Prestijli bir kolejde yolları kesişen Sâre ve Yaman… Farklı dünyaların insanları, zıt karakterler ve değerler… İnançla güç, masumiyetle karanlık arasında başlayan bu hikaye; çatışmalar, sırlar ve beklenmedik duygularla dolu. Kolejde başlayan zıtlıklar, hayatlarının tüm sınırlarını zorlayacak ve onları bambaşka bir yola sürükleyecek.

Emre, ölümsüzlük iksirini bulduğunu sandı. Aslında yürüyen ölüler ile dolu, zombilerle savaştığı bir dünya yaratacaktı.

Bazı insanlar kalbini susturur, bazılarıysa onu diri diri mezara gömer. Ben büyürken geçmişin karanlık gölgeleri peşimden hiç ayrılmadı. Ve yıllar boyunca bir çift göz, uzaktan beni izledi—hiç farkında olmadım. Atlas… O hep oradaydı ama ben onu hiç görmedim. Adını bile bilmezken kaderimin çoktan onun ellerine yazıldığını bilmiyordum. Beni bulduğunda, hayatımın kontrolünü çoktan kaybetmiştim. Soğuk, suskun, ama bir o kadar tanıdık bir adamdı. Bana baktığında içimde yıllardır susturduğum fırtınalar uyanıyordu. Ona güvendim… Belki de en büyük hatam buydu. Çünkü bazı adamlar severken bile öldürür. Ve bazı aşklar, insanı hayatta tutmaz; sürükleyip karanlığa gömer. Atlas’ın gözlerinde hem beni kurtaracak ışığı, hem de sonumu gördüm. Geçmişin kanla yazılmış sırları, tek tek önümde açıldı. Ben kaçtım, o sustu. Ben sevdim, o öldürdü. Şimdi her gece rüyamda bana sadece bir şey soruyor: “Neden?” Cevabını bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim. Bu bir aşk hikayesi değil; bu, kalbini ona veren bir kızın mezar sessizliği. Beni öldürdü, evet. Ama ben hâlâ onun içindeyim. Ve bu, en ağır ceza.

Hayata dair hatırladığım ilk andaydım. Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları. "Dönmüşsün." İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti. Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu. "Döndüm."

“İlbilge gibi bir ablanın kardeşleri olmanın hakkını veriyorlar.” “Onu hâlâ seviyorsun.” “Artık bir önemi yok, onların mutluluğuyla yaşayacağım.” “Ne kadar acımasız bir hayat,” dedi Melek. “Babamın kaderini yaşıyorsun.” “Hayır, hatalarımın bedelini ödüyorum. Bir şansım vardı ve ben onu mahvettim.”

Şehir ışıklarının altında bir kafe, iki yabancının hayatlarını değiştirecek geceye ev sahipliği yapar. Elif ve Murat, tesadüflerin bir araya getirdiği bu gece boyunca derin bir bağ kurarlar. Ancak, aralarındaki bu özel bağlantı, geceyi tehdit eden karanlık bir tehlike ile sınanır.

Başımla onu onayladığımda bakışlarını Asel`e çevirerek konuştu. "Ee, anlat bakalım. Sen neden kabul ettin benimle buluşmayı ? Yani, evliliği isteme sebebin ne ?" Bu kadar direkt sorması beni bi anlık afallatsa da yerimde kıpırdanarak dürüstçe onu cevapladım. "Aslında, ben her gelen teklifi direkt reddediyordum. Çünkü evliliği düşündürecek biri çıkmadı karşıma, evde rahatım, okulum daha yeni bitti. Ama artık annemin ısrarlarına dayanamadım ve sadece görüşmeyi kabul ettim." Alper dediğime gülerken utanarak bakışlarımı ellerime çevirdim. Adama resmen `şans eseri sen denk geldin, piyango sana vurdu.` demeye getirmiştim. Fakat o buna takılmış gibi durmuyordu. Hatta belki de karşıma evliliği düşündürecek birinin çıkmaması hoşuna gitmişti, bilmiyordum. İç çekerek bakışlarımı ellerimden çekip, başka söyleyecek bir şey bulamayarak sıramı savmak için bu sefer ben sordum. "Peki sen ? Sen neden kabul ettin ?" Alper, Asel`de olan dikkatini bana verirken kendinden emin bir şekilde cevapladı. Sanki bu soruya daha önce çalışmış gibiydi. "Çocuk istediğime karar verdim." Cevabıyla az önce utançtan kızaran yanaklarım olabilirmiş gibi biraz daha kızardı. Biraz olsun beni bırakıp giden heyecanım tekrar tüm bedenime hükmeder hâle geldi. Üzerime çöken sıcaklık yerimde kıpırdanmama sebep olurken yutkundum. Başımla onu onaylayıp dudaklarımı ıslatarak konuştum. Bu kadar dürüst bir cevabı beklemediğimden, bocalamama sebep olmuştu.

Katil; ölüme yol açan, öldürücü. İnsan öldüren kimse. Katil kavramı sadece insan öldüren kimse mi demek ? Duyguları katleden, psikolojik şiddet uygulayan, hayvanlara acı çektirip öldürenler de katil değil midir ? Oysa ona çektirilen acılar, onun ruhuna dokundu.