Urfa’da yaşayan Efnan’nın üvey annesi ve abisinin zorbalığına dayanamayıp İstanbul’a kaçış hikayesini anlatıyor. İlk kitabım yazım hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın. Bir şans verirseniz çok mutlu olurum.

Karla tanıştığımız gün olmuştu herşey. Soğukluğuyla tenimi yakan karın bana verdiği o hediyeydi. Şans mı, kader mi bilemezdik. Tek bildiğim şey aldığım her hediyeden daha değerli oluşuydu.

Omg ilk defa bir kitap yazıyorum umarım beğenirsiniz iyi okumalarr

Herkes okuya bilir sevgilerr

Sokakların karanlık köşelerinde, illegal dövüş ringlerinin vahşiliğinde hayatta kalmaya çalışan Akın Çebi Sakman ile hayatın zorluklarına göğüs geren Zelal Kurtuluş`un yolları kesişiyor. Akın`ın sert mizacı, uyanık zekası ve her an patlamaya hazır tehlikeli duruşu, dövüş arenasında rakiplerine korku salar. Zelal ise neşeli ve güçlü yapısıyla, hayatın acımasız yüzünü yumuşatmaya çalışan genç bir kadındır. Onun mücadeleden yılmayan tavrı, Akın`ın karanlık dünyasına ışık tutar.

Okuyan Asya bir gün matematik ödevi için arkadaşın ayazar ama yanlış numara çıkar ve Asya bu kişinin peşine düşer. Arada ilerleyen bağ ile bir seyelr oluurr

SİZ: Uraz, SİZ :Hiç duydun mu gözyaşı şişesini?Bugün gittiğim müzenin müdürüyle biraz konuştum o anlattı. SİZ:Eskiden insanlar, söylenemeyen acılar için küçük bir şişe saklarmış. Her gözyaşını içine damlatırmış, konuşmak yerine ağlarmış. Çünkü bazı kelimeler ağırdır, bazı duygular ise sessizdir. SİZ : Ben de böyle bir şişe hayal ediyorum bazen. SİZ :İçinde bir şey yok gibi… ama aslında dolup taşıyor. SİZ: Belki biri birini çok sevmiştir, ama söyleyememiştir. Belki yanında gülümsemiş, ama içinden bin parçaya bölünmüştür. Ve her susuşunda bir damla daha bırakmıştır o hayali şişeye. SİZ : İşte o şişe, benimle yaşıyor. SİZ :Görünmez bir rafta duruyor, sessiz ama orada. SİZ: Belki bir gün fark edersin, belki de hiç... (Görüldü) (Yazıyor...)

Takıntılı bir eski sevgilinin kısıtlaması ve devamında yasanan seyler. eglencesine yazıyorum

Hayat bazen en beklemediğimiz anlarda karşımıza insanları çıkarır. Bazen bir bakış, bir söz veya bir tesadüf, her şeyi değiştirebilir. Bu hikaye, Karadeniz’in rüzgarlı sokaklarında, fırtınalı deniz kenarında ve karmaşık duyguların ortasında geçiyor. Burada sevecek, öfkelenecek, bazen kırılacak ve bazen de umut bulacaksınız. Okurken kendinizi karakterlerin yerine koyun; belki onlar kadar cesur, belki onlar kadar asi olmayacaksınız… ama her satırda biraz kalbinizi hissedeceksiniz.

Herşey kızımla Diyarbakır da halamın kızının düğünü için gittiğim gün başladı. Yazılar kısa olacak sizi sıkmayan güzel bir kitap olacak.

Tenin tenime dokunsun ihtiyaç bu

-ne sanıyorsun sen kendini? -ne?! -o iyi mi?! -çekil lan! -neden burdayım? Evet selamlar önceki kitap kötüydü biraz ama bu kitap için aklımda süper şeyler var yukarda gördüklerinizde bazı sahnelerden alıntı diyaloglar

Saçmalama bir kekoya asla aşık olmam

GABRİEL:Sana demiştim benim olacaksın diye OLIVIA:....

Komiser askimm

"Hayatımın en çetin davasıydı. Yıllarca süren birlikteliğimizin tek bir `ayrılık maddesi` ile sonuçlanmasını izlemek…Oysa ben, adalet savaşçısıydım. Ama bu mahkemede, bütün deliller aleyhimeydi ve savunacak tek bir kanıtım bile yoktu."

Bazen hayalleriniz gözünüzün önündedir. Onları görmek için hayata başka bir açıdan bakmak gerekir. 🤧

“Kim olduğunu sanıyorsun Lidya?” “Her şeyin. Vazgeçmediğin aşkın. Bitti desende kalbinde bitiremediğin aşkın!”

Arkadaşlıktan sevgilisine uzayan uzun yol...

Arel gençliğinin en güzel yerinde birine bağlanır o kişi ile hayatını birleştirir ve Birgül Arel in telefonuna bi mesaj gelir ve o günden sonra o çok güvendiği kişi ve ailesi yok olmuştur...

Hayatımı mahfoldu sanarken birden düzelmişti

"Buradayım, aklım başıma yeni geldi Ayperi`m.Açmaz mısın bana tekrar kalbinin kapılarını? bize bir şans vermez misin?" diyince kafamı sağa sola salladım yavaşça. "Artık karşında eski Ayperi yok,senin için kendini bile düşünmeyen o kadın değilim artık." diyince yıkılışına şahit oldum ama artık çok geçti,biz diye bir şey olamazdı. "Benim sana gözüm kör, kulağım sağırdı Kürşat.Ne yaparsan yap,bir şekilde unutuyordum sana olan sevgimden ama artık yok.Sen gittin benim içimdeki duyguları da yıktın geçtin." diyerek bir adım geriledim. "Yine de gerçeği gördüm ya çok mutluyum o yüzden.Şimdi git ve karının yanında kal,çünkü bundan sonra birbirimizin hayatında yerimiz yok..."

Hayatımda gördüğüm en soğuk grilere sahipti. Sanki gözlerinin içinde buzla kaplı bir gece saklıydı. Her bakışı, her dokunuşu bana meydan okuyor; beni karanlığından uzak durmam için uyarıyordu. Ama sözlerinin tam tersine, her seferinde beni kendi dipsizliğine çekmekten asla vazgeçmiyordu. "Bir daha karşıma çıkmadığından emin ol, Sofinka. Yoksa yemin ederim gördüğün son gözler benimkiler olur.” Onun söyledikleri yıllarca zihnimde dolanıp durdu.Ve bir gün, karanlık sırlarını sakladığı o kuleye gittiğimde kendimi uçurumun kenarında bulmuştum. O canavardan kurtarmaya çalıştığım o can, hiç tereddüt etmeden beni sırtımdan bıçaklamıştı. Bir el beni karanlığa ittiğinde gördüğüm son şey onun gri gözleriydi. Belki de haklıydı; onun yoluna çıkarsam göreceğim en son şey onun soğuk grileri olacaktı. Öyle de olmuştu. Ama bu kez beni öldüren değil, kurtaran taraf gibiydi. Bu kurtuluşun onun sonunu da beraberinde getireceğindense habersizdi. Gözlerimi tekrar açtığımda ise hafızam susmuştu. Geçmişin tüm izleri, tüm çığlıkları, tüm kanı… hepsi kaybolmuştu. Ve şimdi… Zamanında düşmanım olan o adam, karşıma geçip nişanlım olduğunu söylüyordu. Sanki beni ölümle tehdit eden kendisi değilmiş gibi. Sanki onu vuran ben değilmişim gibi. Sanki bu hikâyenin bir sonu yokmuş gibi.

Kitabın içinde küfür bulunacak öncelikle bunu belirteyim. Umarım ki beğenirsiniz iyi okumalar dilerim

Ünlü bir yayıncı ona hayran olan fanına yazarsa ne mi olur?