zeki demirkubuz'a

biz çok musalar boğduk, çok nietzcheler ağlattık

bize dokunmaz artık ne deniz, ne gözyaşı

 

şimdi gecenin en soğuk karanlığında duran ben

içimde bir ölü fil yavrusu varmış gibi bakıyorum hayata

tüm sevimliliği çamurlu ağzında

çirkin bir ölüm gülümsemesinde kalmış gibi

ağır bulantılı

 

keşke sanmasaydım cenneti ucuz ve cehennemi bu kadar uzak

daha az kırılarak yaşayacaktım

 

şimdi gecenin en soğuk alınganlığında duran ben

boyuma kadar çamurlara götürsem de

içimdeki ölü yavru filin susuzluğunu dindiremiyorum

tüm güzelliklerden iğrendiğimin itirafıdır

şu rahleyi ters çevir o kitabı kapat

 

içimde  bir ölü fil yavrusu

yasını tutacak bir şehir bulmaya gidiyorum

pasaportum yok

musa boğuldu

nietzche ağlıyor

bekir kendini vurdu

 

her şey tepetaklak