Kitap Tür Kategorileri

70`li yıllar da aynı mahallede ülkücü Yiğit ve devrimci Yağız`ın dostluğunu anlatır. Sağcı-solcu konulu bir kitaptır. Devrimci çocuk - muhafazakar kız aşkı vardır.

"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek..." Aynı mahallede büyümüş olan Bozkurt ve Işık ailesinin çocukları, yıllar sonra tekrar karşılaşır. Karşılaşmalarında ise Aleda Işık bir ajan, Karan Bozkurt ise Askerdir. Tutsak tutulan Karan`ı kurtaran Aleda Işık, yıllar sonra Karan`la tekrar yeni bir hikayeye başlar..

Arkadaşlarımla çevirdiğim rastgele bir numaranın hayatım olacağını nerden bilebilirdim? Hayatımın nokta kadar yerini tüm hayatıma bırakan o numara artık her şeyimdi. Kurgumu çok seveceğinize eminim. Okumanızı tavsiye ederim.

Kiraz Çiçeği mahallesinde yaşayan Meva ve Karakaya mahallesinde yaşayan Bera arasında geçen masum bir aşk hikayesi…

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

İlk gördüğüm an aşık olmuştum ona. O kara kaşlarına , o kara gözlerine tutulmuştum. Sevgim 10 yıl boyunca içimde bana yoldaş olmuş. Kalbim onu en derinlerinde hissetmiş. Kokusunu içime çekebildiğim kadar çekmiştim. Bana yıllardır dayatılan abi lafını bile ona karşı zorla söylemiştim. Herkese göre abimdi o benim , abimin en yakın arkadaşı, annemin en yakın arkadaşının oğlu , ama kalbimin sahibiydi...

SELAAAAAMMMM BU DA IKINCI KITABIMIZZ

"kırca... Beni sınama," dedi tane tane. Her bir kelimesinde nefesi tenimi okşayıp odağımı şaşırtıyordu. kendi kendine kuduruyordu köpek. Benim bu zamana kadar kime kötülüğüm olmuştu allasen? "kartal abi," dedim usul usul. Dudaklarımı dişledim. Gözleri kısa bir an dişlerimin arasında ki dudaklarıma kaydı. Hangi bahaneyi öne süreceksin acaba? "Benim bir suçum yok valla bak." Ben mi istemiştim karakollara düşmeyi. hangi kaçık isterdi öyle değil mi? "Abime söyleme kurban olayım." Abimin öğrenmesi demek amel defterimin kapanması demekti. Kendi mezarımı bana kazdırırdı Allah korusun.

" Biliyor musun?" dediğinde kaşlarım çatıldı. " Neyi?" deyip yutkundum. " Gülüşün güzel." dediğinde nedense utanmıştım bu sefer. Sırıtan taraf yine o olmuştu.

Duru sadece annesi ve babasının kafesinde onlara yardım etmek amaçlı çalışan bir kızdı. Bir gece Mahalledeki platoniğinden kaçarken asla istemeyeceği bir olay yaşamak üzereyken kahramanı tarafından kurtarıldı... "Beyaz ve Siyah ne kadar zıt renkler olsada birlikte olduklarında en tercih edilen kombindi..." //mahalle kurgusu//

Zehra, Ankara`dan Balıkesir`e taşınırken kafasında deli sorular vardı... Yeni lise, yeni arkadaşlar? Bir de üstüne üstlük sınav yılıydı. Berbat geçireceğini düşündüğü sınav yılında kendisi gibi çılgın bir arkadaş grubu bulabileceğini nereden bilirdi ki? Vedat, Efsun, Ceyhun ve Zehra Aşk ve komedi bir arada!

Adı gibi sert bakışları onları yumuşatabilecek tek insanla denk düştüğünde her zaman olduğu gibi kalbi tekledi. Herkesin karşısında hazırola geçtiği bir adamdı ama onun da boynu sevdadan yana eğikti en nihayetinde. Onunkine birkaç saniye değip geçen sıcak kahverengi gözlere baktı. Sonra aklını başından alan kumral saçlara. Ah o cevval yüze... Birkaç metre ilerisinde ,kadere bak ki tam karşısında, ellerini nazikçe havaya kaldırmış arkadaşlarıyla oynayan bedenine. Önünde duran yarısına kadar dolu içki bardağını tek seferde içip ayaklandı. Ayaklarının onu götüreceği yer belliydi. Bir gün elbet sığınağı olacak yarin yamacına. Hayatla arasında bir gönül davası vardı. Kaderin hükmü ne olursa olsun, kazanmaya kararlıydı.

"Her sır bir kalpte saklanır. O kalpler ise bir dünyayı değiştirir." Kağıtta yazan sözcükleri okuduğumda başta anlamamıştım. Bir şey bulmak umuduyla arkasını çevirdim. "O kalplerin ait olduğu kişi sensin."

Bu sefer çığlıklar dahada yükseldiğinde kaşlarım çatıldı. Kafese girmeden gölgesi düştü. Sonrasında heybetli beden ortaya çıktı. Boyu uzun, kara saçlı, kara gözlü oldukça heybetli bir adam kafesin içine girdi. Abimden uzundu ama abim de an az onun kadar iriydi. O abimin aksine tezahürat edenleri görmezden gelip gözlerini balkonlarda gezdirdi. Kara gözleri bizim balkonda durduğunda göz göze geldik. Sert yüzü bozuldu ve gülümsedi. Noir bana gülümsedi.

"Nihan, geçmişin kadim gölgeleri arasında kaybolmuştu. Zamanın dokusu değişmiş, tanıdık olmayan yüzler ve ruhunun derinliklerinde yankılanan bir aşk ortaya çıkmıştı. Her adımında kaderin ince iplikleri ellerinde mi düğümleniyordu, yoksa zamanın acımasız akışına mı teslim oluyordu? 1994`ün büyülü anılarında, aşkın ve umudun peşinde koşarken, kendi geçmişinin şifrelerini çözmeye çalışan bir yolcuydu artık."

Öylesine yazılmış bir kurgudur...

Üniversite için geldiği şehirde Yakamoz mahallesinde bir ev tutan Adel`in tüm hayatı o mahalle olur.

O yaralı bir adamdı hayatı inişli çıkışlıydı,ben ise ona sığınmayı seçmiş sıradan bir insandım. "Yıldızlar kadar uzaktım sana ama güneşin tenini ısıttığı kadarda yakındım oysaki.