NE? ABİMİN ARKADAŞI ÜSTÜNE TEXTİNG Mİ?

Defne Yanlız bir gün işe gitmek için evden çıkmıştı fakat işyerinde bulduğu not onun hayatını tamamen değişterecekti

İstanbul’un arka sokaklarında doğdu bu hikâye. Çürümüş taşların, kanla sulanmış toprağın altından. Alara adını verdiğimiz bir yürek; yetimhanenin soğuk demir yataklarında şekillenen, sokakların acımasız döngüsünde büyüyen, intikamın keskin dilinde olgunlaşan bir yürek. O, yalnızca bir suçlu değil. Bir kurban. Bir avcı. Belki de hepimizin içinde saklanan en karanlık, en vahşi, en insan yanımız. Bu kitap, onun labirentinde ilerlerken sizleri de kendi “ters odalarınızla” yüzleşmeye davet ediyor. Çünkü bazen en büyük sırlar, en tanıdık yüzlerin ardında saklıdır.

Bazı resimler vardır; kimisi rengârenk kimisi siyah beyaz...

Korku en büyük silahtır ve herkes bu silahı bir gün kendine sıkmak zorundadır. Çünkü ilkler her zaman korkuyu,korku acıyı acı ise hüsranlar çıkarır ortaya. "İlk darbe herzaman ilke atılır." "Zamanla ise o ilk hep çürük kalır" "Arkadaki ise sadece izleyici kalır" Normal bir hayatı olan Eliz Erber bir gün ansızın çiçek ve not alması ile hayatının düzeni yavaş yavaş değişmeye başlar ve ortaya yeni sırlar çıkmaya başlar ama çıkan sırlar,yaşanılan olaylar bazı duygulara engel olamaz . "Güneş yıldızlar görünsün diye batar. Karanlık ışığın olsun yolun hep aydınlık olsun yıldız çiçeği"

Bazen yalnızca yolda gördüğün mavi bir balonla başlardı her şey

Ben bulutlara bile anlam yükleyen insanım. Bana öyle bakma...

Bir cinayete tanık olan İzgi ve cinayeti işleyen en büyük mafya olarak anılan GÜN Mafyasının sahibi Ala` nın öğretmesi gereken ders, kullanması gereken koz ve yaşatılması gereken umutları vardır. O kadar umutsuzluk dikeninin içinde ve gecenin karanlığında; güneşin doğuşu, goncanın açışı umut getirir her iki tarafada.

Lena, kulağa çok güzel geliyor değil mi? Ama değil. Emin olun Lena ismini sadece ölümle doğduğum için kullaniyorum. Ölüm, Ölüm, Ölüm. Dört gözle beklediğim o ölüm

Hayatı kaymış birinin başına daha ne gelebilir ki diye düşünürdüm meğerse gelebiliyormuş...

Rize`nin ileri gelen aşiretlerinden Karacan ve Atalay aileleri yıllar öncesine dayanan düşmanlığını devam ettirirken, başları bir kez daha Fırtına Deresi yüzünden belaya girecekti. İki düşman ailelerin gençleri kara sevdaya tutulduklarının farkındaydı, fakat ikisinin de inatları Rize`yi savuracak kadar güçlüydü. "Aşk imkânsız olan birçok şeyi mümkün kılabilir miydi?"

"Sen kimsin? Benim için niye bu kadar çabalıyorsun sen? Ne ifade ediyorum senin için ben?" "Eğer kendine benim penceremden bakabilseydin bu soruyu sormaya utanırdın, ay yüzlü kadın." Yılların yalnızlaştırdığı bir hayatım vardı. Yaşamak için, çabalamak için, her şeyi düzeltmek için en saçmasından bir nedenim yoktu. Sadece hayatta kalmam için zorunluluklar vardı. Ama kazara tanıştığım o adam, kendisi bile bilmezken bana yeniden yaşamayı öğretti. Sebebim aşk oldu... 27 yaşındaki Aybige KARACA, Mersin`e zorunlu görevle atanan bir doktordur. Nişanlısını ziyarete gittiği gece bir trafik kazasına karışır. Zaten çalkantılı olan hayatı bu vesileyle alt üst olmaya karar vermiştir. Aybige hayatını düzlüğe çıkarmak için savaşırken yeni bir aşkın tohumunu ekebilecek midir, uğruna savaştığı hayatını kaybedecek midir? 

1980’in karanlık sabahlarından birinde, yanlış zamanda yanlış yerde bulunmanın bedelini bir genç öder. Deniz, adını bile anmaktan korkulan bir dönemin sessiz tanığı olur. Geride bıraktığı ailesi, kaybolan mektupları ve yitip giden yıllar… Zaman geçer, takvimler 1983’ü gösterdiğinde, kapılar yeniden açılır. Ama dışarısı artık eskisi gibi değildir.

Onlar, Karadeniz`in iki yakasından, aynı denizin farklı fırtınalarıydı. Ayça Aydoğan, Sahil Güvenlik Komutanı olarak, on sekiz yıldır babasının kayboluşunun gölgesinde yaşadı. Geri döndüğü Arsin`de, tek bir görevi vardı: Ailesi Aydoğanlar ile düşman olan Sezginlerin kirli sırlarını ortaya çıkarmak. ​Ama Ayça`nın nefret ve görev duvarı, karşısına Akif Sezgin çıktığında yıkılmaya yüz tuttu. Akif, düşmanı, babasının katili ve Ayça`nın on sekiz yıl önce kan yeminiyle mühürlediği ilk aşkıydı. ​Ayça`nın eline düşen, geçmişten gelen bir kanıt, sadece ticari bir yalanı değil, iki aile arasındaki düşmanlığın altında yatan karanlık bir sırrı açığa çıkarır. Bu sırrın peşinde koşan sadece Akif değil, aynı zamanda Ayça`ya saplantılı kuzeni Kerem de vardır. ​Sürmene Uşağı ve Arsin Kızı, artık sadece bir düşmanlık değil, bir hayat memat oyunu oynuyordu.

Bu dünyada bazı insanlar sakin ve huzurlu bir hayat yaşarken, bazıları için yaşam hep zor geçer. Kimi zaman bu zorluklar sessizce yaklaşır, kimi zaman ise aniden, kalbe saplanan bir acı gibi gelir. Bir zamanlar, birbirine sıkı sıkıya bağlı ama ayrı takılan üç farklı arkadaş grubu vardı. Hepsi aynı yetimhanede büyümeyr mahkum edilmiş, küçük yaşta yalnızlığın ve korkunun ne demek olduğunu öğrenmişti. Günün birinde gizemli bir adam onları evlat edindi, ama ne yazık ki aradıkları mutluluğu yine bulamadılar.Yanlızlığa ve sessizliğe mahkum edildiler. 20 yıl geçti, büyüdüler… Fakat kalplerinde hâlâ o küçük, sevgiye muhtaç çocuklar yaşardı. Tam da hayatlarının karanlıkla kaplandığını düşündükleri bir anda, Yaşam adında bir kız çıkageldi. Peki bu kız, onlara yeniden gülümsemeyi öğretecek bir umut ışığı mıydı? Yoksa kaderin yeni bir sınavı mı?..

Oysaki herkes bir gün evine dönerdi

Siyah ve beyaz... Beyaz masumiyeti temsil eder, siyah ise yolsuzluğu... Beyaz iyiliği temsil eder, siyah ise kötülüğü... Beyaz gündüzü temsil eder, siyah ise geceyi... Beyaz düzeni temsil eder, siyah ise dağınıklığı... Beyaz umudu temsil eder, siyah ise umutsuzluğu... Beyaz aydınlığı temsil eder, Siyah ise karanlığı... Hangisi olmalıydı peki siyahmı, beyazmı? Cevap her ne olursa olsun siyah ya da beyaz olmadan bu dünya olmazdı. Peki siyah ve beyazı beraber düşündüğümüzde? Siyah ve beyaz beraber olduklarında zıtlığı temsil ederlerdi, tıpkı Emir ve Can gibi... Emir siyahı temsil ediyordu, ya da siyah Emir`i temsil ediyordu... Can beyazı temsil ediyordu, ya da beyaz Can`ı temsil ediyordu... İkisi birbirlerinin tam tersiydi ama birbirleri olmadan yaşayamazlardı, onlar ikizlerdi; dışarıdan bakıldığında birbirlerinin tıpatıp aynılarıydı ama aslında bir o kadarda farklı... Tıpkı siyah ve beyaz gibi.

Aurora – Asila Yeraltının karanlık kalbinde, sadece seçilmişlerin bildiği bir kulüp vardır: Aurora. Dört grubun — Alpha, Beta, Sigma, Gamma — hüküm sürdüğü bu gizli dünyada, güç, sadakat ve ihanet birbirine karışmıştır. Her hafta ölümcül yarışlar düzenlenir, maskelerin ardında savaşan kimse gerçek yüzünü göstermez. Ama Aurora sadece bir dövüş arenası değildir… Kazanmak, hayatta kalmaktan fazlasını getirir: saygı, güç, sürgünden dönüş — ve belki de özgürlük. Kaybetmek ise bazen sadece ölmek anlamına gelmez… "Aurora", yeraltı dövüşlerinin, yasak ittifakların ve karanlık sırların arasında kimliğini kaybetmeden hayatta kalmaya çalışanların romanı. Her maske bir hikâye saklar — ve her hikâye kanla yazılır. Onlar maskelerinin ardına gizlenmiş savaşçılardı. Kim olduklarını unuttular, çünkü Aurora’da isimlerin değil, galibiyetlerin değeri vardı. Ama biri, kuralları yıkmaya cesaret etti. Ve o gün, Aurora’nın ışığı ilk kez karardı.

Bazen yanlış bir numara, doğru bir hikayenin başlangıcı olur. (Kitaptaki numaralar randomdur.)

Afra Demirkan... Şehit anne babanın, Üsteğmen kızı. Ve birde Barlas Atasoy, aslında belkide bir Tozlukaya... Sırlarla dolu bir mafya ve askeri kurgu. Gölge Timin sırları, İngiltere`de açığa çıkacaktı. "Aşk ulaşılamayacak kadar kutsaldır..." *Kitap bana aittir, izinsiz kopyalamak yasaktır. Aksi takdirde gerekilen hukuki işlemler yapılacaktır bilginize...

Bu benim ilk kitabı. Lütfen hata olursa söyleyin ve affedin. Anlayışınız için teşekkürler. Ben Ayla. Ayla Demir. 15 sene önce karıştırıldım. Minik yasima ragmen çekmediğim şey kalmadı. Hayat beni yine ve yine unuttu. Umarım hatırlamaya başlamıştır.

Gecenin içindeki karanlık tarihinin en büyük utancını gizlerken ayaklarım bir idam ipinin üzerinde yürürcesine hafif ve düzensizdi. Kaderimi etkileyecek kararı ilk kez benim verdiğim o noktadaydık. Veyl noktasındaydık. İşin acıtan tarafı bu noktada yalnız değildim. Bir cambaz gibi yürüdüğüm bu ipte, elimde tuttuğum terazi kaderimi belirliyordu. Terazinin bir ucunda bir zamanlar aşkından kör olduğum o adam vardı. Birlikte nikâh masasına oturmaya hazırlandığım, her zaman güvendiğim o adam. Güvenimi parçalara ayırıp kırıklarını sırtıma saplayan o adam. Kenan Revan. Diğer ucunda ise her zaman görünüşüyle korktuğum, buna rağmen beni her zaman koruyan ve her daim destek veren o adam vardı. Beni ailesine dahil eden ve gerçekten sevildiğimi hissettiren adam. Hükümdar Dağlı. Terazinin kolları kalbimin iki tarafına uzanıyordu. Hangisini kendimle birlikte aşağı çekeceğim benim elimdeydi. Hangisini seçecektim? Beni nikah masasında terk eden sevdiğim adamı mı, yoksa beni koruyan ve bana aşık olduğunu söyleyen o adamımı? Hangisini seçecektim? Aklımı mı yoksa aşkımı mı? İşte burası veyl noktasıydı. Aklın ve mantığın çatıştığı o yerdeydik.

bilgisayar mühendisi okuyan yıldız arkadaşı sani´ nin abisiyle tanışıyor... BAKALIM NOLCAKKK...

Lise öğrencisi Eylül ve Asafın zorlu aşk macerası

Bir uçurum Bir ölüm Bir intihar Bir oyun Ve İki Yabancı... Geçmişin hataları, geleceğin seçimleri, Verilen kayıplar, solup giden hayatlar, Örülen kader ağları, birleşen yollar. Yaralı yürekler, Kırık kalpler, Dostlar ve aşklar, İhanetler, pişmanlıklar. Peki ya son? Son... Son, belki de bu hikâyede en baştan belliydi.