Kitap Tür Kategorileri

KAÇIRDIĞIMIZ HAYATI YAKALAMAK İÇİN KOŞMAYA GEREK YOK

Gecenin kralı ay, güneşi kendine hayran bırakırken ay herşeyden habersiz zifiri karanlığa nur kadar parlak gölgesini etrafa yansıtıyordu. İnsanlar güneşin yokluğunda hiçbir şey yapamazken, güneş aşkından geceyi kendisine bağlamak istiyordu. Yüce Tanrı Zeus bunu red ederken güneş kavucuru sarı ışığının günden güne söndüğünü hissediyordu.. aydınlığın kraliçesi güneş Zeustan habersiz yaptığı bu olay yıllarca sürgün edilmesine bile engel değildi. O sadece karşılıksız sevdiği ay gibi, ışığını söndürüp onunla yan yana olmak istiyordu. Günden güne istediğine yaklaşırken artık eskisi kadar kavurucu ve parlak değildi. Güneş`in ışıkları tamamen sönerken, karşısında birden beliren ay ile göz göze geldi ve bir anda yıldırım gibi patlamasıyla bütün parçaları etrafa saçıldı. Güneş`in ay`a olan aşkı her yerde dilden dile dolandı yıllarca. Ay hayatına devam ederken imkansız aşık Güneş, ölümlü olmaya sürgün edildi.

wattpadden yazmıştım ama isteyenler için buraya da geçirdim inşallah beğenirsiniz

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR... "Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç. VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN... "Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihanet etmedim!" BELİRİRDİ GERÇEKLER... Alevler büyüdü. Büyüyen ve büyürken her yeri yutan bir yaratık gibiydi. Yüzü yoktu ama elleri vardı. Yürümüyordu ama çok hızlıydı. AİLE BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİN İYİ NİYETLE YAPILDIĞI BİR YERDİ... "Ben de bir amaç yaratmak istiyorum ya, nereden başlayalım baba sen iyi bilirsin? Ölmekle başlayalım mı anlam aramaya? En çok kim ölürse o kazanır." ÖYLE SÖYLENİRDİ... Biliyordum çünkü annem çok iyi bir yalancıydı. Biliyordum çünkü her konuşma esnasında beni kurtarmaktan bahseden masallar anlatıp, kurtulmam için saptığım yollara benzin döküp çakmağı tutan parmaklarıyla saçlarımı okşamıştı. YALAN MIYDI... "Sen beni kendinden bile koruyamadın başkalarından mı koruyacaksın?" Gülümsedi. "İsteseydim koruyamaz mıydım?" BİR ANDA HER ŞEY TERSİNE DÖNSEYDİ VE KADER YENİ BİR SEÇENEKLE TEK BİR SONA BAĞLANSAYDI... "Şu an bir kaç saniyemizi çaldın bile," nefesi dudaklarıma çarptı. "Söz ver." Dedi sakince. VE O YENİ DÜZENDE ÖLÜ RUHLAR ÇIRPINSAYDI... "İtiraf etsene Behram, senden geçmişin intikamını aldım desene!" O ZAMAN BİR ÇIKIŞ BULUNUR MUYDU? Karanlığa alışmak kolaydı. Zor olan aydınlıkta görebilmekti. Karanlığa alışmak yıllar isterdi, aydınlık için 10 Saniye yeterdi. 1,2,3... FAKAT, "Çok garip... İnsan hep mi böyle? Ancak çok sarsıcı bir olay olmadan bu boşluğu göremiyor ama hep onunla yaşıyor." ÇIKIŞ VAR MIYDI?.. Şeyma DALDALLI