Kıyametin ardında tek başımayım diye korkarken, bu da aslında benim kıyametimse? Cehennem kapıları bunu fark etmem ile daha yeni açılıyorsa bedenime? Aslında ben de ölmüşsem ama kıyametim ölmemiş gibi zannetmemse? Ne yapmam lazımdı? Herkes gibi öldüğüm için sevinmeli miydim? Yoksa karşımda olan cehennemden korkmalı mıydım? ... UYARI: Bu kitap küfür, argo, kötü örnek olabilecek uygunsuz davranışlar, fiziksel ve psikolojik şiddet, taciz, intihar gibi durumlar bulundurur. Bu durumların güzellemesi, özendirilmesi yapılmamıştır. Kitaba lütfen bunları içerdiğini bilerek başlayınız. Kurguda geçen kişi ve olayların herhangi bir gerçek kişi, kurum ya da kuruluşla ilgisi bulunmamaktadır. Hepsi hayal ürünüdür. İyi okumalar.

Mert öldü sanılıyordu. Sena geçmişten çıkmamıştı. Ece sessizliğine gömülmüştü. Ve ben... Boran... sadece birini sevdim. Ama bazen sevmek yetmiyor. Bu hikâyede herkes birini kaybetti. Belki de en çok kendimizi...

"Aşk, bazen sadece susmayı seçenlerindir." Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde... Develer tellal iken, pireler berber iken, ben ninemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken... Bir mahalle varmış. Güneş orada başka doğar, rüzgâr başka esermiş. O mahallenin adı Sevda Sokağı`ymış. Bu sokakta herkes birbirini tanır, ama herkes bir sırrı saklarmış. Bir pencere varmış, her gün aynı saatte açılırmış. O pencerede bir kız otururmuş, adı Sevda`ymış. Gülerse güneş doğar, susarsa rüzgâr dinermiş, ama o pek gülmezmiş. Bir de sokaktan geçen bir delikanlı varmış... Her gün, her gece, aynı adımlarla geçermiş o evin önünden. Ne selam verirmiş, ne başını çevirirmiş. Ne seslenmiş, ne söylemiş, ama gözleri hep oradaymış. Söylese ne olurmuş? Söylemese ne değişirmiş? O mahallede herkesin bildiği ama kimsenin konuşmadığı şeyler varmış. Bir bakış. Bir suskunluk. Bir ihtimal. Ve bir sebep. Çünkü bazı sevdalar, dilin ucunda değil... kalbin orta yerinde yaşanırmış. İşte bu, öyle bir sevdaymış. Bu, "Darılma Hanım teyze, kızınızı sevdim..." Diyemeyen bir adamın hikâyesiymiş. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, bir suskunluğun nasıl sevda olduğunun hikâyesi.

Kitap kapağına bakmayın çok değişik koywcak şey bulamadım jejkdjdjdkd

Basketbolcu Minho ve Okul başkanı Jisung

O an içimde bir şey düştü yere. Küçük bir çan gibi çaldı. Boğazım düğümlendi. Ona ait ne varsa hatırlamak istedim. Ama sadece his kalmıştı. Bir de… yarım kalan bir hikâye.

Birçok şey ve hiçbir şey adına

Mavi -"SEVİYORUM ULAN SENİ BEN MAVİ ,MAVİ KORAY BURAYI KÖPEK GİBİ SEVİYORUM" diye bağırdım balkondan aşağıda olan abimler annem ve babam ağzı açık Bi şekilde bana bakıyorlardı. Sadece onlar mı partide olan tüm insanlar beni izliyodu.Burayın ailesi bile.. Ahhh mavi gene sıçtın kızım.

Gerçek aşkın aslında çok yakınında olduğunu nereden bilebilirsin ki?Küçüklüğünden beri farklı bir kıza aşık olan Yiğit okula yeni kayıt yaptıran Selen ile gerçek aşkı bulur.Peki aşk her zaman güzellikleri getirir mi?İhanet edemez mi çok seven bir insan?Peki ya sevdiği için ona ihanet etmek zorunda kalırsa?O zaman ne yapmalı?Susup oturmalı mı yoksa cesaret etmeli mi?

Hayatta kalmak için hiç bir sebebim yok peki neden hala katlanılmaz olan bu dünyanın esiriyim?

Bu kitabımız 4 liseli den oluşmaktadir. Rüya ilk başta tanıdığı insanlara nekadar sinir olsada yine de onlardan vazgacemiyor bu kitabimi herkesin okumasını öneriyorum ve yorumlarınızı bekliyorum çok teşekkür ederim 🌸🎀

Gece, kendini bir örtü gibi dünyaya sererken, hiçbir şey ne karanlık kadar derindi, ne de yalnızlık kadar eziciydi. An, her şeyin kaybolmuş olduğu, aynı zamanda her şeyin yeniden başlayacağı andı. Alya Mira Karaca. Bir gecede yıkılan bir aile, sessizliğe gömülen bir geçmiş ve o geceyle birlikte yok olan bir kız çocuğu. Hayatı kanla silinen ve bir gecede her şeyini kaybeden bir kadın. O gece gökyüzü, iki kadının çığlığıyla yarıldı ama üç kadın mezara gömülmüştü. Sürgün edildiği topraklarda bir sır gibi yaşarken kimse, fırtınayı gözlerinde, geçmişi sırtında taşıyarak geceleri zihninde nasıl bir savaş alanı kurduğunu bilemedi. On yılı sadece geçmişin hayaletleriyle, hayatta kalmakla değil, aynı zamanda karanlıkta örülen sırlar ve bir amaçla geçirdi. Zihninde bir hesaplaşma, kalbinde ise on yıldır büyüyen bir intikam alevi vardı. Alya acısını içine gömüp uzaklara giden küçük bir kızdı ama dönen, o küçük kız değildi. Altay Karal Kurtviran. Karanlık dünyaya hükmeden, bu karmaşık ağın tam ortasında yer alan tehlikeli, güçlü ve esrarengiz bir adam bir adam. Yeraltı dünyasının labirentlerinde hüküm süren bir adam. Karanlık geçmişinde saklı tuttuğu büyük bir sır, gözlerinde hem ölümün karanlığı hem de hayatın en yakıcı arzusu var. Geçmişi sislerle örtülü, kimliği sayısız yalanla mühürlü. Kimsenin bilmediği büyük bir sırrı taşıyan bu adamın kaderi, Alya`nın intikam yolculuğuyla kesiştiğinde yalnızca Alya’nın değil, tüm dengelerin kaderi değişecek. Gerçekler ortaya çıktıkça, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığı anlaşılacak. İntikamın ateşinde güçlenen bir kadın. Karanlığa hükmeden bir adam. Ve karanlığı yutan bir adalet. Ve karanlığın içinden doğan bir devrim. Bu yalnızca bir aşk hikâyesi değil. Bu, sessiz çığlıkların, yarım kalmış vedaların ve kadim hesapların hikâyesi. Küllerinden doğmuş bir kadının kendi gölgeleriyle yüzleşmesinin, acı ve karanlık arasında sıkışmış bir adamın kimliğini arayışının ve adaletin artık sadece mahkemelerde değil, sokak aralarında da kurulduğu bir dünyanın hikâyesi. Bu, güç ve özgürlük arayışının, adaletin acımasız yüzünün ve kadınların sarsılmaz cesaretinin, kadın gücünün sınırlarını zorlayan ve küllerin altından doğan bir yangının hikâyesi. Alya Mira Karaca`nın hikâyesi. "Bazen bir kadın, dünyayı yerinden oynatabilir."

"Ne bekliyordun ya!" diye bu sefer ben bağırdım avazım çıktığı kadar. "Sana diyorum Cesur, sana! Ne bekliyordun ya sen benden?" Elimdeki kutuyu kaldırıp ona doğru salladım. "Dedem öleli bir ay olmuşken, bana alyans göndererek ne bekliyordun ya sen ne!" "Dönmeni!" dedi hışımla yönünü tekrar bana çevirirken. "Beni unutmamanı! Uğruna her şeyimi tek kalemde feda edebileceğim kadının dönmesini umdum Helen!" derken dibime kadar girmiş, bağırıyordu. "Sadece İstanbul`a değil ama! Bana da dönmeni istedim! Burada tek başıma her gün her gece köpekler gibi seni özlerken sen de beni özle de dön istedim!" Ellerini saçlarına daldırmış sakinleşmeye çalışmıştı."Ya şu siktiğimin iki yılında hep ne istediysem onu istedim sadece senden! Bir kez olsun benim seni sevdiğim gibi beni sev istedim Helen! Çok mu şey istedim?" Gözlerim hırstan mı yoksa kırgınlıktan mı bilinmez dolarken başımı iki yana salladım. "Ben seni çok sevdim Cesur." Buruk bir kıvrılma boy gösterdi ifadesinde. "Kabul," dedi. "Sen de sevdin belki beni. Ama benim sevgim, senin için herkesi, her şeyi yakıp geçebilecekken seninki beni hiçbir konuda öne koymana bile yetmedi. Ben, hiçbir konuda senin ilk tercihin bile olamadım." Başını iki yana salladı. "Sen varya sen; elindeki işinden, önündeki dosyadan, Helen..." dedi ve üzerime eğildi. "Sen beni dudağındaki o kırmızı rujundan bile daha az sevdin." Dudaklarım aralandı, istemsizce bir adım geriledim. Nasıl böyle düşünebilirdi? Beni oradan, o kalıptan çıkartmak zorundaydı. Benim gidip de ona geri dönmeyişim sevgisizliğimden değil, bana söylediği yalanlarındandı. "Ben seni terk edip giden annen değilim Cesur." dedim tek celsede. "İlk önce bunun bir farkında ol." An be an gölge inen yüzüne ve düşen omuzlarına rağmen durmadım. "Ama tıpkı onun gibi," dedim arkamı dönüp gitmeden önce. "Ben de unuttum seni."

Anlaşmalı evlilik

Acımasız hayatta lal olmuş ve kendini resimleriyle ifade etmiş genç bir kız , sert bakışları ve sert tavrı ile genel olarak korkulan bir genç erkek. Kitabım lise kurgusudur ve gelip bir göz atmanızı tavsiye ederim.

Abisinin arkadaşına aşık olan ama açılamayan yinede onun ile herzaman kendini mutlu hissetmesini anlatan bir hikayeeee

Hiç beklenmedik bir anda gelişen olaylar

En ufak bir ışığın bile olmadığı dünyada doğsaydın hayat nasıl olurdu ?

Sessiz Çığlıklar "Bazı çığlıklar, sadece içimizde yankılanır." Beş yabancı. Beşi de geçmişte aynı kişiyi farklı şekillerde kırdı. Ve o kişi, bir gün sessizce yok oldu. Aylar sonra, bir gece... Hepsine aynı mesaj geldi: "Tek başına gel. Aksi halde sonun onun gibi olur." Deniz, öfkesiyle keskin. Lara, sessizliğin ardında kaybolmuş. Atlas, gerilimi yumuşatmaya çalışsa da yükü ağır. Buğra, neşenin ardına gizlenmiş bir korkaklık taşıyor. Andaç ise kontrolü kaybetmeye alışkın değil. Gözlerini penceresiz bir sığınakta açtıklarında, kimse neden orada olduğunu bilmiyordu. Ama geçmişin çığlıkları, duvarların arkasında yankılanıyordu. "Sessiz Çığlıklar", pişmanlık, yüzleşme ve hayatta kalma arasında sıkışmış beş gencin psikolojik gerilim dolu hikâyesini anlatıyor. Bazı sırlar karanlıkta saklı kalmak ister. Peki ya bazı insanlar o karanlığı hak ediyorsa?

"Karanlıktan korkarken, onun karanlığında kendimi güvende hissediyordum..."

İntikan; Bir çocuğun sessizce büyütüğü kırgınlıkla, bir gencin mecbur kaldığı terk edişin savaşıdır.

Bir insanın pusulasını bulması ne kadar zaman alır? Bir keresinde babam, pusulanın aslında insanın içindeki iyilik ve kötülükle birlikte var olduğunu söylemişti. Yoğun karın yağdığı, soğuk bir günde beni yanına çağırmıştı. Elinde, paslanmış, büyük ve yılların izlerini taşıyan bir pusula tutuyordu. Gözlerimin içine bakımış ve anlatmaya başlamıştı; "Bak evlat," dedi. "İnsanlar kendilerini ve kim olduklarını bulmak isterler. Bunun için herkes bir pusulaya mahkûmdur. Fakat önemli olan, o pusulanın ne olduğunu bulmaktır. Benim pusulam mahkûm olduğum şeydir." diyerek elindeki pusulayı kaldırdı. Ben ise merakla sordum: "Peki babacığım, benim pusulam nedir? Yoksa hiçbir zaman bir pusulam olmayacak mı?" Babam gülümsedi ve şöyle dedi: "Senin pusulan yüreğin olacak evlat. Onu dinleyeceksin, onunla ilerleyeceksin." Ardından ayağa kalkıp pencereyi açtı. "Eğer her taraf karanlıksa pusulaya ihtiyacın yoktur; tehlikelidir karanlık, bilirsin. Ama işte her yer beyazsa, aydınlıksa, işte o zaman pusulanı aç ve dinle. Unutma en parlak ve iyi görünen şeyler genellikle en karanlığıdır. "

"Şu hayata doğmadan ölmüşüm ben zaten..."

Yorgun bir ruh, bilinçsiz geçen zamann...

Bir sarı oda, bir yedi kişi ve bir suçlu. Peki kim? Deniz, arkadaşları ile gittiği tatilde, bir otel odasında gördüğü bir manzara ile suçlanır. Arkadaşları ona inanmaz ve o da inandıramaz. Bu nedenle on yıl hapis yatar ve orada bir kadın vesilesi ile Sergen`le tanışır. On yıl boyunca Deniz Sergen`in düşmanlarını temizlerken Sergen de Deniz`in ihtiyaçlarını karşılar ve bu şekilde dostlukları güçlenir. Deniz hapisten çıktıktan sonra intikam ateşiyle yanıp tutuşur. Bu intikam dolu yolda Sergen`le birlikte yürür. İntikam geriye kalan altı arkadaşı içindir. Peki, zaman onlara ne gösterecektir? Deniz bu yolda ittifaklar kuracak, kimseye güvenmeyecek ama tek bir yolda ilerleyecek. İntikam.