Ressam mısın?" Diye sordu bir anda. Devran bile kendi sorusuna şaşırdı. "Hayır, Hemşireyim. Neden ki?" Meraklı siyahlarını Devran`a dikti. Devran, kadının mesleğiyle şaşırdı bu sakar kız nasıl hemşire olabilirdi ki? "Bu sakarlık ile hemşire olduysan tebrik ederim seni. Yüzünde boya var" dedi.

Bu hava, gökyüzü,mavisinde kaybolduğum deniz her şey bana artık yabancı geliyordu. Ailem kalmamıştı. Tek başıma yapayalnız bu şehirde nefes almaya çalışıyordum ama sanki biri ellerini boğazıma sarmaşık gibi sarmış beni boğuyordu. Babamın katilini bulmadan rahat bir nefes alamayacaktım.

Farah kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir genç kızdır. Aile yapısının karmaşık ve dram dolu zamanlarını güçlükle atlatma gayretiyle, dede evinde yaşamanın zorluğuna rağmen kendine has bir hayat geçirmeye çalışır. Sessiz, mülayim, kendi halindelik dolu kişiliği ile öylesine bir genç kız iken dedesinin yaptığı bir konuşma ile hayatını kendisinden habersiz tek kişilik yaşamadığını öğrenir. Peşinde dolaşan biri vardır. O biri Farah`ın hayatına devinim katar. Hep aynı rotada ilerleyen hayatını bir anda farklı bir yörüngeye çeker. Ve Farah için yeni bir hayat sınavının kağıdı hazırlanır önüne süresiz konur. "Biliyorum ki, bu dünya yaşamak sancısı, Yaşanamayan hayatların efkarı, Bu dünya yüreklere vurulan darbelerin acı sarsıntısı, Bu dünya hem umutsuzluk hem de ansızın şifa gibi gelen umudun yuvası."

Sene 2017. Takvimler Temmuzun yedisini gösteriyor. Büyük vurgun için olması gereken mükemmel bir yaz akşamı. Zengin olacaktık. Tüm planlarımızı bu istek üzerine kurmuştuk. Yaşayamadığımız hayatı yaşayacak ve özgür olacaktık. Yanımda sevdiğim adam ve her şeyden çok güvendiğim kız kardeşim. Saat 00:11 `i gösterdiği an yıkılan umutlarla beraber çıkan bir kurşun birisinin canına, diğerinin aşkına mal oldu. Bu hikayede yanan sevgi oldu. Yada her şey gözüktüğü gibi miydi?