"Aden o an bir şey fark etti: O da Gaye’yi Seviyordu; ikisi de aynı şeyi yaşıyordu, farklı acılarla, farklı anlarla, farklı kişilerle."

Eşsiz bir müziğe sahip inzivaya çekilmiş yaşlı bir adam, her ne kadar canı gönülden müziğini çalmak istese de yedi notadan fazlasını çalamaz. Müzik güzelliği ile doğayı değiştirme gücüne sahip olduğundan dolayı onu çalmaktan kaçınır. Son bir kez müziğini sonuna kadar dinlemek isteyen bu yaşlı adamın hikayesidir.

Her sabah,evet neredeyse her sabah saat sekizi beş kala dükkanın önünde belirirdi bu kara gölge. Uzun boylu,sert bakışlı ve sessiz bir ruhtu. Sadece siyah güller alır ve parasını tezgâha bırakıp,tek bir kelime etmeden çıkıp giderdi. İki hafta öncesine kadar bir ismi bile yoktu aslında. Şimdilerde ise onun gölgesini veya suskun cüsseli vücudunu dükkanın önünde görsem,Siyah Gül Adamı diye geçirirdim içimden. Evet,ona bu ismi takmıştım sessiz ve suskun olan Siyah Gül Adamı.

Yaşarken, hayatın size sürekli şaka yaptığını zannettiğiniz bir çeşit simülasyonun içerisinde bulursunuz kendinizi. Benim yaşadıklarım ise, reddemeyeceğim, beni nefessiz bırakacak, hatta hafızamı kaybetmeyi bile feda edeceğim kadar gerçekti. Ben 8 yaşımdayken büyümüştüm. Ben henüz 8 yaşımdayken, çocukluğumu annemin ardında bıraktığı haykırışlarının arasına gömmüştüm. Ben belki de hiç çocuk olmamıştım. Çünkü hayat böyledir. Hayat, ince bir ipin üzerinde yapılan bir akrobasi gösterisi gibidir bence. Güvensiz, tehlikeli, etraftan duyulan, akıl almaz fısıltılar. Silah sesi, siren sesleri, küçük adımlarla annemin başucuna gidişim ve dışarıdan çarpılıp kapatılan kapı... Ellerime annemden bulaşan kırmızı bir boya. Kan değil, kan olmaması gerek. Kan... değil. ♡ "Zihnimdeki sesleri susturmak için kendi gürültümü yarattım."

Ölüm onları bir araya getirmişti. Aralarında koca bir mezar varken mutlu olamazlardı.

Sarhoş olmak için kırmızı, sıcak bir şarap gerekmezdi, kendisi yeterliydi. Burası onun kendine ait mabediydi. Müzik kokan bedeni, gece saçlı kadının, bir meleği andıran yüzünün eviydi. Koca sema tanıklık etti onların bu naif aşklarına. Zarif ruhlu, sadıkça seven bedenlerin adına.

Başkarakter Opia, zorlu bir geçmişin ve eski rekabetlerin gölgesinde, kemanıyla kendi yerini bulmaya çalışırken karmaşık ilişkiler kuruyor. Özellikle müzik okulundaki diğer öğrencilerle arasında oluşan rekabet, müzikal yeteneklerin yanı sıra karakterlerin içsel çatışmalarını da gözler önüne seriyor. Opia`nın, geçmişte yaşadığı zorluklar ve kişisel hırsları, hem arkadaşlıklarını hem de müzikteki yolculuğunu derinden etkiliyor. Özellikle, Opia’nın Amor’la rekabeti ve eski acıların yeniden su yüzüne çıkması hikayeye gerilim katıyor. Hikaye, müzik aracılığıyla kendini ifade etme, kendini kanıtlama ve kişisel gelişim gibi temaları işlerken, karakterlerin geçmişlerinden gelen yaralar ve arzuları da içsel bir mücadele olarak ön plana çıkıyor.

Çekilen her silahın bedeli vardı, içilen her şarabın ise bir günahı. Mevsimler gelip geçer anıların izi kalır o mevsimde. Her masumun göründüğü kadar masum olmadığı, unutulmaya yüz tutmuş kimlerde saklıydı her bir duygunun zerresi ancak her şey kitaplarda olduğu gibi mutlu son ile bitmezdi. Yıkımlar vardı bu ülkede biz ise dönüm noktaları ile değil mecburiyetten karşı karşıya gelmiştik bu hikayede mutlu son yoktu çünkü birimiz masum olmaktan çıkalı çok olmuş diğeri ise yalanla sakladığı gerçeğine devam etmek zorundaydı.

Notalar belli bir melodiyi oluşturmak için vardır. Her nota bir anı her şarkı ise bir hayattır. Her hayatın ise bir bitişi vardır. Şarkısının büyük bir kısmı uyumsuz ve kötü olan Dora Karcı müzik odasına girer ve yerde yatan biri görür fakat onun şarkısını kötü kaderini düzeltecek kişi olduğunu bilmiyordur...