" Komşu kızı, ben sana nereden tutuldum?" ALPASLAN&FİRUZE

Firuze anlamadı,üzerindeki çarşafı kendine doğru çekti ,çıplak bedenini saklamak ister gibi. "Hangi sözün?" "Seninle olamam Firuze ,ben sana aşık olduğumu sanmıştım, ama....." Mustafa konuşamadı, boğazı düğüm düğümdü.Firuze tekrarladı . "Ama ..."dedi. "Ama yanılmışım sana aşık değilmişim .Firuze benim için gelip geçici bir hismişsin." "Neden dün gece benimle birlikte oldun o zaman, madem aşık değildin?" "Mustafa derin bir nefes aldı .Oysa son kez dokunmak istediğini nasıl söylerdi ." Denedim belki sözümü tutarım diye ama yapamam, birbirimizi kandırmayalım Firuze .

Ne gariptir ki hayat karşısınıza bir çok insan çıkartır. O insanlara ait bazı duygular hissedersiniz. Küçük bir oyunun içinde dönüp durursunuz ve kazanan hiçbir zaman siz olmazsınız. Biri girer yine hayatınıza. Her türlü kırar sizi, üzer, ağlatır.... Siz bunlara rağmen o kişiye sarılıp güven bulmak istersiniz. Çok garip değil mi? Aslında her şey çok gerçek ama hep geri planda. Mesela birini sevmeye sadece gönül yetmez. Birini sevmek , onun için her şeyi göze alacak kadar sevdalanmak bu Dünyada `ki en ağır imtihandır. "Ben senin kalbine ortağım!" Gür ve tok sesi kendinden o kadar emindi ki , soluk boruma takılan öfkeli nefesi yutmakta zorlandım. "Korkuyorsun görüyorum! Keşke görmesem Firuze! Kalbim kalbine bir kere düştü ve bundan sonrası için başka bir yol yok! Nefes aldığım her vakit kalbim kalbine ortak bunu böyle bil!"