0566... : Kedin, kedimi sıkıştırmış. Meyra: Ne? 0566... : Kedin diyorum, kedimi tekte düşürmüş. 0566... : Köşeye sıkıştırmış. 0566... : Namusuna göz dikmiş yani. . . . . 01.02.2025

Birbirine aşık olmaması gereken iki kişi aşık olursa ne olur? Onların aşkı tüm sorunları yıkabilir mi?

‘‘Anlamıyorsun ki. Ben ne dedim az önce? Sanki o dört duvarın arasında da benimle mi olacaksın?’’ ‘‘Olurum.’’ -‘Ne?!’ Aziz’in bu net ve hızlı cevabı karşısında Birce’nin ağzından sadece bu iki harf dökülebilmişti. ‘‘İstediğin bu değil mi? Olurum işte.’’ ‘‘Aziz ne dediğimin farkındasın değil mi? 30 yaşımıza geldiğimizde evime çökmenden bahsetmiyorum. Evlilikten bahsediyorum. Bir insanla aynı evi paylaşmaktan. Ev arkadaşı olarak değil. Evli bir çift olarak.’’

Hayatında tüm zorluklara kendi başına göğüs germiş ,kanayan dizlerini tek başına saran bir KADIN; Zümra GÜMÜŞAY. Sevmelerin en çok yakıştığı bir ADAM; Aslan HANCIOĞLU. "Aşk hafızım, iki yüreğin birbirinde soluklanmasıdır."

Birkaç saniye sonra bana kızma ihtimaline rağmen Hazal`ın altına ismimi ekledim. Yiğit. Adım onun pembe isminin altına son derece silik bir şekilde yazılıydı ama kadar da kötü durmamıştı, en azından beni istediği zaman silebilirdi.

Güneş, sınıfa yeni gelen, kimseyle konuşmayan bir çocuğu farkeder.Fakat herkes onun bir katil olduğunu söylüyordur.Neden sevmediklerini bilmiyor, veya bilmek istemiyordu.Ancak onun daha önce hiç sevilmediğini duyduğunda onu biraz da olsa sevmek anlamak ister.Çünkü o sevginin olmadığı bir yerde yaşanamayacağını çok iyi biliyordur..

Annesiyle birlikte Muş`tan İstanbul`a giden Mihreyi neler bekliyor. SANCAKZADE MAHALLESİ dostlukları, komşulukları ve en çokta aşklarıyla bilinen bir mahalle bakalım bizimkilere de iyi gelecek mi?

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Wattpad`de 100 bin okunma. "Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."