çift kişilikli gece;

tavşan ve baykuş....*

iç odada ay korkusu saklı;...

-neye ağlıyorsun kurtadam

gece benliğine yaklaştırmıyor mu herkesi.

kalbin için değil bedenin,

o keskin tırnaklar değil senin.

ama kurtadam duydukça sesimizi

hıçkırıklara boğuyor aylı odayı.

dışarı çıksa; bahçede görecek ki ay yok

korkusu onun duvarda asılı duran ay saati.

-neden hala ağlıyorsun;

odaya ezgisel kaderini anımsatmak için mi.

gece kimliğini çalmadı senin,

ay'a hesap sorma; o gecenin imi.

-beyazın fırsat olduğuna inanma

ağladıkça şeker gibi eriyorsun.

ay sana gümüşten bir utkuydu,

ama sen başkalaştı-k-ça yenildin(k).

siz farkında değil miydiniz. iç odada

bir kurtadam öyle çok ağladı ki boğuldu

kendi ıslaklığıyla.

şimdi çürümeye başlayan cesedini

o masum bildiğimiz (aslında ne şeytan)

tavşan gece yiyor.

kurtadam'a ağlamasını kim öğretti...

-kurtadam sen ölüyorken baykuş gece tavşanlaştı,

tavşanlar ise siyaha çaldı tüylerinin akını.

dikiş makinesinin sesi her şeyden habersiz

akıyor karanlığa, o ki şarkısı oldu gece ölenlerin.

*AY KADIN DİKİŞ DİKİYOR/SOLUĞAN-CEM UZUNGÜNEŞ