Kitap Tür Kategorileri

Avukat Nisa Begüm Emirel ve arkadaşlarının hikayesidir.. Güçlü Kadınlar ismini değiştirdim umarım beğenirsiniz. Sadece eğlenmek için yazıyorum . Kötü yorumlarınızı kendinize saklayın.. her hafta yeni bölüm yayınlanacaktır... +18 HİKAYELER BARINDIRIR.. ******* Ela dudaklarını büzüp ellerini dua eder gibi birbirine yaslayarak : `` Bekarlığa vedanı güzelim yapalım`` dedi. Nisa başını sallayarak : `` Neden gelmeyeyim tabi ki gelirim ne zaman bir ayarlama yapayım şimdiden `` dedi . Ela sağ elini kaldırıp tırnaklarıyla : `` Sadece ufak bir sorun var`` dediğinde Nisa kaşını kaldırdığında Ela devam etti : `` Yarın ayarlayabildim otelde`` dedi. Nisa sinirli bir gülüş sunum : ``Şaka yapıyorsun . Bir sürü dava var `` dedi. Ela dudaklarını büzüp bekledi. Nisa sinirle : `` Olmaz `` deyip dosyasına döndü. Kısa bir sessizlikle başını kaldırdığında arkadaşının hala aynı surat ifadesiyle beklediğin, gördü. Nisa : `` Davalarım var`` dediğinde Ela : `` Ya büronun sahibisin diğer arkadaşlarına devret`` dedi. Nisa gülüp : `` Ya da sende bekarlığa vedayı sen devret `` dedi. Ela sinirle ayağa kalkıp : `` Peki sende gelme kimse gelmesin gruptaki hanımefediler de gelmiyor birinin hastaları varmış olmazmış , bir diğeri toplantısı varmış , diğer hanımefendinin ise yarışı senin de malum gelmeyin tamam mi gelmeyin tek başıma yapacağım ayarladığım erkekler bana yapsın spritiz `` diyerek geldiği gibi hızla odanın kapısını açtığında karşısında Oğuz`u gördü elindeki telefonu uzatıp : `` Telefonunu ver sen gel benim partime baş başa eğleniriz`` diyerek bekledi. Oğuz şaşkınlık ne yapacağını bilemedi . Nisa gülerek : `` Ben gönderirim `` dedi. Ela çıkarken dil çıkarıp çıktı.

♡♡♡ Elimde tuttuğum kitaba ve boynumdaki kolyeye baktım tereddütle. "Ne yani şimdi bu kolyeyle kitapların içine girip ve oradaki ruhları toplamam gerektiğini mi söylüyorsun." Başını yaşlı bedeninin izin verdiğince sallayıp elimdeki kitabı işaret etti tekrar. "Evet. Ama aslında ruhlardan çok burçların ruhlarını toplayacaksın. Seninle birlikte 13 burç olmalı. Onları bulmalı ve başlayan bu savaşı durdurmalısınız. Tabi eğer başaramazsanız insanoğlunun sonu yakın demektir" Ne yani şimdi ben boynumdaki kolyeyle bu elimde tuttuğum kitabın içine girip ruhları pardon burçları mı toplayacaktım!? Hem de insan olanlarından! ♡♡♡

``Benim zehrim damarlarımdaki kandır,zehri çok yanlış yerde arıyorsun`` ``Bunu zaman gösterecek..``

Frever ormanı demek güç demekti. Ona sahip olmak gücü elde tutmak demekti. Bu gücün tek bir elde bulunması gerekmekteydi. Karkis bunu yapacaktı. Mutlak güce sahip olacaktı. O bunu arzuluyordu ama işler onun istediği ilerleyecek miydi? Baş Cadı Madrix varken bu mümkün müydü? Frever Ateşi her şeyi yok mu edecekti? Yoksa yeni başlangıçlara mı gebe olacaktı?

Oklarım belimde, yayım elimde.. Sırtımı kapının sağ tarafına yasladım, askerden gelecek komutu bekliyordum. Kapının solunda duran asker de ortamı gözetliyordu. "Bak zarar göreceksin git buradan diğerlerinin yanına dön. Ben dikkatlerini dağıtırım." askerin sessizce söylediği şeyler sinirlerimi bozuyordu. Ters bir şekilde baktım ona. Ayakta duracak hali yoktu dediklerine bak. Çok şey söylemek istedim ama söyleyeceklerimi bir cümleye sığdırmaya çalıştım, "Ya Şehadet Ya Hürriyet!!" diyerek niyetimi açıkça belli etmiştim. Yaralı yüzüne rağmen güldü ve kafa salladı. "Hava puslu olunca, çakallar meydanı kendilerinin sanırmış. Meydanın asıl sahiplerini gösterme vakti geldi." dedi asker... Askerden gelen komutla sırtımı yasladığım yerden kaldırdım. Askerle aynı anda ben kapının sağından o ise solundan çıktı. Sessizce ilk atışları yapmak için hızlıca oku çektim. Gözüme çarpan ilk teröristin karnına hedefime alıp okumu bıraktım. Tam isabet. Terörist ne olduğunu anlamadan karnına giren okla karnına baktı. Bir süre sonra yere yığıldı. Bu sırada asker de ucunda susturucu olan silahla bir kişiyi indirmişti. Adım adım ilerleyecek yolda gördüğümüz pislikleri temizleyecektik. Bir sonraki adım için askere baktım. Bir bana bir yerdeki pisliğe bakıyordu. Yerdeki pislik ta bağırmak için ağzını açmıştı ki oku çektim tam vuracaktım asker silahla kesmişti sesini. "Benimdi!" dedim sessiz ve kızgın bir şekilde...

Karlar dağılmış kimliğimin altından sızan kanımla erirken, Yanağım soğuk betonda üşürken, Gözlerimi dikip izlediğim gelecek; geçmişimin iplerinden kurtulup önüme düşerken ve tüm çocuklar önümde anlamsız oyunlar oynarken ben hayata karşı sessiz çığlık eşliğinde bir söz verdim. En güzel oyunu ben oynayacaktım.

TÜM HAKLARI SAKLIDIR Aynada yansıyan görüntüm arkamdaki gizli özneyi süzüyordu, Geleceğin bilinmezliği eşiğinde süzüyordu hemde... Ben bu muydum? Mavi Alakarga ırkından gelen basit bir kuşken, bu oyunun kurallarını değiştirebilir miydim?

Edmarg, Ergalen Krallığı` ın hemen yanı başındaki Alark Kasabası` nda yaşayan bir adamdır. Hasta annesine ve perişan hâldeki ailesinin diğer üyelerine bakmak için binbir güçlükle, her gün yalnızca yiyecek bir lokma şey ve içecek su bulma gâyesiyle yollara koyulur. Lakin bir gün, yolu şatafatlı Ergalen Krallığı` nda amansızca kesilir...

Doğa 4 elementi diyara hakim kıldı. Ateş, Hava, Su, Toprak. Tabi Tanrı`nın başka bir planı vardı. Karanlık ve aydınlık olmadan 4 element de olmazdı. Peki karanlık gerçekten karanlık, aydındık gerçekten aydınlık mı ? Ateş söndü, Karanlık günah keçisi oldu, Aydınlık kral oldu. Su durgunlaştı, Hava esmeyi bıraktı, Toprak yapraklarını döktü. Diyar çöktü, Doğa ağladı ve Tanrı`nın gazabı yakında. Ben Ruby...sönen ateşin küllerinden doğan alev kuşu. Ateşi harlamaya, Hava`ya şimşekler çaktırtmaya, Su`ya boğdurtmaya, Toprak`a deprem yaptırtmaya geliyorum

"Ulan!" diye bağırarak bana arkasını döndü, ağlıyordu. "Bazen yanına gelmek, hiçbir şey demeden sana saatlerce sarılmak istiyorum. Kokun içime işlesin, her özlediğimde anımsayayım istiyorum. Üstüm başım sen koksun istiyorum lan!" "Levent," dedim ağlayarak, titreyen sesimle. Duyduklarım benim için çok ağırdı. "Ben gitsem iyi olacak." Yüzünü hızla bana dönerken gözlerinden akan yaşın beraberinde, hayal kırıklığıyla baktı gözlerime. "Ama sen hep böyle yapıyorsun..." "Bir şey yapmıyorum." "Yapıyorsun Umay!" dedi bağırarak. Delirmiş gibiydi. "Ne zaman sana gerçekleri haykırsam, kaçmak için yol arıyorsun." "Hata yapmanı istemiyorum." "Hayatım boyunca hata yapmadım, yapmam." "O zaman benden uzak dur Levent," dedim, kısık bir sesle. "Çünkü en büyük hatan olurum." "Beni artık sevmiyor musun?" "Seviyorum..." dedim acı tebessümümün eşliğinde, o da gülümsemişti. "Kutay`ı da seviyorum, Anıl`ı da. Hatta Ziya`yı da çok seviyordum." Tebessümü solarken başını onaylar anlamda sallayıp eli ile odanın kapısını gösterdi. "Git Umay!" dedi. "Kutay`a git. Anıl`a git." Bende onun gibi yapıp bir şey söylemek yerine başımı onaylar anlamda sallayıp odadan çıktım.