Gülcan Kaya için

ufala kırıla kum tanelerine dönüştürüyorsun,

kum taneleri suda erir biliyorsun

beni gözyaşlarında mı eritiyorsun

ne çok ağlardı kadınlarımız

gidince tornavida yemiş gibi kalakaldım

yıllarca kalp diye bir yanardağ taşımışım

patlayınca anladım

yok başka felaket kendimizden başka

gidince veresiye defterini kaybetmiş

bir bakkala dönüşüverdim

hesaplardan uzak çok dost müşterisi olan.

matematiği kır bedene sarıl

hayat tercihlerden ibarettir,

şimdi sen bana aşk diye

iki ucu boklu bir yalnızlığı mı uzatıyorsun.

her şeyi kaçırma endişesi değil midir yaşam.

gidince cilet yemiş kanlandım

nasıl oldu anlayamadım

kesiği bulamadım kinlendim

aşk bir saplantıdır nereye saplandın

bir su parçası

aşkla başladı beşer, ihanetle biter dedin,

ben de o zaman uzun uzun çiçeklere baktım, şaşırdım

gidince anladım gittiğini nihayet.