Yıllar önce bi iftiraya uğrayıp ailesinin ona inanmayıp mahalleden ayrılması ve yıllar sonra ülkenin en başarılı savcısı olarak mahalleye geri dönüp eski abisini herkesin içinde nişanında tutuklayan CUMHURİYET SAVCISI EDA İPEK KARADAĞ

Her şeyini kaybetmişti. Ailesi tarafından reddedilmiş, sevdiği adam tarafından ihanete uğramış, karnında taşıdığı bebekle sokaklarda kalmıştı. Ama o yıkılmadı. Çisem`in hayatta kalma mücadelesi, yalnızca kendisi için değil, doğmamış çocuğu ve bu dünyanın hor gördüğü tüm "istenmeyenler" içindi. Bir ara sokakta başlayan tesadüf, onu sadece geçmişiyle değil, geleceğiyle de yüzleştirecekti. Bu bir kurtuluş hikâyesi değil. Bu, küllerinden doğmaya yemin etmiş bir kadının yeniden var olma hikâyesi.

..ERNA YÖRÜKHAN Bir gecede insanın hayatı alt üst olabilir mi? Benim oldu. Bir gecede babamı kaybetim. Bir gecede kendimi evli buldum. Bir gecede bütün her şey ``HEYELAN`` olup üstüme düştü. CENGİZHAN ÇELEBİ YALVAÇ Komutanı ölmek üzereyken kızıyla evlenmesini ister. Nerden bilebilirdiki, komutanının kızının daha önce kum sarısı saçlarına tutulduğu kız olduğunu. Denizli topraklarında başlayan bu hikayeyi rüzgar nereye savuracakdı? Çizgi studio Yayınlama tarihi: 27.07.2024 yayınlama saati: 10:04 Wattpad yayınlama Tarihi:05.08.2024 yayınlama saati 12:39 Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır.ERNA YÖRÜKHAN Bir gecede insanın hayatı alt üst olabilir mi? Benim oldu. Bir gecede babamı kaybetim. Bir gecede kendimi evli buldum. Bir gecede bütün her şey ``HEYELAN`` olup üstüme düştü. Astsubay kıdemli Üstçavuş ÇELEBİ YALVAÇ Nam-diğer Ceza Komutanı ölmek üzereyken kızıyla evlenmesini ister. Nerden bilebilirdiki, komutanının kızının daha önce kum sarısı saçlarına tutulduğu kız olduğunu. Denizli topraklarında başlayan bu hikayeyi rüzgar nereye savuracakdı? Çizgi studio Yayınlama tarihi: 27.07.2024 yayınlama saati: 10:04 Wattpad yayınlama Tarihi:05.08.2024 yayınlama saati 12:39 Kitappad yayınlama 07.08.2025 20:00 Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Erna yörükhan Cengizhan

Bedeni ceset kokan bir kadının karanlığıydı benimkisi. O ise beyazdı, temizdi; benim dokunamayacağım kadar... Sanki dokunursam bütün karalarım ona da bulaşacaktı. Hakkım olmadan sevdim onu. Benim gibi karanlık birini sevmeyeceğini bile bile fakat aşık olmak benim kararım değildi. O neden aşık etmişti ki beni kendine?

Ben Nazlı. Denilenlere göre beni 12 günlükken çöp konteynırının kenarına bir kış gününde sadece bir zıbınla bırakıp terk eden anayla babanın kızı Nazlı. 22 yıllık hayatında özgürlüğün tadını hiç tatmamış, hayatı boyunca oradan oraya savrulmuş, hor görülmüş eziyet edilmiş Nazlı. Şimdi bu taşlı yollardan geçerken başımı cama yaslamış sakince yolu izliyordum. Bunca yıllık hayatımda hiç gün yüzü görmememe rağmen öğretmen olmayı başarmış, şimdi ise bir köy okuluna, küçücük kalplere dokunmaya gidiyordum. Teröristlerin yoğun olduğu bir bölgeymiş burası, öyle diyorlar. Çokta tehlikeliymiş. Bunların hiç biri benim umrumda değildi. Telefon rehberimde bile kayıtlı kimse yokken, çokta canımdan endişe ettiğim söylenemezdi, mezarımın bile kimsesizler mezarlığında olacağını biliyordum. Yanılmıştım. Tek bir adamın hayatım,kalbim olacağını, ailesinin ailem olacağını bende tahmin edememiştim.

2 yıllık görevden dönüp 4 yıl önce onu terk eden sevgilisinin geldiğini mahalledeki gün yapan teyzelerden öğrenip üstüne üstlük aynı karargahta onun üstü olarak bulunucağımı nerden bilebilirdim

Gecenin karanlığına iz birakan sislerin içerisinde koşan kadın bedeninde büyük bir aşiretin varisini taşıyordu. Yüreğinde bir kara sevda... Toprak Bedir, turuncu saçları ve yeşil gözleriyle sararmış ve çiğ düşmüş yapraklarin üzerinde dünyaya gözlerini açtığında kaderi anasının rahmine düşmeden önce yazılmıştı. O, kökleri Rusya`ya uzanan yabancı bir kadının ve Malatya`da hüküm süren güçlü bir Aşiret Reisinin umuduydu. Gülen yüzüyle ve yakışıklılığıyla göz doldururken, zekasi ve karanlık gücüyle Yedi Aşiretin dikkat çeken Ağası olacaktı. "Ruhundaki boşluklardan karanlık kalbine sızacağım. Sen benden nefret etsen de ben sana aşık olacağım." SİS... Yedi Aşiret Serisinden Toprak Bedir`in hikayesi...

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında `yaa` diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona. "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...