❝ Baron örgütü liderliğinde olan Kamer çetesi İtalya’ya da büyük bir vurgun yaptı. İtalya’da dün sabaha karşı, uyuşturucu kaçakçılığı ve silah ticareti yapılan bir depoda yangın çıktı. FBI ve polis ekiplerinden aldığımız bilgiye göre vurgunu yapan Baron örgütü liderliğinde olan Kamer çetesi olarak bilinmektedir. Kamer çetesi, yapmış olduğu kaçakçılık sonrası depoyu yakmışlardır! Çok sayıda ölü ve yaralı vardır! Kırmızı bültenle aranan Baron kod adlı örgüt ve çete kurucusu, tüm dünya tarafından aranmaktadır. Yaklaşık yedi yıldır aranan Baron’un henüz kimliği tespit edilememiştir. ❞ Bu kurguda geçen kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür! Gerçekle hiçbir alakası yoktur. Bu kurguda geçen karakter ve kelimeler bir başka kurgudan alınmamıştır. Benzerlikle çalıntıyı karıştırmayın! Fikir şahsıma aittir! Başka kurgulara benzememektedir. Okudukça anlayacaksınız ne demek istediğimi, bunun bilincinde yorum yapmanız rica olunur!

“Geçmişini unutan bir kalp, kime ait olduğunu hatırlayabilir mi?” Hazel bir kazayla sadece hafızasını değil, kendine ait ne varsa kaybetti. Gözlerini açtığında yanında Ayaz vardı. Ona yabancı ama aynı zamanda tehlikeli şekilde tanıdık… Kuzey’in sıcak gülümsemesi geçmişte saklı yalanları fısıldarken, Ayaz’ın sessiz acısı Hazel`e bir şeyleri hatırlatmaya çalışıyordu: Aşkı. Sadakati. Ve ihaneti. Ama hiçbir şey göründüğü gibi değil. Ailesi, geçmişi ve sevdiği herkesin yer aldığı bu oyun… Onun kendi hayatı üzerine kurulan kirli bir planın sadece başlangıcıydı. Hafızasını kaybeden bir genç kız. Onu korumaya yeminli bir adam. Ve geçmişten gelen karanlık bir tehdit. Aşk mı daha güçlüdür, yoksa intikam mı? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama Hazel`in hatırlayacak zamanı yok.

“Karanlık bir gecede kırık camlar ardında saklı kalan umutlar… Buzdan Kafes, bir gölgenin ay ışığında kaybolduğu, ellerin asla kavuşamadığı bir hikâye.”

Beria daha 16 yaşında ailesinin baskısına dayanamayarak evden kaçar ve arkadaşıyla yaşamaya başlar. Bir süre sonra kendine tamamen yeni hayat inşa etmiş Beria kendini çok zor durumda bulduğu bi zamanda karşısına yarı yabancı yarı Türk mafya olan Ares Oner çıkar...

"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ`un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

0549: fotoğraf* 0549: güzel seçim ufaklık. 0549: sessiz ve gözden uzak tam cinayet işlemek için yaratılmış resmen baksana dizayna

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁

Bir anda kolumdan tutulup sandalyemden kaldırılmanın verdiği sinirle adamın suratına bi yumruk geçirdim. Adam silahıyla havaya ateş açtığında kafede ki insanlar çığlık çığlığa kaçarken arkalardan biri silahını bana doğrultup "Bir hamle daha yapayım deme" Evet yine kaçırılmak üzereydim ve bu sefer beni kurtaracak biri yok diye düşünüyodum. 𝕂𝕚𝕥𝕒𝕓ı 𝕤𝕖𝕧𝕖𝕔𝕖𝕘𝕚𝕟𝕚𝕫𝕕𝕖𝕟 %𝟙𝟘𝟘𝟘𝟘 𝕖𝕞𝕚𝕟𝕚𝕞 𝕓𝕚𝕣 𝕜𝕚𝕥𝕒𝕡 𝕚𝕝𝕜 𝕓𝕠𝕝𝕦𝕞𝕖 𝕘𝕠𝕣𝕖 𝕪𝕒𝕣𝕘ı𝕝𝕒𝕞𝕒𝕪𝕚𝕟 𝕔𝕦𝕟𝕜𝕦 𝕤𝕖𝕧𝕖𝕔𝕖𝕜𝕤ı𝕟ı𝕫. 🎀💖𝕔̧