Sen, seni nasıl sevdiğimi,

Nerden bileceksin ki,

Göğsüne dolan nefes,

İnsana neden yetmez.

Odalara sığamamak nedir,

Bütün bir gökyüzü,

Nasıl düşer insanın gönlüne,

Nasıl kalır yüreğin,

Tüm o yıkıntıların arasında.

Sevdiğinin gözlerine her baktığında,

Binlerce kez işkencelere çekilmek,

Ve vurulmadan tam orta yerinden,

Göğsünü delik değiş etmek nedir,

Sen nerden bileceksin ki.

Sen seni nasıl sevdiğimi

Yâr nerden bileceksin ki

Birini düşünmekten, kendini unutmak

Seni asla sevmeyeceğini,

Asla ellerini tutamayacağını bile bile

Birini ölesiye çok sevmek nedir,

Yoldan çıkan yüreğini dizginliyememek

Bile bile diyorum yâr bile bile

Ömrün sessiz bir ölüme sürüklenirken

Farketmeden şu aklını kaybetmek nedir,

Sen nerden bileceksin ki?

Sen, seni nasıl sevdiğimi

Yâr nerden bileceksin ki

Ellerine dokunabilmenin,

Cehennem korkusu nedir..

Seni bir daha görememenin

Dehşete düşüren ihtimalini

nerden bileceksin ki

İşte sen benim en karanlık azabımsın

Azabımsın da yâr...

Nerden bileceksin.

Oysa ey yâr, mutluluk

Gözlerinin içine korkmadan bakabilmekti

Ben gözlerimi açıp sana uyandım

Uyandım ve

Kanadından vurulmuştu yüreğim

Yaralandım da kurtulamadım

Beni her gece çektiğin işkencelerden.

Şimdi hiçbir şey olmamış gibi sorma beni

Sen iki secde arasında

Rabime zikrettiğimsin !

Ve yâr şimdi !

Seni düşünürken baktığım gökyüzüne

Asılı kalıyor gözlerim...

Sen, sana nasıl öldüğümü

Nasıl sevdiğimi, kendimden geçişlerimi

Aklımı kaybedişlerimi,

Ah uslanmayan şu yüreğimin deliliğini

Birisini bir ömür beklemeyi

Nerden bileceksin ki

Bilmiyorsun...

Bilseydin yüreğin titrerdi

Bilseydin

Kendinden nefret ederdin....