Yeraltının karanlık sokaklarında, güç ve ihanetin gölgesinde iki ruh çatışıyor. Aşk, kan ve intikamla yazılmış bir savaş. Yeraltının en güçlü adamı, en büyük düşmanının kızına dört yıldır takıntılıydı. Sahra Karakum… naif görünen ama içinde yırtıcı bir kadın saklayan gizem. İskender Polat’ın istediğini almaktan vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu evlilik bir seçim değil… Ya aşkın ya da savaşın başlangıcıydı.

Alin, Kiraz çiçeği mahallesinde kendi halinde yaşayan bir kızdır. Ancak bu sade yaşamı, mahalleye geri dönen arkadaşının abisi Kılıç ile bozulur. Bazen bir salıncak, bir kıvılcımı doğurur. … Şimdi izninizle size soruyorum. Siz de bizimle salıncağa binmek ister misiniz? Unutmayın, salıncaklar sadece mutlu etmez. Aynı zaman da yakar. Öyle bir yakar ki mutluluk duyarsın alev almaktan. Ta ki kül olana kadar. …

"Düşman olmak mı istiyorsun benimle?" "Ben seninle hiçbir şey olmak istiyorum. Düşman da olmayalım. Olursak yine yüzyüze geliriz"

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16`sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar birlikte büyüdüğü annesi, bir genel evde vefat etmişti. Tabi hayatını kaybetmiş olması sıradan bir olay değildi! Zaten annesi bildiği kadının ölmesiyle bunlar başına gelmeye başlamamış mıydı? 5 yaşından sonra yetimhaneye sevk edilmişti ve o genel evde yaşadığı şeylerin hemen hemen aynısını mutlu olmak için gittiği yetimhanede de yaşamıştı. Akşam 20.00`den sonra uyursa ceza yerdi, yemeğini yemeyi reddederse ceza yerdi, sesi birazcık yüksek çıksa ceza yerdi. Bu cezaların çoğu soğuk ve karanlık bir depoda geçse de bazen en büyük korkulu rüyası yaşanırdı! Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

Ama içimdeki yılların verdiği hayal kırıklığı ve ezilmişlik duygusu beni durdurdu. Usulca kafamı çevirip anneme baktım. "Bir söz var bilir misin?" Ne dediğimi anlamak istercesine baktı "Bir şeyden ne zaman vazgeçersen, o şey vazgeçtiğin gün sana gelir, derler." İstemedende olsa kırgın şekilde baktım. "Senin, beni sevebilme ihtimalinden yıllar önce vazgeçtim. Ama senin sevgin bana hiç gelmedi," gözlerinde anlandıramadığım bir duygu belirdi. Boğazımda yanma hissi oluştu "Anne." Benden hiç bir zaman duymadığı `Anne` kelimesini duyduğunda afalladı. Bana bakan gözlerinde ilk defa iğrenmeden farklı bir duyguyla, şaşkınlıkla baktı.

Anlaşmalı Evlilik Temalı Mafya Ve Doktor Elzem Mavi Ve Mahir Karan

"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ`un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.

Aşkının peşinden koşan nasibini bulur

Anlaşmalı evlilik yapmak zorunda kalan Ophelia Violet Rayne, ünlü iş adamı Santana Elijah Ulrich ile geçirmesi gereken koca bir 365 günü vardı. Bu yolculuk onun için hiç kolay olmayacaktı Karşısında ki adam İngiltere’nin en ünlü iş adamının veliahtı ve aynı zamanda zengin züppesi bir playboydu. Ophelia bu evlilikle nasıl başa çıkacaktı? Onu okuyup hep beraber göreceğiz.

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı."