaydım gece gündüz geziyor uyuyor herşeyi yapıyor ama ben yapamıyorum! İşte o insanın da belki size karşı aynı düşünceleri olamazmı. Bilmiyoruz ki nekadar yüz hatlarımız vücut hatlarımız bir birimize benzese bile insan oldumuğumuzu ve eksiksiz herşeyimizin aynı olmasını düşünmüyoruz! Evet sadece kaderimiz yada hayatımız farklı olabilir ama unutmayın hepimiz aynıyız hepimizin bir derdi var! Hepimiz ayrı kaderlere mahkumuz... En mutlumuzun acısı gülüşüyle belli.,

O çok soğuktu.

"Her şey Fransaya taşınmam ile başladı..."

Etrafınızın vampirlerle dolu olduğunu düşünün ve hepsi sizin peşiniz de

Bu yazı efsanevi kan emici varlıklar olan vampirler hakkında yazılan vampir yapısını ve tarihini aktaran bir eserdir. Okuyuculara iyi okumalar dilerim.

İlk aşkım olan kız

Vampirlerin yetiştiği bir okula başına geleceklerden habersiz bir şekilde kaynaştırma öğrencisi seçilen yazgı,o okulda ona yardım eden Ateş.

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.

Kim bile bilirdi ki ormana gittiğim gün neler yaşayacağı mı?

Sokaklar karanlık, ıssız; şehir ise ele geçirilmiştir. Laden, şehri saran bu sessizliğin içinde yeni taşındığı eski apartman dairesinin balkonuna adımını attığında, karanlığı aydınlatan loş ışıkta bir çift göz onunla buluşur. Şehir halkı korkuyla evlerine çekilmişken yan dairesinde yaşayan Raven`ın bakışlarında beklenmedik bir şey bulur. O, insan değildir.