Yastığımın altındaki küçük el fenerini tek elime alıp diğer elimle kitabımın sayfalarını araladım. Sesler odaklanmamı zorlaştırsa da sorun değildi. Hayatımın fon müziği onların kavgalarıydı sonuçta. Bir süre sonra beklediğim olmuş ev sessizliğe gömülmüştü. Mırıldandığım çocuk ninnisiyle kitabı kapatıp kafamı yorganın dışına çıkardım. Sırtımı yatağımın başlığına yaslayıp bakışlarımı hala ellerimde tuttuğum kitaba indirdim. Koparmaktan kanayan tırnak etlerimin kanı, kitabın kapağını kirletmişti.

 Ağlamaya başladım. Kitabımın kapağı kirlendiği için...


Yaşarken ölebilir miydi insan? Ben kaç defa ölüp yeniden dirilmiştim? Yaşıyordum,bir ölüden farksız nefes alıyordum.Düşmüştüm,sürünmekten başka bir şey yapmıyordum.Çabalıyorum,olduğum yerde dönüp duruyorum. Bana neler oluyor? Ölüyor muydum yoksa sürünmeye devam mı ediyordum?

"Anne, ben uzaktan akrabayla evlenmeyi bırak direkt evlenmek bile istemiyorum." Gözyaşlarımın arasından çıkan haykırışlarım karşımda oturan iki çift gözün sahibi için bir şey ifade etmiyordu. Öyle ki babam daha annemin konuşmasına fırsat vermeden "Gerekirse zorla evleneceksin!" deyip kestirip atmıştı. Türlü engelleri aşarak eline mesleğini almış 24 yaşında bir kadındım. Artık düzlüğe çıktığımı düşünürken kaderin acımasız pençesi beni kıskacı altına almıştı. Duydunuz işte. Uzaktan olan bir akraba ile evlendirilecektim. Zorla.

Cantuğ ve Ceylan`ın hikayesi...

İçine girmeden dışına çıkamazsın

"Yaralara yıldız çiziliyormuş. Ben yıldız çizemem ama öpeyim geçsin."

Hayatını sessiz sakin bir şekilde geçiren Ceylan bir gün kaçırılır. "Neden burdayım ben?" "Bana ait olduğun için burdasın."