Kitap Tür Kategorileri

Evrenler ve Aralarında geçerli olan kuralları kim sever ki? Peki kimler uygular bu aptal kuralları? Köleler. Değil mi? Peki... Ya olduğumuz varlık bile bir evrenin kölesi ise? Asıllar`ın evreninde ki yaşam kuralları basitti; itibar yoksa yaşam da yok. Peki ya Karmaların evreninin kuralı neydi? Acı yoksa yaşam yok. Ya bu kuralları doğuştan bir güçle çiğneyebilseydik ne olurdu? Ya da... Hiç bir yere ait olmadığızı görüyorken mecbur bir gurursuzlukla orada yaşamaya devam edebilseydiniz. O zaman ne olurdu? Hiç bir yere ait değilken ait olmak misali... Üç kişinin yanlışlıkla Morsweln`e evrenine geçme ihtimalleri hiç yokken uyandıklarında gözlerini bu evrende açmaları bir imkansızı süslemiştir. Asıl gerçekleri öğrenmeye başlayan üçlü bu yolu kısadan ve ayrıntısız bir şekilde geçebilecekken uzun yolu seçerek tüm gerçekleri aramaya başlarlar... Peki gerçek aslında neydi? Bu soluksuz okuyacağınız romanın tadını çıkarmaya bakın. By; Kurtxx

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.

Bir kadının dünya ile olan savaşına ortak olmak ister misiniz?