murat bardakçı'ya

tarih yazıcılarının ve yol resmedenlerin

ortak muteber dokuz hatası ayandır,

bir; saray yolu at değil, bıçak sırtındadır

iki: sultan libası ipek kaftan değil, ateşten gömlektir

üç; ansızın yön değiştirmez hiçbir rüzgar.

dört; suların yakıldığını da gördü tarih, derdi ki

bazı yollar yakılmak içindir, o Tarık.

beş; acılara eczadır yollar,

derde düşen mecnun çölde

altı; waterloo'dan helen'e giden

mağlup bir insanın

kaderinde de çizilirmiş

bütün beşeriyetin yolu bilemedik.

yedi; zülfikardan başka kılıç,

Ali'den başka kahraman yoktur

sekiz; yoktur viyana'dan başka bozgun

dokuz; yolların en uzunu

dört postal iki süngü arasında

küçük bir adaya çıkar,

üç ayaklı tahtta gülümserken sultan

neden ve neye gülümsemiştir.

Ve ben düşünürken bunları

açılınca sayfaları atlasın

gördüm ki hep eksik;

yitmiş Musa denizde,

Tarık gemisinde yanmış,

öğütülmüş Don Kişot değirmende,

bana yalan masalları kim anlatmış.

Kayıp yaprakları uçak yapmış

tarihin kim bilir hangi yaramaz çocukları,

o zaman

bırak da yasını tutayım yolların ince ve keskin

küller küllere, toprak toprağa,

kadınlar erkeklere, erkekler kadınlara.

ne kadar az konuşursak

o kadar az üzüleceğiz,

söyleme artık

Hafız, güller soldu, sustu bülbüller

vakit israfilindir.