eşikten atlayarak geldi gece;

karanlığı gözleri çizdi.

yarasa uçuyor

düşünü yarım bırakmak için.

bir bilse hiç gece olmadı,

ipek entarisinin altına hiç saklamadı bizi

utangaçlığından yağmur yağacak.

ah bir bilse hiç gece olmadı

gizlemeyecek portakallaşan yüzünü.

biri söylese gözlerini açmasını

ay ışığını inkar edecek.

ama o yarım bırakamıyor düşünü

ütopyalaşan gündüzüne uçuyor.

o hala uçuyor

-gidilecek en tutkulu yer gidilemeyendir-

güneşe arzuluyor kanatlarını.