Sevgili okuyucular, Elinizde tuttuğunuz bu kitap, ailesi acımasızca elinden alınmış ve zorla yabancı topraklara sürüklenmiş bir kızın hikâyesini anlatmaktadır. Bu satırlar, tamamen hayal gücümün ürünü olsa da, her cümlede yaşanmışlıkların gölgesini bulacaksınız. Okurken yalnızca gözlerinizle değil, kalbinizle de hissetmenizi istiyorum. Onun korkusunu, çaresizliğini ve yeniden doğma mücadelesini sanki kendi ruhunuzdan geçiyormuş gibi yaşayın. Ancak o zaman bu kitabın neden yazıldığını ve ana fikrini derinden kavrayabileceksiniz. Hikâyeye kalbinizi açın ve kendinizi akışına bırakın. İyi okumalar.

Okyanus, ara tatil için ailesiyle ve ailesinin çocukluk arkadaşlarıyla almış olduğu evlerine tatile gidecektir. Fakat beklenmedik şekilde ailesinin arkadaşlarının çocuklarıyla tanışır ve işler hiç beklemediği şekilde ilerler. Yeni arkadaşlıklar, yeni aşklar, ve aşk üçgenleri hatta dörtgenleri..

Aslında bu kitabı ilk yazışım değil ama bir türlü sonunu getiremediğim bir kitap diyebiliriz. Gerçek bir hayattan esinlendiğim bu kitaba biraz da kendi hayal gücümü katarak yazmak istedim. Ve bu kitabı tamamlamaya karar verdim. Uzun zamandır cesaret edemediğim daha doğrusu başına oturduğum anda nefesimin kesildiği, sonunu getirmekten çok korktuğum biraz da yaşananlardan utandığım bu kitabı sizlere sunmaya okutmaya karar verdim.

Yıllarca başka bir ülkede esir kalmış ve orda kefalet le serbest bırakılmış bir adamın hikâyesi gerçek bir hikayeden uyarlanan kitabımı okmanizi tavsiye ederim Sevgilerimle..

Babasının terörist olduğu gerçeğini öğrenen Elida her şeye rağmen o anda babasını öldürür. Bu hareketi sayesinde tüm oklar üzerine çevirilirken Yüzbaşı Birkan ile anlaşmalı bir evliliğe sürüklenir

YAŞ SINIRI YOK

"Dilerim ki asla caymazsın benim olmaktan... "

Yeni kitap djkks kksnjsj ksksksk

Karanlıkta acıdan kıvranan ve tam anlamıyla acısını yaşayamayan bir insan düşünün desem?Aklınıza ilk kendiniz gelirsiniz.Bu acılar kime göre acı kimine göre eğlence kimine göre ise dramize etmektir.Ama acıyı yaşan bizlerizdir.Bazı acılar anlatılamaz.Anlatılsa da duyulamaz.Benim acımın kahramanı Meri.Peki sizin acınızın kahramanı kim?Her acının bir kahramanı var mıdır?Bilmem.Belki yoktur.Ama acı vardır...

Nevrozun çocuğu olmuyor diye kuma getiren kocası ve kumasının çucuğu olmasısından sonra nevrozun başına gelenler

biryerlerde sen varsın biz varız

Şuanda yazmakta olduğum eserim

Annesini babası tarafından kaybetmiş. Alara koral hayata kardeşi Nazlı için devam ediyordu. Karşısına çıkan adamın onun için şans mı yoksa kader mi bilemiyordu.

Doktor Eylül Karapınar görev yapmak için Siirt/Kurtalan`a gider. Tuttuğu ev uzak olduğu için bir adamdan onu eve bırakmasını ister. Ama yardım isteği kişi profesyonel mafya Alperen Yalçın`dır. Komutanımın Emri:Kalbini Koru

"şah mat" diye başlayan bir kitap düşünün. Çok mutlu bir ailede yaşayan deniz bir oyun yüzünden ailesini kaybetmişti. bu oyun hayatını bitirmişti. okulda tanıştığı çocukla fazlasıyla hızlı ilerlemişti. babasının ona yaptıklarını umursamadan hayalini gerçekleştirmişti ama bu karar çok yanlış bir karardı

Neşeli günler diyarina son

Sabah uyandığımda eski günleri geride birakmiş olarak uyandığımı sanıyordum, ta ki o mektup gelene kadar... O mektup yüzünden hayatımın bittiğini düşünmüştüm ama bunu bir yıl önceki ben duysa gülüp geçmeye çalışırdı ama patlamış dudağindan dolayı yapamazdı. İlerleyen zamanlarda ne olup biteceğini bilmeden yaşamaya devam ediyordum. Kim bilebilirdi ki sevgilimin katilinin çok yakınım olacağını...

Tesadüfen birbirini bulan iki gencin aşk hayatı

Bir kibrit masal mıdır?

Voleybol kaptanı olmak zordur. Özellikle voleybolcular dan sonra basketbolcular geliyorsa... Onların bakışları altında oynamak çok ayrı bir derttir. Biz kızlar bunu çok iyi biliriz. Çünkü sürekli atışlarımızla dalga geçerler. Ben ve gurubum bu basketcilere çok gıcık oluruz. Hepsi ayrı bir kişilik ayrı bir sevimsizlikdir. Yani hep öyle düşünürdük fakat küçük bir hata nedeniyle hepsini tanımış olduk...

Soyun," "Neden?"Seks yapacağız."Bunu söylerken sesi boğuk ve tehlike ile çıkmıştı.İlkte bunun olacağını aklımın ucundan bile geçirmemiştim. Sertçe yutkundum. Hayatım mahvolmuştu. Bu adama seks arkadaşı olacaktım. Paramı verecekti ve benim bu paraya ihtiyacım vardı. Üzerimdeki gömleğin düğmelerini çözmeye başladım. Bunu yaparken ellerim titriyordu. Karşımdaki adam fazla acımasızdı, ben ise ürkek bir ceylan gibiydim. O ise avına yaklaşan bir aslan gibi… Yavaş adımları dizlerimin bağını çözüyordu. İçimde tarifsiz bir korku vardı. Ne olacaktı? Bu adamın mı olacaktım?

Gerçek hayattan uyarlanmıştır.

Açıklama yok çünkü bulamadım okuyun işte

İnsanın hayatında sıradan sandığı anların, aslında kaderin en kalabalık gişe sırası olduğunu sonradan anlıyor. Asım da sadece bir fatura yatırmaya gittiğini sanıyordu o sabah, bilmeden hayatının en büyük borcunu kalbine yazdıracağını… Asım sabahın dokuz otuz yedisinde, postanenin eski tahta banklarından birine oturmuş, birikmiş elektrik borçlarının ödemek için sıra beklemektedir. O an asım için sıradan bir gündü, yine balıkçı Osman amca askerdeki oğlu Mustafadan gelen mektubu almak için gelmiş, Ayten hanım ise uzakta ki akrabalarından istemiş olduğu malzemeler gelmiş mi diye kontrol ediyordu. Tam o anda postanenin kapısı açıldı ve Aslı içeri girdi. Asım`ın yıllarca kitaplarda okuyup inanmadığı o şeyin, ilk görüşte aşkın, tam da böyle bir sarsıntı olduğunu o an anladı. Adını bilmediği bu kadın... “Bu kadın da kim? Gözleri çok güzelmiş. Sorsam adın nedir diye söyler mi bana? Peki soracak cesaretim var mı? Ne oldu bana? Niye kalbim hızlı çarpmaya başladı? Asım kendine gel! Yoksa bu mudur aşk dedikleri şey? Kalbin hızlı çarpması, fazlaca heyecan hayır asım kontrol etmelisin nefes alış verişlerini ama nasıl? Önce derin derin nefes al sonra yavaş yavaş ağzından ver. Aah adını bilmediğim gizemli kadın bilmem neden geldin postaneye ama bilirim eğer şimdi adını öğrenemezsem bu benim en büyük pişmanlığım olacak…” Aslı yaşlı ninesine dedesinden kalma emekli maaşını almak için sıra numarası aldı ve asımın iki yanında ki eski tahta banka yavaşça oturdu. “Fark ettimi acaba beni? O da aynı hisleri yaşadımı? Yanına gidip adını sorsam yanlış anlar mı? Niyetimin ciddi olduğunu nasıl gösterebilirim ki? Oğlum asım eğer şimdi yanına gitmezsem bu soruların hiç bir zaman cevabını alamayacaksın” Asım bir anda bütün cesaretini topladı tam ayağa kalkacak gibi oldu Vezne mahmut efendi (sıradaki gelsin! Sıra no 143) Asım; “Ah mahmut efendi, şimdi mi benim sıram duramadın mı beş dakika daha…” Asım, Mahmut Efendi`ye içinden mırıldanarak, ayaklarını sürüyerek vezneye doğru gider. Ayakları tahta zeminde sanki tonlarca ağırlıkla sürünüyordu. Mahmut efendinin yüzünde yine aynı ifade vardı ‘ bitse de şu işler eve gitsem.’ Mahmut efendi elli ikisinde asık suratlı bir vezne çalışanıdır. Postanenin en eski çalışanı olmasının ve yılların yorgunluğunu yüzünden okuyabiliyordu asım. Ansızın bütün odayı kaplayan Mahmut Efendi`nin çatlak sesi: “Evraklar nerede evladım, boş boş bakma!” diye gürledi. Asım, faturayı uzatırken göz ucuyla banka baktı. Bankta oturmuş etrafını incelemekte olan gizimli kadının kendisine bakıp bakmadığını anlamaya çalışıyordu. Hızlı bir şekilde işlemlerini bitirirken aynı zamanda kafasında kurguyu yazmıştı: “Merhaba, zât-ı âlinizin ismini öğrenmemde bir mahzûr var mıdır? Bilâkis niyetim size para vermektir. Hayır para değil, para vezneye verilecek. Merhaba, zât-ı âlinizin ismini öğrenmemde bir mahzûr var mıdır? Bilâkis niyetim, zât-ı şahsınız ile umumî değil, husûsî ve daimî bir yuva tesis etmektir. Aynen bu şekil asım…” Vezne Mahmut efendinin: “ işleminiz bitmiştir, sıradaki!” Diye bağırmasıyla birlikte Asımın yüreğinde sıcaklık vücudunu komple sarmıştı. Sanki kalbi göğüs kafesinden dışarı fırlayacaktı. Bütün cesaretini toplayarak arkasını döndü, ufak adımlarla gizemli kadına doğru yürürken, titrek elleriyle de saçını tarıyordu. Gizemli kadına adını sorması için sadece 2 adım kalmıştı. Tam o anda, Aslı yerinden kalktı. Elindeki buruşuk sıra numarasını buruşturdu ve vezneye doğru yürümeye başladı. "Sıra no 145!" Mahmut Efendi`nin sesi bu sefer Aslı`yı çağırıyordu. Asım olduğu yerde çivilenmiş gibi kaldı. Bir an önünü kesip sormak istedi ama balıkçı osman amca buna müsaade etmedi: “Asım evladım, bilirsin benim okumam yazmam yok. Bu mektubu benim için okur musun?” Asım, Osman Amcanın yalvaran bakışlarını görmezden gelemezdi; bu küçük bir kasabada yapılacak en ayıp şeydi. Bir saniye tereddüt etti. O bir saniye Aslının vezne gişesine ulaştığı ve Mahmut Efendi ile konuşmaya başladığı saniyeydi. "Tamam Osman Amca!" diye mırıldandı Asım. Son bir kez adını öğrenemediği o kadının sırtına bakarak, osman amcanın elinden mektubu aldı ve oradan ayrıldı… sanki kader bir kez daha sırasını almıştı

amsjsjdjbhfhvbhbfjvbjb