Kitap Tür Kategorileri

Kehanettin yorhu

Bir kız ... İki farklı hayat... Hayatının sandığı gibi olmadığını öğrenen Zoé gerçekleri öğrenmeye başlar. Ancak onu bekleyen bir şey vardı. Tüm insanlığı bir anda değiştirecek bir şey...

Gece vakti yıldızların ve ayın ışığının altında yürüyen kız ağaçların arasından geçerek gizli bir geçide yöneldi. Geçidin tek ışık kaynağı ay ve yıldızlardı. Kız yolu ezbere biliyormuşçasına adımlarını dikkatli bir biçimde atarak geçidin diğer tarafına geçti. Geçidin sonunda genç kızı büyüleyici bir manzara karşıladı. Genç kız falezin ucuna doğru giderek denize yansıyan ışıklara baktı. Kafasını yukarı doğru kaldırınca yüzüne gülümseme yerleşti ve güzel bir şarkı mırıldanmaya başladı. Sıradan bir gecenin karanlığında. Rüyalar akıp gidiyor, bir yıldız parlıyor. Ah! Seni istiyorum Akşam Yıldızı. Baksana! Bir yıldız karanlıkta yükseliyor. Bu yıldızın şarkısı kalbimi büyülüyor. Ah! seni istiyorum… Enya – Aníron Çimenlerin üzerine uzanmak için elbisenin altını elinde toparlayarak oturdu. Genç kızın yüzündeki büyülenme hissi kendini belli ediyordu. Gözleri yıldızların ışığıyla parıl parlıyor bu da genç kızı huzurdan huzura koşmasına neden oluyordu. Yıldızlar ona bir şey söylemiş gibi dudakları keyifle kıvrıldı. Genç kız bir süre daha öyle durduktan sonra oracıkta uyuyakaldı. Çok sevdiği ışıl ışıl parlayan yıldızların altında... Güneş çoktan doğmuş gökyüzü parıl parıl parlıyordu. Genç kızın yüzüne vuran gün ışınları kızı uyandırmaya yetmişti. Yıldızları ve ayı sevdiği kadar güneşi de seven kız ona da gülümseyerek selam verdi. Bu onun her zaman yaptığı bir selamlamaydı. Her gece buraya gelir yıldızların altında uyur ve gündüz olduğunda biraz burada oturur manzarayı seyrederdi. Genç kız her gün yaptığı gibi denize bakar ve denizin sonunda ne olduğunu merak ederdi. Her seferinde farklı hayaller kurar, orada yaşamın nasıl olacağını düşlerdi. Bazen kendisinin yaşadığı gibi koskocaman ormanları olan bir yer hayal ederdi. Ormanda rengarenk çiçekleri koklarken, ağaçlarla konuşurken ve daha önce tatmadığı meyveleri tadarken hayal ederken, bazen de kocaman bir sarayda buluyordu kendini. Saray hayatını bildiği söylenemezdi ama kendince bir saray oluşturmuştu bile. Çiçeklerden ve ağaçlardan kopamayacağı için sarayın içinden çıkmış rengarenk yaprakları olan ağaçlar, duvarları sarmış sarmaşıklar ve çiçeklerle dolu bir saray. Denize bakarak bunları hayal etmek çok kolaydı kız için. Denizin ötesini görmek için nelerini vermezdi. Ama bu hiçbir zaman olamazdı çünkü ailesinden ayrı kalamazdı. O yüzden sadece bakarak ve hayal ederek kendini tatmin etmeye zorluyordu. Güneşe baktığında gitme vaktinin geldiğini gördü. Hiç gitmek istememesine rağmen yapması gereken işleri vardı. Hem gecikirse ailesi merak ederdi. Çimenlerin üzerinden kalkarak elbisesini düzeltti. Elbisesi biraz kırışmış ve lekelenmişti ama bunu problem edecek birisi değildi. Son kez daha manzaraya baktı ve gülümsedi. Gece yine gelecek ve manzaranın tadını bir kez daha çıkaracaktı. Arkasını dönerek geldiği geçitten dikkatli adımlarla girdi. Geçittin yarısı az da olsa çökmüştü. O yüzden yavaş ve dikkatli bir biçimde geçerek geçitten çıktı. Ağaçlara dokunarak, çiçekleri koklayarak evinin yolunu tuttu. Ormanda yürürken gözüne bir çiçek takıldı. Solmuş, ölmek üzere bir çiçek. Yanına giderek eğildi ve elini çiçeğin üzerinde gezindirmeye başladı. ‘Canlan’ diye düşündü. Çiçek kızın isteğine uyarak canlanmaya başladı. Yaprakları canlı bir yeşile dönerken çiçek pembe rengine kavuştu. Çiçek ona verilmiş ikinci hayat sayesinde mutlu bir şekilde rüzgarla sallandı. Sanki kıza teşekkür edercesine önünde eğildi. Kız gülümsedi ve çiçeği okşadı. ‘Uzun bir hayat yaşa.’ Diye fısıldadı. Onun yeteneği bitkileri canlandırabilmekti. Bu yeteneğini daha 5 yaşındayken keşfetmişti. Annesine getirdiği çiçekler solmaya başlayınca ağlamıştı. Annesi çiçeklerin dallarından koparılınca solacağını söylemişti ama onu dinlememişti küçük kız. Çiçekleri yanına almak istemişti ve almıştı da. Şimdi ise çiçekler solmuştu tıpkı annesinin dediği gibi. Çiçekleri ellerine alarak solan çiçekleri sevmeye başladı. ‘Özür dilerim çiçekler. Tekrar canlanabilseniz keşke.’ Diyerek ağlamaya devam etmişti. O an solan çiçekler yeniden renklerini tekrar kazanmaya eskisinden daha da canlı renklere boyanmıştı. Ağlaması duran küçük kız ellerinde yeniden hayat bulmuş çiçekleri annesine göstererek ‘Anne canlandılar bak’ diyerek gülümsedi. Annesi kızının böylesine bir yeteneğinin şaşkınlığında olsa da kızının başını okşadı ve ona sımsıkı sarıldı. Kızının böylesine bir yeteneğinin olmasıyla içi umut dolmuştu. Küçük kız o günden sonra doğaya daha farklı bir gözle bakmaya başladı. Sanki onları hissedebiliyor hatta çiçeklerle ve ağaçlarla konuştuğunu anımsıyordu. Doğadan kopamaz olmuş geceleri bile dışarıda çiçeklerin ve ağaçların arasında uyur olmuştu. Doğayla bir bütün olunca yıldızlara olan hayranlığı da artmıştı. Kendisini yıldızların altında, çiçek ve ağaçların arasında uyurken o kadar huzurlu hissediyordu ki bu her halinden anlaşılıyordu. O kız Glorya Krallığında yaşayan orman Elflerinden biriydi. O doğayla hayata bulmuş Drusilia’ydı. O bu krallığın Prensesi, gelecekteki Kraliçesiydi.

Tarihin tozlu sayfalarında insanlar hep bir doğru arayışındaydılar. Tanrılar yarattılar, onlar için savaştılar, barıştılar… Ama her şeyin sonunda ölüm geldi. Ve tanrılar bile unutuldu. Geriye ne kaldı, biliyor musun? Ben, bu kadim mücadelenin ortasında kalan son kişiyim. Yıldızlar yerini değiştirdi, büyücüler dünyayı yardı ve insanlar, kendi elleriyle tanrılarını toprağa gömdü. Eski çağlar sona erdi, yeni tanrılar doğdu. Ama ölümsüz olduklarını sandığın o tanrı krallar bile eninde sonunda toprağa gömüldü. Herkesin unuttuğu bir gerçek var: Hiçbir tanrı sonsuza kadar hüküm süremez. Ben, Kırmızı Kitap döneminin son takipçisiyim. Tanrıların omuzlarına çöken, onların gölgesinde kim olduğumu arayan bir kadınım. Yeni tanrılara düşman olarak doğdum, bu dünyanın yıkımını izlemek zorundayım. Peki ya her şey bittiğinde? Geriye kalan sadece unutulmuş bir tarih mi olacak? "Doğrular ve yalanlar arasında sıkışmış bir dünyada, ölüm herkesi eşit kılacak."

Derin bir nefes çekti , ağzından çıkan sıcak buhar soğuk havaya karışarak dağıldı , son nefesiydi sanki, bundan sonra rahat bir nefes alamıyacak gibi son kez derin bir nefes daha çekerek ileri deki sıcak toprakların sınırına adımladı.

hayatı evrenle birlikte başladı bir tanrının suretinde sıkışmış fani bir zihin aklını kaçırmamak için kendini kısıtlamış bir tanrı ve mutlak bir gücün yan etkisi olarak sıkılıyor ta ki birgün aklına bir fikir gelinceye kadar neden bir günlük tutmuyorum ?

Aşk,Yeni Okul, Özel Güçler

Açıklama sonra yazılacak

"UZAK DUR YOKSA KENDİNİ KAYBEDERSİN." İnsanları cadılardan korumak için oluşmuş bir topluluk olan Koruyucular, insanlarla aynı gözükseler de güç, akıl ve birçok yönden insanlardan farklı olarak doğmaktadır. Öyle ki cadı büyülerinin çok arttığı son dönemde Bethany, Koruyuculardan ayrılıp inzivaya çekilmişti. Ama geçmişten gelen bir lanet ve intikam yüzünden tüm planları tersine dönmüştü. Şimdi ise Koruyucuların hiç olmadığı kadar ona ihtiyacı vardı. Bethany ise çok önemli bir seçeneğin eşiğine gelmişti. Ya lanetine rağmen Koruyuculara dönecekti ya da doğasına ihanet ederek milyonlarca insanı cadıların eline bırakacaktı...

2kardeş 1 taç vardı 20 varis 1 hükümdar 3 kalp 1 ölü kalp vardı kazanan `ın kabi olamazdı kaybedenlerin ruhları olmazdı artık 20 yakın dost 20 yakın düşman olmuştu tek değişmeyen kanlı taçtı ama oda bir bez ile silinirdi geriye yaşanmışlıklar kalırdı... 20 krallığında katıldığı  değerli  varislerinin Yarıştığı Taht yarışları Hayır çiz üstünü Taht  Savaşları...

Hayatın zorlukları çığ gibi birikmiş olan Ceylin yaşamını sürdürmeye devam ederken karşısına bir kedi çıkar. Ruhların bağlam ve önemini hafızasına kazır ve silmez. Bir kedi patisi Ceylin’in hayatında olan kişilerden daha arınaktır.

Sarah, ormanda yürümeyi biraz abartarak fazla ileri gider. Tam geri dönecekken kayalıkların arasında kanlar içinde yatan birini görür...

Elena bir gece köyünde duyduğu çığlıklarla korkarken ejderhaya dönüşen bir krala tutsak olur. Peki ya onu bekleyen sırlar ve lanetlerden haberi var mı?

Niran gerçeklerde medfundu. Beşer arar ve bulurdu.

Birgun güzel giden hayatımın böyle kötü olacağını nerden bilebilirdim ki

Ajanda Nsjskzksmzj

Dokuz adanın birinde yaşayan on beş yaşında bir genç kız... Odiyar Diyarı, cadılarla fanilerin bir arada yaşadığı, dokuz adayı da içinde bulunduran bir diyardı. Cadıların ve fanilerin arasında çatışmanın azizliğine uğrayan anne kız başka adaya gider ve gittiği gün sürpriz bir karakter hayatlarını değiştirecektir. "Acılarım vardı ama ben güçlü bir kızdım..."

yönbulucu bır kısının adını soyadına ve bir esyasına bakıp dokunup kısı hakkında her seyı soyleyebiliyor yerını huyunu suyunu zayıflıklarını. neyse kotu Okuyucu denır buna. okyucuların kımlıklerı gızlıdır ama bızım cocugun eskı kucukluk arkadası tek onu bılır okuyucu ıkısı de. zamanında okuyucuyu ararken kendını feda edıp son okuyucuyum der . ama oldurulmeden once son bır okuyucunun oldugunu soyler cunku dıger aılesının onu bırakıp arkadasına aıle oldugunu onu aramadıgını gorunce onun hayatını caldıgını dusunup bır okuyucu daha var der ve o zaman konu baslar onlar da arayıcının pesıne düşer.

Yıllarca işkencelere maruz kalan, "Kanlı Varis" adıyla tanınan genç bir kız... Yavaş yavaş gücün kölesine dönüştü... Şimdi ise istediği tek bir şey var... İntikam.

Başına gelen ilginç bir lanet sonucu bir daha asla karaya çıkamayacak olan korsan drake eternalin amansız macerası

Hayat bir kumar gibidir.Kumarda ya kazanırsın yada kaybedersiniz.peki şöyle düşünün bir okul var ve okuldaki oyunları kaybedersen ölürsünüz...

Babamın suikastçısını babama aldığım kılıçla öldürdüm. Uzun hikaye gibi duruyor değil mi? ... Gecenin sessizliği ile ormanı izliyordum. Evimiz niye bu kadar uzak ki saraya. "Babam ne zaman gelecek acaba?" Ormanın sesinden başka duyulan tek şey arada hareket ettirdiğim kılıcın yere sürtme sesiydi. Siyah canavar taşlarından oluşmuş bir kılıçtı. Erişilmesi zor olsa bile bir tanesini elde etmiştim. Burada canavar taşları madenler kadar değerlidir. Canavarları öldürdüğünüzde bir adet canavar taşınız olur. Satabilirsiniz veya işlenmesi için bir ustaya verebilirsiniz. Derin sessizliği bölen ormandan yükselen bağırışlardı. At koşturma sesleri ve kılıçların çarpışması... Cama yöneldim.

Fantastik dünyalın çok daha gelişmiş karkaterleri ve aklınıza gelmeyecek şekilleri ile bu kitap sizi çok etkileyecek. ---------- Görüşlerinizi paylaşmayı unutmayın

Son 4 elemente sahip arkadaş hem ailesiyle hemde arkadaşlarıyla tehdide ve ihanete ugrar ve bu savaşı kazanmaya çalışırlar

"Beni bırakıcak mısın?" dedim hıçkıra hıçkıra ağlarken. "Neden bırakmıyayım, kimsin ki?" hiç bir söz yaralıyıcı olmazdı, dedğinden daha fazla. "Ben sadece bir ilgiyi... Neyse bırak git, her zaman yaptığın şey değil mi?" dinlemeden arkasını dönüp bakmadan gitti. Beni burada bırakıp gitti. Gitti, bir daha dönmemek üzere hem de. Hâlbuki unuttuğu bir şey vardı biz Varisler unutsak da Lordlar unutmuyacaktı.

8.10.24 lnmklkk kk m

19 tane birbirinden farklı soylu kişiler. Gece ansızın yataklarında bulunan bir not ve o notun getirdiği öfke, korku ile birlikte hayatları cehenneme dönüşür. Her birinin kimsenin öğrenmemesi gereken sırları vardı. O sırlar ise ölümlerine sebep olacak sırlardı. Ama şöyle bir sıkıntı daha vardı; 18 büyük Krallığı`n başına bela olan bir çeşit varlıklar vardı. Tüm krallıklar bu varlıklara karşı bir olmuştur ve varlıkların dışarıdan içeri giremiyecekleri, içeriden de dışarı çıkmalarını engelleyecek bir çeşit krallıkları kapsayacak şekilde sınır büyüsü yapılmışlardır. Bu büyü içeridekileri öldürmek ve halka zarar gelmemesi içindi ve dışarıdakilerinde krallığa olan tehtidini yok etmek içindi. Ama onların bile bilmediği bir şey vardı. O korktukları varlıkların bir nefes kadar yakınlarında odluklarıydı

Korkudan kalp atışı hızlandı. Nefesi derinleşti. Gördüğü bu gözleri hiç unutamamıştı. Önünde diz çöküp ağlamaya başladı, sonunun geldiğini biliyordu. Bu kez numara yapmıyor gerçekten korku ve çaresizlikten ağlıyordu. Altına da kaçırmıştı. Bu onun elinde olan bir şey değildi. Sinirler ve kaslar korku esnasında boşladığından normal bir durumdu aslında. ``Ne olur yapma`` dedi. `` Yalvarıyorum sana beni bırak. Kendi halimde yaşıyorum, kimseye zerre kadar zararım yok ne olur beni bırak ve git Fatih`` Fatih hiç sesini çıkartmadı ``Ayşegül`ün selamı var`` diyerek bıçağıyla gırtlağını yavaş yavaş kesti. Derin olmayan bir kesikti bu. Ölmesi bir kaç dakika sürecekti Akif`in. Bir anda öldürmek bu adama iyilik olurdu. Yaptıklarının cezasını çekmesi için belki de Allah Fatih`i vesile etmişti. Yer kan gölüne dönmüştü beş dakika sonunda. Hala nefes almaya çalışıyor gözleriyle Fatih`e beni kurtar diye yalvarır gibi bakıyordu. Son nefesini verirken Fatih eğildi yere ve kulağına; `` Cehennemde görüşürüz. beni bekle`` diyerek tekrar koltuğa oturdu.

Kendi kaderini çizemeyen insanlar vardır. Ben o insanlara hep acırdım alay da ederdim ama bende onlar gibi olacağımı bilseydim önlemimi alır atamadığım çılıklara kuvvetli sesler bulurdum. Birdaha yaşamicamı düşündüğüm şeyleri tekrar yaşayacağımı bilseydim teşke. Elime bağlanan pırangaları sökemeyecek kadar güçsüz değilim aksine istersem beni esir alan ve beraberinde de bir çok omegayı yakalayarak tutsak eden bu askerlerin kolayca boynunu kırabilirdim. Ama bizi yaradan o kadar kuvvetli ki yakarışlarımı duydu ve beni hedefime ulaşmam için firsatlandırdı. Eh banada bunu değerlendirmek düşer sonuçta ayağına gittim hanla birkaç problem çözmeliyiz değilmi. Bu kitap hiçbir tarih kitabından kopya çekilerek yazılmamıştır ve karakterler hayal ürünüdür tıpkı kitaptaki olaylar gibi😇

Koca bir kehanetin son buluşu "Dönsün devran Yansın ışıklar" "Yazıyor...Yazıyor... Koca kehanetin sonu mu geldi?"