(KİTAPTA KENDİ SESLENDİRDİĞİM VİDEOLAR VARDIR. ) "Seni bırakacağım. Eğer kaçmaya çalışırsan veya çığlık atarsan ölürsün. Gerçi çığlık atsan bile burada kimse sana yardım etmez. Bu yüzden uslu bir kız ol ve sözümü dinle" Umudun bana sunduğu imkanı fırsat bilerek hemen kafamı onaylar anlamında salladım. Daha az önce elimde olan bıçaklarımın yokluğunu fark etmem uzun sürmüştü. Belki bir umut bıçaklarımı boğazına geçiririm diye düşünmüştüm. "Aferin uslu kız" Güçlü parmaklarını ellerimden ve ağzımdan bırakır bırakmaz hemen ondan uzaklaştım ve az önce yerde düşürtdüğü bıçağımın bir tanesini alarak ona doğru tuttum. Karşımda beni şaşırtan derecede yüzü güzel ve vücudu yapılı bir adam duruyordu. Üstüne giydiği siyah zırh ve belindeki uzun kılıç onu sanki bir muhafız olduğunu gösterir gibiydi. Başında kask yoktu. Bu yüzden yüzüne kan bulaşmış ve uzun dalgalı siyah saçları yüzüne düşmüştü. Yeşil gözleri bedenimi baştan aşağı süzerken titrek elimle bıçağımı ona doğru tutmaya devam ettim. Ondan deli gibi korkuyordum ve o da bunun farkındaydı. Biraz daha onu inceledikten sonra zırhındaki Mortimer İmparatorluğu`na ait arma dikkatimi çekti. Bu oydu. Zayne Robert karşımdaydı. Onu bulmuş olabilirdim fakat yinede emin olmalıydım. "B-ben Zayne Robert`ı arıyorum" dedim titrek sesimle. Karşımdaki adam hiç istifini bozmadan ciddi bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu. "Neden?" dedi tek kaşını havaya kaldırıp. Hala elimdeki bıçağı ona doğru tutuyordum. Birşey olsa kazanma ihtimalim yüzde sıfırdı fakat ölmeye de niyetim yoktu. "Yardımına ihtiyacım var. " Artık sesim az da olsa titremeyi kesmişti. Karşımdaki adamın yarattığı gergin atmosfer kalbimi şiddetli bir gümbürtüyle attırıyordu. "Zayne Robert benim." İçim az da olsa rahatlamıştı fakat tam tatmin olamamıştım. Yalan söylüyorda olabilirdi. "Sana nasıl inananilirim?" Heralde canıma susamıştım. Adam beni şuracıkta öldürse kimsenin ruhu duymazdı ve ben kaşınmaya devam ediyordum. Karşımdaki adam bana yaklaştı ve elimdeki bıçağı umursamadan tam dibine sokuldu. "Adımı lekeleme köylü kız. Zayne Robert olmasam sence o yatan ceset ben mi olurdum?" Zayne Robert her zaman kazanırdı. Mortimer da dahil her yerde meşhur olan bir suikastçiydi. Mortimer armalı zırhıda oradan geldiğini gösteriyor olabilirdi. Ona inanıp güvenmekten başka çarem yoktu. Yardıma ihtiyacım vardı ve bu adamın yerde yatan cesetten daha kullanışlı olacağına emindim. Elimdeki bıçağı indirdim ve çantamın içinden dört altın keseyi ona doğru fırlattım. Artık omuzlarımı dikmiştim ve korkumu gidermiştim. Zayne şaşırmış olacakki bana baktı. "Devamını işini bitirdikten sonra vereceğim." Zayne bana bakıp ukalaca güldü. "Bak seeeen. Az önce korkudan altına yapacak olan köylü kızına özgüven gelmiş." Seni aptal diye geçirdim. Karşında prenses olduğunun bile farkında değilsin. Babam bu yaptıklarını öğrenseydi peşine bir ordu yollardı. Ama Zayne`e asla bir prenses olduğumu söylemeyecektim. Babam kesin kaçtığımı öğrenip çoktan peşime beni bulana ödül koymuştur bile. Ona söylersem kesin o da beni geri babama götürürdü.Elimi Zayne`e uzattım. "Anlaştık mı o zaman?" Zayne yeşil gözlerini mavi gözlerime kilitlemişti. Bana şüpheci bakışlar atarken elim havada onun sıkmasını bekliyordum. Sonunda Zayne eliyle elimi sıktı ve aklıma o parmaklarıyla ağzımı kapattığı geldi. Bu düşünceden sıyrılıp şu anki Zayne`e odaklandım. "Pekala köylü kızı. Kimi öldürüyoruz?"

Güzeller güzeli bir köylü kızı olan Karen Suzuki, Japonya`da olan savaştan sonra ailesini kaybeder. Bunu fırsat bilen Çin imparatorluğu öksüz ve yetim kızlardan 1 tanesini cariye olarak Çin`e getirmişti. O kız ise Karen`di. Prens Honghua Zhang`a sunulan Karen`i büyük sürprizler bekliyor.

"Karşılığında ne veriyorsun?" dedi Ruh Cücesi. Prenses hiç düşünmeden cevap verdi. "Ruhumu"

"kandırmaca " "Hepsi bir kandırmaca " Kıtadaki isyanları bastırmak için ordu gereklidir ve bu ordu avalon ordusu olacaktır. Tek şart ordu ile beraber prenses ve prens evlenmelidir . "Ateş ,ateşte yanan bir kadın Vera "

Kızıl saçları rüzgarda savurulurken karşıdan gelen atlılara baktı genç kız. O kadar kendinden emindiler ki atlarının her nal sesi kalplere korku salıyordu. Genç kız atlıların başında ki krallarına baktı, kalbi nedensizce hızlanmaya başladı acaba onu fark etmişler miydi? Korku her geçen saniye kalbini kaplarken saklanma ihtiyacı hisseti yasaklı bahçeye girmeye cüret etmesi onun idamına dahi sebep olabilirdi. Yasaklı bahçe sadece kraliyet ailesi içindi halktan basit bir insanın buraya girmesi demek ölmek istemesi demek ama bu bahçenin ihtişamını duydukça bu bahçeye girmemek için kendini zorlaması bir şey ifade etmedi. Kimseye yakalanmayacağını düşünmüştü ne var ki kral her öğlen bahçe de gezinmek için atlılarıyla geliyordu. Peki şimdi ne yapacaktı onun orda olduğunu biliyorlar mıydı, fark ederler miydi? Peki onu burada gördüklerinde ne yapacaklardı. Korku her geçen saniye genç kızı ele geçirirken atların nal sesleri sustu ortada sessizlik hakimken kızın tek duyduğu ses kendi kalbinin gümbürtüsüydü. Ayak sesleri gelirken olduğu yere daha çok sindi. Genç kızın olduğu yere doğru gelen adım sesleri genç kızı daha da korkutmaya başladı tam o esnada duyulan ses adeta kızın kurtarıcısıydı. "Gökkuşağında ki bütün renkleri önüme serseler gene de senin kızıllığını seçerdim." Bu bir tarihi kurgudur. İLK 3-4 BÖLÜM GEÇİŞ BÖLÜMLERİDİR. 22. 10.2022

Kıtaları aşan bir imparatorlukta, insanların düşünceleri ve zevkleri tek bir kalıba sokulmuştu. Herkes aynı düşünüyor, aynı şeyleri seviyor ve aynı hayatı yaşıyordu. Ancak bu eşitlik maskesinin ardında, farklılıklarını korumaya çalışan küçük bir topluluk gizleniyordu. Onlar, imparatorluğun monoton düzenine meydan okuyor ve değişim için fısıldıyorlardı. Farklı olmanın yasak olduğu bu dünyada, onlar özgürlüğün sesini yükseltmeye kararlıydılar. Bu topluluğun umudu, imparatorluğun en küçük prensindeydi. Dışarıdan bakıldığında, prens de diğerleri gibi normal biri gibi görünüyordu; ancak o, Asperger sendromuna sahipti ve bu durum ona farklı bir perspektif sunuyordu. Topluluk, prensin de onlar gibi düşündüğüne inanıyor ve onu devrimin bir parçası yapmak istiyordu. Ancak prens, sorumluluk almak istemeyen ve mevcut düzenden memnun biriydi.

Bazı gerçekler vardır, insanın canını yakacak. Bazı gerçekler vardır, insanın kurtuluşu olacak. Bu iki gerçekleri tatmak ise bir hayata bedeldir. Ben bunları bile bile bir hayatı feda etmeyi seçmiş, geleceğimi sonsuza kadar karanlığa boğmuştum. Karanlık bir leke misali etrafımı sardığında her şeyin o zaman farkına varmış, kaçmaya başlamıştım. Ben Adrienne. İnsanların küçük çocuklara anlattığı korku masallarının içindeki kötü kız, karanlığın içindeki gölgeyim.Ben, hep yanlış anlaşılmış bir yaratığım...

İntikam Taht Güç Bunlar yaşamamı sağlar herkesin bana saygı duymasını sağlar bana saygı duymak zorundalar kitabın kötü kadını olmam öleceğim anlamına gelmez

Bir insan nasıl kendi ölümünü yazabilirdi ki? Bu çok saçma biliyorum fakat gerçekten olmuştu. Kendi elimle yazmıştım sonumu. Yazdığım romanın içine nasıl girebildim? Tanrım galiba deliriyorum... O kadar karakter varken neden kötü karakter olmuştum ki!

Yıldız Analar Woleria`yı yarattıklarında her bir bekçiye birer özellik verdiler Ama bekçiler bu güçleri hor kullanarak Woleria`yı yıkıma sürüklediler.Yıldız Analar yarattıklarını cezalandırmak için çeşitli varlıklar yarattılar sonra diyar savaşı başladı. Savaşın sonunda halk bir imparator seçti. İmparator yaratıkların kadim`leri ile bir antlaşma yaptı savaş bitecek ve diyarı ikiye ayırıcaklardı. Savaşın bitmesini kutlamak için şenlik düzenlendi ama hayinler vardı. İmparator`un kendi kardeşi onu öldürdü ve taht`a geçti halkın bir kısmı iç savaş çıkardı. Masumlar katledildi. Yeni imparatorun 10 çocuğu oldu imparator öldü taht savaşı başladı. Çocuklardan biri bir teklif sundu, diyar 10 krallığa ayrılacaktı öyle de oldu. Ama bilmedikleri bir şey vardı ilk imparatorun anlaşması yaratıklar savaştı. Bir kazanan olmadı. Yıldız Analar yaratıklara bir öneride bulundu her 1000 yılda bir savaş olsun kazanan diyara hükmetsin kadim`ler bir şartla dediler savaş başlamadan 10 yıl önce sadece efsaneler gerçekleşecekti. Bilgeler böyle anlatırdı ama gerçek tamamen farklıydı...

Umutlardan doğma vakti. … Güneş yine doğuyor. Ay battı. Umut doğdu. Zaman durdu mu? Zamanımız yok. Ümitsizliğe vaktimiz yok. Gecenin en karanık vakti, gün doğmadan önceki zamandır. Önce şafak sökecek, sonra güneşle birlikte nice umutlar, nice biz doğacak. Bu bir baş kaldırının ilk çığlıkları. Şafak sökmek üzere.. Bu kurgu, kuruluş, millet ve bahsedilenlerin tümü hayal ürününden ibarettir.

Tarihe giden kimsesiz bir kız.