Kitap Tür Kategorileri

Kafamdaki sesler susmuyordu. Biliyordum ki hiç susmayacaktı. Düşünmekten yorgun,bir o kadar da bıkkındım.Yaptığım en ufak hatayla çevremdeki herkesi kendimden uzaklaştırıyor,sonrasında yalnızlığın esiri oluyordum.Yaşama amacımı sorgulamaktan da öte kendimi sorguluyordum. Ben kimim, ve neden yaşıyorum? Bir insanın kendini tanıması o kadar zor olmasa gerek değil mi? Maalesef benim için hayattaki en zor şey. Hayata 0`dan değil 6 yaşından başlamış olmamdan dolayı sanırım...

0551****: kimsiniz? 0551****: dün geceden beri arayıp duruyorsunuz! Siz: yaw benim işte dostun Zübeyir! 0551****: ya ne dostu manyamısın sen! Siz: ses kaydı* Ali benim ya bir şaka yapayım dedim dostun değilim falan diyorsun. (Görüldü)

Yağmur Asil Ertürk

DENEMELERİM ilk kitap neşredilmesine rağmen ücretsiz bir şekilde okunabilmesi için buraya tekrar yüklüyorum. Hem de ikinci baskıdaki halini... O halde sizi arka kapak yazısıyla baş başa bırakıyorum; Motive ediyor insanı. Okurken iyi hissettiriyor. Gerçekten de kitaplar insanın en iyi dostu. Bunun en güzel kanıtı da bence DENEMELERİM :) Melike ASLIKARA Saat gibi dönüp dolaşıp okuyacağım bir eser. Kardelen Hanım (Kar Perisi) Bu devrin gençlerinin kaleminden, böylesine güçlü bir eser çıkması olağanüstü bir durum. Rahime ERDOĞAN Düşünce rengimi bir ton daha açıyor. Kader CENGİZ Gelecek nesillere en güzel miras; bir eser bırakabilmektir. Kaleminin düşünürlere örnek olması temennisiyle... Hilal HANSU Manasını vect ve merhamet ile nakşettiğin bu eseri; nazikçe ve estetik idraki ile yoğuracağına ve meydan yerinde heykelleştireceğine inanıyorum. Gönlüne bereket azizim. Başarıların daim olsun. EMRAH ULUTAŞ Kalemi çok kuvvetli olan değerli yazarımın eserinin çok güzel yerlere geleceğinden şüphem yok. Fatma YALÇIN

Yeni bir müzikale hazırlanan karakterlerin davranışlarını ve her birinin renkli dünyalarını, karakterlerin kendi ağızlarından dinleyerek onların hayatlarına eşlik ediyoruz.

Arka Kapak Yazısı: Bak, her yer kırıldı. Şurası da çok kirlenmiş. Lekeler de çıkmıyor. Oysa okşamaya kıyamazlardı. Hata ile mi olmuş? Görmemişler mi? Görmek istememişler mi? O kelimeyi de artık kullanma! "Değerden" bahsetme bana! "Değerli idi!" deme! Görüyorsun sen de, Bütün o "değerli" diyenlerin, "Değeri" nereye düşürdüğünü.

Arka Kapak Yazısı: Başımı ona doğru çevirdim ve gülümsedim. Tek içimde, kırıklarla yaşamıyordum artık. Bakışlarım da insanlara kırık bakıyordu. Karşı karşıya otururken hiç fark edilmeyen bir insan olmuştum. Yıllar geçmişti ve benimle tanışma isteğini, şimdi açıklıyordu bu insan. Olup bitenleri anlamanın zorluğunu çekmeye başlamıştım. Ve hiç cevap vermeden, elimdeki kitaba sarılarak kaçar gibisine oradan ayrıldım. Artık bu tür insanlar beni boğuyordu. İçimde sakladığım ruhum, daralıyor ve nefes almak için çırpınıyordu. "Hiçbir şeyden korkmadık. Yaktık, yıktık, böldük, parçaladık. Hiçbir şeyden kaçmadık. Güldük, eğlendik, yedik, içtik. Tek korkumuz olan, tek ulaşamadığımız, şu `insanlığa`, bir türlü yakın olamadık."

Arka Kapak Yazısı: Bir hatıra defterine yazınca,  `O hatıra defterde benim adım anılacak...` diyecek kadar, güzel idi benim düşüncelerim.  Nerden bilirdim ama, adının bile kirlendiğini?  Nerden bilirdim, yırtılmış bir kağıt parçası gibi,  bir canın da parçalanıp atıldığını?  "Aynam düştü yere.  Kırıldı dağıldı aynam.  Eğildim topladım kırıkları.  Eğildim topladım kırıklarımı."

Arka Kapak Yazısı: Ve bir gün, Susmak bilmeyenlerin, sesini duydum. Acı verenlerin yumruğunu, boğazımda hissettim. Beni görmek istemeyenlerin, bakışlarını yine gördüm. Bir de duymak istemeyenler vardı. Onların da sesli kahkahalarını, arkamdan işittim. Sonra da "Öyle olsun..." dedim. "İstediğiniz savaş ise, o da olsun..." dedim. "Eğildim, büküldüm. Parçalandım, dağıldım. Kırıkları sessizce topladım. Sessizce içime her şeyi haykırdım. Herkesi sessizce bir bir içime gömdüm. İşte benim de savaşım... İnsanlarla savaşım, böyle idi. İnsanları içime göme göme, Kocaman bir mezarlık Oluşmuş içimde..."

Arka Kapak Yazısı: Hani, kendinize güvenmediğiniz veya çekindiğiniz an, biri arkanızdan size, "Hadi yürü! Çekinme!" der ya? İşte öyle bir an, bir adım atmaya başladım. Kendi kendime, "Yürü!" dedim. Kendi elimi, kendim tuttum. "Yazmasını biliyor muyum? Üzer miyim okuyanları? Kötü bir söz, duyar mıyım?" gibi soruları, hiç düşünmedim. Aslında kendim için, kendimi düşünerek; yazmaya başladım. O nedenle, bir beklentim de yok. Seven olur veya seven olmaz. Beğenen olur veya beğenen olmaz. Belki de yazmaya başladığım an gibi olur? "Yalnız ve sevilmeyen" bir kitap olur. Ama bir farkı olur yine de. Adım bir yerde yaşar. "Benim adım yaşamalı." dedim. "Bir emanet bırakmalıyım. Yürüdüğüm yollar, izlerim, kendi hislerim, yaşadıklarım silinemez. Hayatımı, sözlerimi ve düşüncelerimi, kimse belirleyemez. Kimse tanımasa da; çocuklarım, büyüyünce beni okumalı. Torunlarım beni tanımalı." dedim. Şimdi bir yazar mıyım? Bilmiyorum. Şair miyim? Bilmiyorum. Belki siz biliyorsunuz? Benim bildiğim tek şey; hissettiğim, gördüğüm, duyduğum, kendimden, ondan, bundan, güzel doğamızdan veya da bir nesil hakkında yazmam. Bir zamanı var mı ki yazmanın? Sonu geliyor mu veya bir "son" görünüyor mu? sorulara da, bir yanıt veremem. Yazacağım kadar yazıyorum. Belki de yaşadığım kadar yazacağım? Yaşadıklarım kadar yazacağım... Kim engelleyebilir? - Feride Gerdelmann

Aklımda birtakım şeyler var ve bunları gerçekleştirmek için not almak buraya yazıyorum haydi bakalımm.

Kendime ait düşüncelerim. Deneme yazılarım

Söyleyemediğimiz her şey bizi dilsiz yaptı, diğerlerini ise sağır... *Kitappad`de Mumsema isimli yayımlanan ilk kitaptır. *Mumsema kendisi yanarken etrafını aydınlatan mum anlamına gelir.