Kitap Tür Kategorileri

Asil`e gelen yarış teklifi onu ve ailesi bildiği arkadaşlarını tehlikeli ve tutku dolu yeni gizemli bir Fırtınaya ve teklifin sahibine (Barış Atltay) iter.

"Adam gülünce kısılan gözlerine tutulmuştu. Kadın ise hiç sevmeyeceği şeyi sevmişti adamın saçlarını..." Yaprak SAYDAM Asil KUZGUN

Asil kardeşinin intikamını istiyordu okuldan döndüğü gece babası tarafından ölesiye dövülmesiyle beraber kaçtığı terk edilmiş okulda sabah ona yardım eden çocuklardan biriyle karşılaşıyor ve evet işte herşey o zaman başlıyor katiller,suikastçılar ve normal insanlar herkes bu işte bir rol oynuyordu ama peki asıl bu oyunu başlatan kişi kimdi? Asilin kardeşi için girdiği bu intikam arayışında engellerle ve asıl gerçek hayatla tanışmıştı kan... Her ölümün sonunda vücudumuzdan sıcak ve keskin akan o sıvı asil masumdu sadece bu hayatta sevdiği kişileri istiyordu belkide onlar olsaydı daha düzgün bir yaşamı olacaktı peki asil kaçtıktan sonra önüne çıkan aşk duygusunu bir nefrete mi dönüştürücekti yoksa kabullenip bu aşk`a esir mi olacaktı 𝙃𝙚𝙥 𝙗𝙚𝙧𝙖𝙗𝙚𝙧 𝙜ö𝙧𝙢𝙚 𝙫𝙖𝙠𝙩𝙞 𝙠ı𝙮𝙖𝙢𝙚𝙩 𝙮𝙤𝙡𝙪𝙣𝙙𝙖 𝙜𝙚𝙣ç 𝙠𝙪𝙧𝙜𝙪 𝙠𝙞𝙩𝙖𝙗ı 𝙫𝙚 𝙮𝙚𝙣𝙞 𝙝𝙖𝙮𝙖𝙩𝙡𝙖𝙧𝙡𝙖 𝙨𝙞𝙯𝙞 𝙗𝙪𝙡𝙪ş𝙩𝙪𝙧𝙖𝙣 𝙤 𝙠𝙞𝙩𝙖𝙥 𝙝𝙚𝙧𝙠𝙚𝙨 𝙗𝙪 𝙤𝙮𝙪𝙣𝙪𝙣 𝙞ç𝙞𝙣𝙙𝙚 𝙥𝙚𝙠𝙞 𝙨𝙞𝙯𝙞𝙣 𝙗𝙪 𝙤𝙮𝙪𝙣𝙙𝙖 𝙧𝙤𝙡ü𝙣ü𝙯 𝙣𝙚?

Depremle birlikte tanıdığı herkesi bir gece de kaybetmiş bir kız, ve onun hayata tutunma çabası. *** "Kor Kalpler Sokağı`nda inecek var." "Hayır," diyor ve ekliyor, "Kor Kalpler Sokağı`nda ölecek var." *** "Pardon, yirmi iki numara, değil mi?" diyorum, adımlarım durduğunda, ve her şey böyle başlıyor. "Yirmi iki numara," diyor, sesini yıllardır benden sakınan kişi, ve ekliyor, "Sana yolunun bana, dolayısıyla İzmir`e düşeceğini söylemiştim, Asil." *** Kan gölü, kan gölü, kan gölü. Bir sürü ceset. Kopmuş uzuvlar. Dayanılmaz bir koku. Bağırışlar çağırışlar. Çaresizliğin silüete bürünmüş hali. Sanırsın mahşer yeri. Hayır, burası yangın yeri. Burası deprem yeri. Burası Hatay, burası İskenderun. Doğduğum yerdeyim, ama öldüğüm değil. *** •tetikleyici olabilecek unsurlar barındırmaktadır, lütfen etkileneceğinizi düşünüyorsanız okumayınız, teşekkürler. (tw: deprem)

Anne olmayı hiç istemedim. Ama bu hayatta en çok anne olmayı sevdim.

Sırtımda hissettiğim bir kaç parmakla bilincim yerine gelmiş olacak ki sertçe sırtımı iten parmakların sahbinin sesini duymaya ve algılamaya başladım. "Uyan artık uykucu denek! Geç kalacaksın!" Arkamda ayakta dikilmiş beni uyandırmaya çalışırken bir yandan da söylenmeyi ihmal etmeyen Arya'ya döndüm.