Șirin... Șirin Köksal... Bu hikayenin yaralı güvercini. Zamanın hoyrat rüzgarı savurdu beni. Yaralı yüreğim, mavi bir sevdaya tutuldu. Dindirdi acımı, şefkat dolu kalbi yuva oldu bana. Ne var ki bazen mutluluğun düşmanı en yakınındadır insanın. Kapanmamış bir intikam defteri beni kaçtığım geçmişe sürükledi ve tutkun olduğum mavinin yerini, habersiz olduğum gerçeklerin karanlığı aldı. Bir ileri bir geri sürüklendim zamanın tıkırtıları arasında. Oysa, gözleri gökyüzüm, varlığı umudumdu, gülüşü güneşim. Güvendeydim onun yanında. Her şeyden önce sırdașımdı. Kaç gün oldu bilmiyorum. Birkaç asra bedeldi ondan ayrı kalmak. Bilmiyorum, kavuşacak mıyım gökyüzüm olan adama?
|
Bunları da beğenebilirsiniz
|
0% |