Evet, her şeyin bir bedeli olurdu. Üniversite değiştirip abimin evine taşınmanın da elbette bir bedeli olacağını biliyordum. En azından bir süre için. Ama ev arkadaşının da bu bedellerden biri olacağını düşünmemiştim. Zade Walkers hayat boyu nefret ettiğim tek kişiydi. Öyle kalmasından da memnundum. Ama onunla aynı evde yaşamak zorundayken nefretimi de kendime saklamak zorundaydım. En azından şimdilik... "Her şey tepetaklak oldu! Ondan nefret etmiyordum, ona aşık olmuştum"

Buz kütlesi gibi bir adamla aynı yerde çalışmak zorunda kalan inatçı bir kadının tutku dolu ve eğlenceli hikayesi. Kadın, adamın buzdan duvarlarını kolayca eritebilirdi belki ama adam onun inadını o kadar kolay yenemeyecekti.. Gözlerine bakarken aklımda tek bir düşünce vardı. Onun da aklından geçenin aynı olduğunu biliyordum. Bakışlarım dudaklarına kaydığında nabzım hızlandı. Belimi kavrayan eli sıkılaştı ve vücudumu kendi vücuduna dayadı. Gözlerinde alev alev yanan bir şey vardı. Dudaklarımızın arasında milimler kalana kadar yaklaştı. Sıcak nefesi dudaklarımı okşarken "Çok güzelsin" diye fısıldadı. "Aynı zamanda tehlikeli" Hafifçe gülümsedim. "Tehlikeli mi?" Diye fısıldadım. "Neden?" "Beni kendine aşık edecek kadar tehlikelisin

“Seninle küçük bir anlaşma yapalım” gözleri ilk defa benim gözlerimi bulduğunda bunun şimdiye dek gördüğüm en değişik gözler olduğunu fark ettim. Yeşil miydi o? Bununla zaman kaybetmeden yüzüme alaycı bir ifade yerleşti. “Ne gibi mesela? Hesabı ikiye bölme anlaşması mı? Ya da bir daha içki ısmarlarken fikrimi alma konusunda bir anlaşma mı?” Aksanlı sesimi duyduğunda hafifçe başını yana eğdi, bu hareketin onu tehlikeli gösterdiğini fark ettim. Ama bu tamamen onun bakışlarından kaynaklıydı. Yeşil, çok fazla yeşil… “Tatil boyunca benimle sevgili olmanı istiyorum” Gülmeye başladım.

Onun ne olduğunu bile bilmiyordum, yalnızca tehlikeli olduğunu biliyordum. Onu gördüğümde vücudum verdiği tepki kaç diyordu, kaç! Yine de kaçamıyordum, kaçamayacağımın farkındaydı. Sanırım tehlikenin bağımlısı olmuştum.